Είναι η εικόνα με τους κτηνοτρόφους να αναποδογυρίζουν τα μεγάλα σιδερένια ή πλαστικά δοχεία και να χύνουν γάλα στους δρόμους. Το έκαναν προσφέροντας το θέαμα της όποιας δικαιολογημένης ή αδικαιολόγητης οργής τους σε διάφορα σημεία της χώρας, με εμβληματικότερη κίνηση έξω από το Δικαστικό Μέγαρο της Λάρισας όπου έριξαν δεκάδες κιλά γάλα μαζί με ζωοτροφές.

Λέγεται ότι αυτό που χύνουν στους δρόμους οι κτηνοτρόφοι δεν είναι πραγματικό γάλα για λόγους κόστους. Είναι νερό ανακατεμένο με μικρή ποσότητα γάλακτος ή σκόνης γάλακτος. «Το γάλα είναι πολύ ακριβό για να το ρίχνουν έτσι στους δρόμους», μου είπε ένας συνάδελφος με ειδίκευση στα θέματα της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Λογικό ακούγεται, αλλά αυτό κάνει ακόμα μεγαλύτερο το λάθος στον συμβολισμό της κινητοποίησης. Γιατί αν πρόκειται για δείγμα αντικοινωνικής συμπεριφοράς να πετάει κανείς γάλα στον δρόμο επειδή από την πώλησή του δεν αποκομίζει το προσδοκώμενο όφελος, το να πετάει ένα μίγμα και να λέει ότι είναι γάλα, γιατί δεν τον συμφέρει, αγγίζει τα όρια της ηθικής απάτης. Είναι απογείωση του ωφελιμισμού, όσο δίκαιη και αν είναι η διαμαρτυρία, όσο πραγματικό και αν είναι το πολιτικό πρόβλημα που δημιουργεί την κρίση στην αγορά.

Το κόστος παραγωγής γάλακτος στην Ελλάδα, ειδικά για το αιγοπρόβειο, έχει επηρεαστεί σημαντικά από παράγοντες όπως η ευλογιά και η άνοδος των τιμών των ζωοτροφών, φτάνοντας σε υψηλές τιμές (π.χ. 1,65 €/κιλό) έναντι τιμών παραγωγού γύρω στο 1,45 €/κιλό, δημιουργώντας πραγματικά ζητήματα βιωσιμότητας για τους κτηνοτρόφους, ενώ και το αγελαδινό γάλα παρουσιάζει αυξήσεις τιμών διεθνώς. Ναι, είναι μια δύσκολη πραγματικότητα αλλά υπάρχει ένα πολύ σοβαρό ηθικό θέμα. Πετώντας το γάλα είναι σαν να ομολογεί κανείς προς την ελληνική κοινωνία ότι, εφόσον η τιμή που παίρνει είναι σαν το πετάει, προτιμά να το πετάξει σε ένδειξη ενός ακτιβισμού με όπλο ένα αγαθό τόσο πολύτιμο, τόσο δεμένο με τη γέννηση, την ύπαρξη, την επιβίωση του ανθρώπου. Πόσω μάλλον των παιδιών που μαστίζονται από την πείνα και την ατροφία σε πολλά σημεία του πλανήτη.

Αλήθεια, γιατί όλες αυτές οι ποσότητες γάλακτος -ακόμα και οι λιγοστές που πιθανώς να χρησιμοποιήθηκαν ως πρώτη ύλη για την πρόσμιξη με νερό- δεν συσκευάστηκαν με προορισμό παιδιά που λιμοκτονούν σε εμπόλεμες περιοχές, π.χ. στη Γάζα; Δεν είναι προβοκατόρικο ερώτημα, είναι πραγματικό που πιθανώς να προκύπτει και αυτό από την οργή που γεννά η εικόνα ανθρώπων να χύνουν γάλα στον δρόμο. Είναι μια εικόνα που αφαιρεί το όποιο δίκιο και αν έχει ο άνθρωπος που αναποδογυρίζει το δοχείο με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο για τις ανάγκες της κάμερας…