ΑΥΤΟ είναι το μοντέλο που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του ’80, όταν μπήκαμε στην τότε ΕΟΚ. Αντί να χρησιμοποιήσουμε τα ευρωπαϊκά κονδύλια για να αλλάξουμε τη χώρα, για να στηθούν επιχειρήσεις, για να μετασχηματιστεί ο πρωτογενής τομέας, πιστέψαμε ότι είχαμε μια ευκαιρία να «κλέψουμε» τα κορόιδα τους Ευρωπαίους και να γίνουμε πλούσιοι. Σε έναν βαθμό έπιασε το κόλπο.

ΠΟΣΑ χρήματα δόθηκαν από τις Βρυξέλλες και, αντί να πιάσουν τόπο, κατέληξαν στις τσέπες επιτήδειων. Αυτό έγινε, σχεδόν, καθεστώς στις αγροτικές επιδοτήσεις. Τις προηγούμενες δεκαετίες διπλοζύγιζαν το βαμβάκι και άλλα προϊόντα. Τώρα, στην ψηφιακή εποχή το κόλπο ήταν να δηλώνονται κοπάδια ζώων σε βοσκοτόπια στην άλλη άκρη της χώρας. Η κεντρική ιδέα της κομπίνας, όμως, έμεινε ίδια και απαράλλαχτη.

ΣΥΜΦΩΝΑ με την ογκωδέστατη δικογραφία των 3.000 σελίδων που πήγε στη Βουλή, δεκάδες παράγοντες, κτηνοτρόφοι, παραγωγοί, συνδικαλιστές, πολιτικά πρόσωπα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να δοθούν παραπάνω χρήματα για ανύπαρκτα ζώα και βοσκοτόπια.

Η αντιπολίτευση πριν καν μελετήσει τη δικογραφία, για μια ακόμα φορά, έβγαλε… ετυμηγορία και ζητάει Προανακριτική Επιτροπή. Αυτό είναι αναμενόμενο. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης ψάχνουν κάθε μέρα από κάπου για να πιαστούν και να καταγγείλουν την κυβέρνηση.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης για μια ακόμα φορά απέδειξε την άβυσσο που τον χωρίζει από τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς. Ζήτησε τις παραιτήσεις των κυβερνητικών στελεχών που αναφέρονται στη δικογραφία. Αυτό δεν συνιστά απόδειξη ενοχής για τους εμπλεκομένους. Αντιθέτως, συνιστά απόδειξη ότι ο πρωθυπουργός δηλώνει με ισχυρή βούληση πως η έρευνα πρέπει να προχωρήσει μέχρι τέλους, για να μη μείνει καμία σκιά. Η Δικαιοσύνη θα αποφανθεί για τους κ.κ. Βορίδη και Αυγενάκη, όχι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Ν.Δ. Εκεί, λοιπόν, θα αποδείξουν την αθωότητά τους, γιατί αυτό είναι το θεσμικά σωστό.

ΥΠΑΡΧΕΙ, όμως, κάτι πιο σοβαρό και από την κομματική αντιπαράθεση. Κατ’ αρχάς, πρέπει όσοι πήραν χρήματα, τα οποία δεν δικαιούνταν, να υποχρεωθούν να τα επιστρέψουν. Και όχι σε κάποιες δεκαετίες, αλλά εδώ και τώρα. Το ακόμα πιο κρίσιμο, όμως, είναι πως πρέπει -επιτέλους- να γκρεμιστεί αυτή η διαχρονική παθογένεια. Να καταλάβουν όλοι ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το πάρτι διαφθοράς. Να υπάρχουν διαρκείς έλεγχοι στις πληρωμές ευρωπαϊκών κονδυλίων. Και όποιος πιάνεται στα πράσα, πέρα από οποιαδήποτε ποινική διαδικασία, να αποκλείεται διά βίου από κάθε είδους ευρωπαϊκές επιδοτήσεις.

Η κυβέρνηση έκανε το πρώτο βήμα με το να περάσει τον ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ. Πρέπει, όμως, να γίνουν και θα γίνουν πολλά περισσότερα για το οριστικό γκρέμισμα της παθογένειας, ώστε σε λίγα χρόνια να μη συζητάμε για κάποιο άλλο σκάνδαλο με αγροτικές επιδοτήσεις.