Το ύφος και το λεξιλόγιο περιοχής τύπου «Τα κόκκινα φανάρια», αυτό το απαράδεκτο…«νεωτεριστικό» γίγνεσθαι που διαπερνά την αίθουσα της Ολομέλειας, τους διαδρόμους αλλά και τα τηλεοπτικά πάνελ-φυτώριο περιφερόμενων ηγετίσκων της στιγμής -είναι ενδεικτικό της νοοτροπίας αρκετών. Οι οποίοι ξεχνούν πως η βουλευτική ιδιότητα είναι προσωρινή, πως η συνταγματική επιταγή τούς ορίζει ως αντιπροσώπους του έθνους, ως φάρους καθοδήγησης δημοκρατίας και πως, κυρίως, εξακολουθούν να είναι απλώς άνθρωποι που, όπως και σε όλους τους ανθρώπους, μπορεί να τους έρθει η κακιά στιγμή που συνθλίβονται από την πραγματικότητα.

Σκέψεις μου με αφορμή το βάρος που έπεσε στους ώμους του γονέα βουλευτή που έπρεπε να κάνει δημόσιες δηλώσεις για την απαράδεκτη και επικίνδυνη συμπεριφορά του δεκαεξάχρονου παράνομου οδηγού γιου του. Μπήκε κι αυτός στη δύσκολη θέση πολλών εκατοντάδων, τώρα πια, γονέων που φτάνουν στα αστυνομικά τμήματα ως, εκ του νόμου, συνένοχοι, για να ξεκαθαρίσει εκ της θέσεώς τους το αυτονόητο πως ο νόμος ισχύει για όλους.

Το συμβάν συνέπεσε με την περίοδο που η Εξεταστική Επιτροπή για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ έχει μετατραπεί σε μικροκρατίδιο διαμάχης, όχι για την καθ’ αυτό ουσία της έρευνας, αλλά επίδειξης θορυβώδους θράσους. Ασέβειας. Αναιδούς αλαζονείας. Κινηματογραφικών ρόλων σταλινικής στόφας εισαγγελικών παρεμβάσεων.

Περιεχόμενο που συνάδει περισσότερο σε χιουμοριστικές εκπομπές ή επιθεωρήσεις παλαιού τύπου και σχολιασμών περί ιδιάζουσας ψυχοσύνθεσης που ουδέποτε μπορεί να οδηγήσει σε ξεκάθαρες απόψεις και αποτέλεσμα.

Είχα την ευκαιρία να μιλήσω για αυτή την κατάπτωση με τον διακεκριμένο εκπρόσωπο του νομικού κόσμου – με πολιτική εμπειρία, στο παρελθόν, ως ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ- τον διδάκτορα Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Τον Κωνσταντίνο Μποτόπουλο. Με αφορμή προσωπική μου ανάρτηση στο facebook μετά τον καβγά μεταξύ νεοδημοκρατών και πασόκων βουλευτών περί το… ποιος έχει τελικά περισσότερους κουμπάρους μπλεγμένους στο σκάνδαλο, όπου αναρωτήθηκα, καυστικά, μήπως για να σταματήσει αυτή η γελοιοποίηση απαιτείται στην επικείμενη συζήτηση για αναθεώρηση του Συντάγματος να υπάρξει απαγόρευση τέλεσης θρησκευτικών μυστηρίων από τους πολιτικούς!

Κατά την άποψή του, ο διασυρμός της Επιτροπής άρχισε διαδικαστικά. Οταν εμπλέκονται υπουργοί η διαδικασία είναι περί παράβασης ευθύνης υπουργών. Η Εξεταστική συστάθηκε με μαζικές επιστολικές ψήφους. Λειτουργεί με παραβάσεις, π.χ. το δικαίωμα της σιωπής σε μάρτυρες. Ζήτησα τη γνώμη του για τον βερμπαλισμό από πλευράς βουλευτών, το στιλάκι, και μου απάντησε αφοπλιστικά πως για όλα αυτά η Εξεταστική παρακολουθείται πια ως σίριαλ, ενώ υπάρχουν βουλευτές που σέβονται τον ρόλο τους, τελικά 600.000 είναι οι θεατές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που την αντιμετωπίζουν σαν θέατρο.

Τον ρώτησα μήπως με καταγεγραμμένες ιστορικά τις αποτυχίες των Εξεταστικών να βγάλουν ένα ουσιαστικό πόρισμα πρέπει να καταργηθούν, για να απαντήσει κατηγορηματικά πως ασχέτως εάν το πολιτικό σύστημα τις εξευτελίζει η ουσία που προβλέπει το Σύνταγμα της χώρας παραμένει γιατί και το άρθρο 68 αλλά και τα 5 άρθρα του Κανονισμού της Βουλής (44-4) είναι σαφή. Δεν είναι λύση, τόνισε, να καταργούμε το Σύνταγμα επειδή το εξευτελίζουν οι διαδικασίες. Οι συμπεριφορές  πολιτικών προσώπων. Το πρόβλημα είναι η κοινή διαπίστωση της μόνιμης πορείας υποβάθμισης του επιπέδου των προσώπων της Βουλής, για αυτό και έχει από τα χαμηλότερα ποσοστά αξιοπιστίας σε κάθε μέτρηση.

Τα συνδυάζω όλα αυτά με την αρχική μου σκέψη. Πως και οι βουλευτές πρέπει να θυμούνται μέσα στα προσωρινά για τους περισσότερους μεγαλεία τους πως δεν είναι παρά μόνο απλοί άνθρωποι. Γιατί όταν τους κάτσει η στραβή της ζωής απλοί άνθρωποι θα είναι αυτοί που θα τους καταλάβουν.