Όμως, για μία ακόμα φορά, ο λαϊκισμός των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που βλέπουν στα αγροτικά μπλόκα μια ευκαιρία για να κερδίσουν πόντους στον εσωτερικό ανταγωνισμό τους, κλείνει κάθε χαραμάδα ελπίδας για την εύρεση συναινέσεων.

Η καταγγελτική ρητορική που υιοθετούν οι επικεφαλής και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, κατονομάζοντας την κυβέρνηση ως υπεύθυνη για την κατάρρευση του αγροτικού τομέα, είναι εκτός τόπου και χρόνου. Διότι ούτε ο αγροτικός κόσμος έχει καταρρεύσει ούτε η κυβέρνηση ευθύνεται για στρεβλώσεις και παθογένειες που υπάρχουν από τη δεκαετία του ‘80.

Αντιθέτως, η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη είναι η πρώτη που προχωρά με αποφασιστικότητα στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για την εξυγίανση και τη διαφάνεια του συστήματος των επιδοτήσεων, με τρόπο που να δικαιώνει και να στηρίζει τους πολλούς και έντιμους αγρότες.

Δυστυχώς, η αντιπολίτευση πράττει ό,τι ακριβώς έπραξε και στις υποθέσεις των Τεμπών, στο μεταναστευτικό και στα ελληνοτουρκικά: Ακολουθεί μια μηδενιστική πολιτική, υιοθετεί τις πιο ακραίες θεωρίες συνωμοσίας και αρνείται κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Το ακόμη χειρότερο είναι ότι σε κανένα από τα μεγάλα θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία δεν έχει να αντιπροτείνει κάτι ουσιαστικό και δημιουργικό. Χάνοντας έτσι την ευκαιρία να συμβάλει στη χάραξη μιας εθνικής στρατηγικής για το μέλλον της χώρας.