ΠΡΙΝ από έναν χρόνο το μεγάλο ερώτημα αφορούσε στο τι θα φέρει η προεδρία Τραμπ. Εναν χρόνο μετά διαπιστώνουμε πως ο πλανήτης έχει μπει σε μια τροχιά σημαντικών αλλαγών. Δεν έχουν έρθει ακόμα τα πάνω κάτω, αλλά κινούμαστε προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία παραμένει ακόμα ένας μεγάλος γρίφος. Πολλά ειρηνευτικά σχέδια έχουν πέσει στο τραπέζι. Το blame game έχει ήδη ξεκινήσει. Η Ουάσιγκτον πότε γέρνει υπέρ της Μόσχας και πότε υπέρ του Κιέβου. Ακόμα, όμως, δεν διαφαίνεται η ειρήνη στον ορίζοντα.

ΤΟ δεύτερο μεγάλο θέμα της προεδρίας Τραμπ είναι ο εμπορικός πόλεμος των δασμών. Ο κύριος αντίπαλος των ΗΠΑ είναι η Κίνα, αλλά οι συνέπειες χτυπούν και πολλές ακόμα οικονομίες.

ΤΟ τρίτο ζήτημα -το κορυφαίο για την Ε.Ε.- είναι το νέο πλαίσιο των σχέσεων των ΗΠΑ με την Ευρώπη τόσο στις εμπορικές σχέσεις όσο και στην αμυντική προστασία, κάτι που αφορά άλλωστε και την επόμενη ημέρα του ΝΑΤΟ. Η Ουάσιγκτον δεν κρύβει τη συμπάθειά της προς τις αντισυστημικές πολιτικές δυνάμεις στις ευρωπαϊκές χώρες, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αρνείται να συνάψει συμφωνίες με κράτη που θεωρεί πως έχουν ισχυρές κυβερνήσεις. Κορυφαίο παράδειγμα οι ενεργειακές συμφωνίες των ΗΠΑ με την Ελλάδα τόσο για τις εξορύξεις υδρογονανθράκων όσο και για τη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ανατολική Ευρώπη.

ΤΟ 2025, όμως, ήταν και η χρονιά της Τεχνητής Νοημοσύνης. Το ΑΙ έχει μπει, πλέον, για τα καλά στις επιχειρήσεις, στην εξέλιξη της τεχνολογίας και των επιστημών, αλλά και στην καθημερινότητα των πολιτών. Ολα δείχνουν πως μέσα στα επόμενα χρόνια θα κυριαρχήσει στις ζωές μας, ενώ φαντάζει πια επιτακτικό να μπουν συγκεκριμένοι όροι και κανόνες στη χρήση του για αποφυγή επικίνδυνων καταστάσεων.

ΤΩΡΑ, όσον αφορά στο τι ζήσαμε στην Ελλάδα, προφανώς και οι υποθέσεις των Τεμπών και του ΟΠΕΚΕΠΕ κυριάρχησαν στην επικαιρότητα. Αυτό, όμως, που αποδεικνύεται είναι πως φούντωσαν λόγω της εκτός ορίων εργαλειοποίησης από την αντιπολίτευση. Τα κόμματα μέσα στην απόγνωσή τους και την προγραμματική ένδειά τους πόνταραν και εξακολουθούν να ποντάρουν στην τοξικότητα, στη μιζέρια και την καταστροφολογία. Αποτέλεσμα; Να ωφελούνται κόμματα διαμαρτυρίας όπως η Πλεύση Ελευθερίας και η Ελληνική Λύση, να ετοιμάζει κόμμα η Μαρία Καρυστιανού και να επιστρέφει ο «αμετανόητος και περήφανος για το 2015» Αλέξης Τσίπρας, την ώρα που το ΠΑΣΟΚ δεν διαθέτει δυναμική για να «ξεκολλήσει τη βελόνα». Στόχος όλων, βέβαια, δεν είναι να κερδίσουν τις εκλογές, αλλά να καταφέρουν να ανέλθουν στη δεύτερη θέση.

ΓΙΑΤΙ ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Ν.Δ. παραμένουν κυρίαρχοι στο πολιτικό σκηνικό για μία ακόμα χρονιά. Για δέκατη χρονιά. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί αποδεικνύει πως η κυβέρνηση -παρά τις όποιες αστοχίες- συνεχίζει να αποτελεί τη μοναδική αξιόπιστη πρόταση για το αύριο της χώρας.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει καταφέρει να θέσει σε αναπτυξιακή τροχιά την οικονομία, να μειώνει το δημόσιο χρέος, να αυξάνει τις επενδύσεις. Παράλληλα, να ενισχύει τα εισοδήματα ώστε να αντιμετωπιστεί η ακρίβεια σε προϊόντα, υπηρεσίες, στέγαση και να υλοποιεί ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις στο κράτος και σε ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητα των πολιτών. Και το κρίσιμο στοίχημα είναι να συνεχίσει στην ίδια ρότα με φόντο τις εκλογές του 2027.