Αλλά η καθημερινότητα, όπως έχει εξελιχθεί με τις συνεχείς παραβιάσεις και μάλιστα «Υπό την αιγίδα του δήμου», δεν απαιτεί ούτε καν αυστηροποίηση του νόμου, παρά μόνο έλεγχο στην τήρησή του!

Πρώτος και μέγιστος παραβάτης ο Δήμος Αθηναίων και οι ακόλουθοί του δορυφόροι δήμοι της Αττικής, οι οποίοι, θεωρώντας πως έχουν ήδη επιλύσει όλα τα βασικά των υποχρεώσεών τους προς τους δημότες -καθαριότητα, φωτισμός, πράσινο, θέσεις στάθμευσης μόνιμων κατοίκων, απόδοση στους πεζούς, στους γονείς μικρών παιδιών και τους αναπήρους ασφαλή και ελεύθερα πεζοδρόμια, πεζόδρομους και πλατείες-, γίνονται πλέον συνέταιροι με διαφημιστικές εταιρίες και αθλητικά ή κοινωφελή σωματεία για την επιστροφή στην, κυρίως, κυριακάτικη άσκηση με πάσης φύσεως «εργαλεία». Βάδην, τρέξιμο, ποδήλατα, πιθανόν αύριο και με… πατίνια.

49(!) αθλητικές εκδηλώσεις έχουν πραγματοποιηθεί -με συνακόλουθο το κλείσιμο του κέντρου των Αθηνών ή μεγάλων δρόμων της Περιφέρειας και την αφόρητη ταλαιπωρία των όλων, «άλλων» πολιτών από την 1η.12025 έως τις 28.5.2025, σύμφωνα με τα στοιχεία που μου δόθηκαν από τη Διεύθυνση Τροχαίας Αττικής.

49 αθλητικές εκδηλώσεις από διάφορους μικρούς και μικρομεσαίους φορείς με τους απαραίτητους μικρούς ή μικρομεσαίους χορηγούς και διαφημιζόμενους, που ουδεμία σχέση έχουν ούτε στον σχεδιασμό ούτε στη συμμετοχή με τις μεγαλειώδεις διοργανώσεις του Αυθεντικού Μαραθωνίου ή του Ποδηλατικού Γύρου της Αθήνας, που είναι διοργανώσεις παγκόσμιας εμβέλειας και που, όντως, αναδεικνύουν, προσελκύοντας χιλιάδες ξένους αθλητές, ενισχύοντας και το τουριστικό μας αποτύπωμα, την ουσία της αρχέγονης ονομασίας της πόλεως των Αθηνών σε «κλεινόν άστυ», δηλαδή σε ένδοξη πόλη.

Η ευκολία παράδοσης των πόλεων από τους τοπικούς «άρχοντες» στους οργανωμένους εις βάρος των ανοργάνωτων και ανήμπορων να αντιδράσουν υπολοίπων, υπερτέρως περισσότερων πολιτών, είναι καινοφανές νεοελληνικό εφεύρημα, απότοκο της αλήστου εποχής πασοκικής «πολιτιστικής» νοοτροπίας για τις δωρεάν μαζικές ανά την επικράτεια συναυλίες, τύπου, αρχικά, κουλτούρα να φύγουμε και εν συνεχεία λαϊκοπανηγύρεων, με στόχο την ανάδειξη ενός νέου μοντέλου συνεύρεσης της Τέχνης του «έντεχνου» και του σοσιαλισμού.

Στη σημερινή εποχή του ανύπαρκτου σοσιαλισμού, η συνεύρεση του επί των λεωφόρων και δρόμων αθλητισμού αποτελεί αφενός εφαλτήριο για την ανάδειξη των δημοτικών αρχόντων που αγνοούν τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών, όχι γιατί δεν τις γνωρίζουν, αλλά επειδή δεν είναι προετοιμασμένοι και αποφασισμένοι να τις ικανοποιήσουν, και αφετέρου είναι ανέξοδες για τους δήμους λόγω χορηγιών, αλλά κοστοβόρες ως προς τους μη συμμετέχοντες, που σχεδόν κάθε δεύτερη και τρίτη Κυριακή αναγκάζονται να ταλαιπωρούνται, να αποκλείονται ακόμη και για την πρόσβαση στην εργασία τους π.χ. στα νοσηλευτικά ιδρύματα ή, το πιο απλό και κυριακάτικο, για την απόλαυση μιας ελεύθερης βόλτας για όπου ο καθένας έχει προγραμματίσει.

Με δυο λόγια, με αυτήν την ανεξέλεγκτη κατάσταση έχει γίνει για τους πολλούς μια ζωή πατίνι!