Αποδείκνυε επίσης και πόσο ευαίσθητος είναι ο πολιτικός και νομικός κόσμος, η κοινωνία και η δημοσιογραφία. Ειδικά οι τελευταίες κατηγορίες οι οποίες είναι, από την αρχαιότητα της φυλής μας, γνωστές στους λοιπούς βαρβάρους πόσο προσεκτικές και σεβάσμιες είναι στη συμπεριφορά τους απέναντι σε δημόσια πρόσωπα, άνδρες, γυναίκες και πολύ περισσότερο στις γυναίκες, συζύγους πολιτικών ή λοιπών δημόσιων προσώπων. Ολα αυτά υπό την προϋπόθεση ότι τα πρόσωπα αυτά δεν ανήκουν στη δική τους, μοναδική φυλή των ανθρωπιστών της Αριστεράς και της «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης» Κεντροαριστεράς του υπολοίπου παλαιού ΠΑΣΟΚ.

Η οργίλη επίκληση του νόμου περί ασέβειας ως προς τον νόμο περί προσωπικών δεδομένων -μάλιστα έφτασε σε βαθμό απαίτησης για την αποπομπή του από τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη – απασχόλησε τα ΜΜΕ, προήλθε από την ονομαστική αναφορά του υπουργού των ονομάτων των 4 γυναικών που είχαν πέσει θύματα βιασμού από τον καταδικασθέντα σε κάθειρξη πολλών χρόνων, στη συνέχεια, άνδρα -γνωστό ως βιαστή με την τυρόπιτα- ο οποίος παρίστανε τον ξεναγό τουριστριών και ο οποίος ύπνωνε τα θύματά του και εν συνεχεία τα βίαζε.

Ο στόχος του υπουργού ήταν πρόδηλος πολιτικά να αναδείξει την, κατά τη γνώμη του, υποκρισία της συνηγόρου του βιαστή, πολιτικού αρχηγού, Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία κραδαίνει τη ρομφαία της ηθικής και της δικαιοσύνης ως προς την υπόθεση των Τεμπών, παρουσιάζοντας στοιχεία από την πολύκροτη σε διάρκεια δίκη του βιαστή-πελάτη με τις συνεχείς και πολύχρονες αναβολές και νομικά προσκόμματα που είχαν πετύχει αφενός την ελευθερία του πελάτη της, αλλά και την οργή και την αγανάκτηση για τη φρικτή ταλαιπωρία για την τελεσίδικη καταδίκη του βιαστή τους των τεσσάρων γυναικών θυμάτων -αναφέροντας μάλιστα τα ονόματά τους -που πηγαινοέρχονταν από Αυστραλία και Καναδά επί πολλά χρόνια.

Η αναφορά των ονομάτων των θυμάτων ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών, αν και ήταν τα ίδια τα θύματα που, ακριβώς για να εκφράσουν την οργή τους από τα νομικά τερτίπια, δημοσιοποίησαν, με φυσική παρουσία στα ΜΜΕ, τα ονόματά τους, αναλαμβάνοντας το κόστος της ταυτοποίησης ως θαρραλέες γυναίκες. Αυτά τα ονόματα δεν έμειναν μόνα στον αγώνα τους. Ηρθε, χρόνια μετά, η παγκόσμια ασπίδα για να καλύψει στο μέλλον όλα τα θύματα βιασμών.

Ζιζέλ Πελικό! Μητέρα 3 παιδιών, 6 εγγονών. Τη νάρκωνε ο άνδρας της για δέκα χρόνια και τη βίαζαν οι φίλοι του. Ηταν τα ίδια τα παιδιά της που ζήτησαν από τα ΜΜΕ της Γαλλίας να δημοσιοποιήσουν το επώνυμό τους, ως συνώνυμο του κουράγιου που επέδειξε η μητέρα τους απαιτώντας η δίκη να γίνει δημόσια.

«Θέλω όλες οι γυναίκες που έχουν βιαστεί να το πουν. Η κυρία Πελικό το έκανε, μπορώ κι εγώ!», δήλωσε η ίδια όταν ολοκληρώθηκε η δίκη προσθέτοντας ένα ακόμη άρθρο στον νόμο περί Προσωπικών Δεδομένων.  Η δειλία μπορεί να προστατευθεί. Η δύναμη δεν το χρειάζεται.