Προφανώς ούτε οι εταιρίες είναι συνεννοημένες, ούτε οι πολίτες που συμμετέχουν αποτελούν μέρος κάποιας «συνωμοσίας» για να καλυφθεί η δυσαρέσκεια της κοινωνίας. Διότι αν ίσχυαν όσα υποστηρίζουν τα στελέχη της αντιπολίτευσης και αρκετοί δημοσιολογούντες που στηρίζουν την ύπαρξή τους αποκλειστικά στην τυφλή οργή και την τοξικότητα, τότε τα συμπεράσματα των ερευνών θα το έδειχναν. Αντ΄ αυτού, οι πολίτες λένε ξεκάθαρα πως αποφασίζουν με το συναίσθημα της ελπίδας και με κριτήριο ποιος μπορεί να κάνει καλύτερη τη ζωή τους.

Σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις, ο ένας στους δύο πολίτες θα αποφασίσει πού θα δώσει την ψήφο του με βάση την ελπίδα (50%). Ακολουθεί το κριτήριο της σιγουριάς και πολύ χαμηλότερα, κοντά στο 11%, είναι η οργή, δηλαδή η τιμωρητική ψήφος στην οποία ποντάρουν τα δήθεν αντισυστημικά κόμματα. Για αυτό και όλες οι έρευνες δείχνουν πως η Ν.Δ., με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, παραμένει στην πρώτη θέση.

Προφανώς με μειωμένα ποσοστά, κάτι απολύτως λογικό αφού βρίσκεται στον 7ο χρόνο διακυβέρνησης, αλλά όχι τόσο χαμηλά ώστε να μη μπορεί να πιάσει τον στόχο της αυτοδυναμίας. Παρά τα όποια προβλήματα, πολλά από τα οποία ξεφεύγουν από τις δυνάμεις μιας κυβέρνησης, αφού συνδέονται με ευρωπαϊκές και παγκόσμιες αναταραχές, και παρά τα λάθη και τις αστοχίες που υπήρξαν όπως στην περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ, η κοινωνία τελικά αντιλαμβάνεται ότι η Ν.Δ. παραμένει η μόνη δύναμη που έχει σχέδιο, στόχους και τρόπο να πετυχαίνει αυτά που υπόσχεται.

Η μάχη με την ακρίβεια και το στεγαστικό πρόβλημα συνεχίζεται, όμως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την άμεση και έμμεση ενίσχυση που έχει υπάρξει στα εισοδήματα από το 2019 μέχρι σήμερα, μέσα από τις αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και τις μειώσεις άμεσων φόρων. Κανείς δεν μπορεί να διαγράψει τις 500.000 νέες θέσεις εργασίας και τα βήματα που γίνονται στο ΕΣΥ με το βραχιολάκι, τις Κινητές Μονάδες Υγείας και τις ανακαινίσεις των νοσοκομείων. Ολοι βλέπουν στην καθημερινότητά τους την ψηφιοποίηση του κράτους, τη μείωση της γραφειοκρατίας και όλοι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τις θετικές συνέπειες που έχουν οι αθόρυβες επαναστάσεις, όπως το Κτηματολόγιο και οι τολμηρές αλλαγές που επιχειρούνται στο βαθύ κράτος. Τα πράγματα αλλάζουν για να αλλάξει η χώρα και αυτό εμπεριέχει ελπίδα και προοπτική.