«Εδώ και 6 μήνες η ελληνική κυβέρνηση δίνει μια μάχη μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικής ασφυξίας, προκειμένου να εφαρμόσει τη δική σας εντολή, της 25ης Γενάρη». Ο ίδιος, με το δικό του πολιτικό κριτήριο και την αντίληψη των επιφανών συνεργατών του, μετάφραζε την εντολή ως εξουσιοδότηση «διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας για να τερματιστεί η λιτότητα και να επανέλθoυν στη χώρα μας η ευημερία και η κοινωνική δικαιοσύνη». Λίγα λεπτά μετά το διάγγελμα οι πρωταγωνιστές πήραν θέση μπροστά από τις κάμερες ή πίσω από τα πληκτρολόγιά τους και έκαναν ή ανήρτησαν σχετικές δηλώσεις.

Π. Λαφαζάνης: «Ολοι θα ψηφίσουμε “Οχι”, όλος ο λαός θα ψηφίσει “Οχι”». Γ. Κατρούγκαλος: «Το “Οχι” είναι ψήφος εμπιστοσύνης στη χώρα», εξηγώντας ότι το δίλημμα δεν ήταν ευρώ ή δραχμή, αλλά συμφωνία ή όχι. Ν. Ξυδάκης: «Δεν μπορώ να δεχτώ μια πρόταση που καταδικάζει τα παιδιά μου σε μετανάστευση». Γ. Βαρουφάκης: «H Δημοκρατία χρειαζόταν μια τονωτική ένεση στην ευρωζώνη. Μόλις τη δώσαμε». Αυτά και πολλά ηρωικά και (εντέλει) πένθιμα.

Δύο 24ωρα πριν ο Αλ. Τσίπρας είχε τον εξής διάλογο με την Ανγκελα Μέρκελ και αφού οι διαπραγματεύσεις είχαν πάει περίπατο μαζί με τις επαναστατικές κορόνες και ο Αλ. Τσίπρας είχε βρεθεί μπροστά στο αδιέξοδο της ιδεοληψίας του ΣΥΡΙΖΑ. «Και τι σκοπεύεις να κάνεις τώρα;», τον είχε ρωτήσει αφού λίγες ώρες πριν είχαν συμφωνήσει σε βασικά θέματα, αλλά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο το πρωί της επομένης ο Τσίπρας ήταν σιωπηλός. «Θα πάρω αμέσως το αεροπλάνο για Αθήνα και θα αποφασίσουμε τι θα κάνουμε στο Υπουργικό Συμβούλιο». «Εμεινα με το στόμα ανοιχτό», γράφει η Μέρκελ στο βιβλίο της. «Και τι φαντάζεσαι ότι θα γίνει», τον ξαναρώτησε. «Δεν ξέρω, θα σου πω αργότερα, θα σε πάρω νωρίς το βράδυ…», της απάντησε.

Η συνέχεια γνωστή. Και το πού κατέληξε, επίσης. Αν σήμερα η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η χειρότερη δυνατή και οι δημοσκοπήσεις προμηνύουν ακόμα χειρότερες εξελίξεις, οι αιτίες είναι πολύ συγκεκριμένες. Χιλιοειπωμένες και γραμμένες. Το να ζητά σήμερα, στην επέτειο των 10 ετών, ο τότε πρωταγωνιστής Αλέξης Τσίπρας από τον Πρόεδρο της Βουλής να δημοσιοποιήσει τα πρακτικά, περισσότερο με απόπειρα κάθαρσης από το καταστροφικό παρελθόν μοιάζει. Για να μην πούμε ξέπλυμα, εν όψει επιστροφής…