ΑΠΟ το 2010, όταν ο ΓΑΠ πήγε στο Καστελλόριζο, μέχρι και το 2019 η Ελλάδα αποτελούσε διαρκώς ένα από τα κορυφαία θέματα προς συζήτηση στις συνεδριάσεις του οργάνου των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης. Πόσες φορές είχαμε ξενυχτήσει, είχαμε φτάσει έως τα ξημερώματα περιμένοντας να εγκριθούν τα επώδυνα μέτρα που είχαν συμφωνήσει οι ελληνικές κυβερνήσεις με την τρόικα. Πόση αρνητική δημοσιότητα είχε η Ελλάδα. Τι διαβάζαμε και τι ακούγαμε. Τα χειρότερα. Ημασταν μια χρεοκοπημένη χώρα, που έτρωγε πολιτικό «ξύλο» με κάθε αιτία και αφορμή. Οι υπερβολές του Σόιμπλε και των «σκληρών» Ευρωπαίων ξεπερνούσαν κάθε όριο. Και, πέρα από τα μέτρα που διέλυαν την οικονομία και ισοπέδωναν το βιοτικό επίπεδο, γκρέμιζαν και την αξιοπρέπειά μας.

ΟΛΑ τα παραπάνω ξεκίνησαν με το ιστορικό, πια, «Καλό κουράγιο» του Ολι Ρεν το 2010. Τότε προφανώς και δεν είχαμε πάρει χαμπάρι τι μας περίμενε, τι θα βιώναμε. Ηταν, όμως, το 2015 όταν η χώρα μας χτύπησε limit down σε όλους τους πολιτικούς και οικονομικούς δείκτες. Η άνοδος του Αλέξη Τσίπρα και του συνονθυλεύματος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία είχε καταστροφικές συνέπειες. Αδαείς και επικίνδυνοι έριξαν τη χώρα στα βράχια και παραλίγο να μας οδηγήσουν στην έξοδο από την ευρωζώνη.

ΕΙΧΑΝ υποσχεθεί φαντασιακές λύσεις στον ελληνικό λαό. Πως θα έσκιζαν τα Μνημόνια, πως θα καταργούσαν όλους τους μνημονιακούς νόμους, πως θα διέγραφαν το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος. Πίστευαν πως θα το κατάφερναν αυτό βάζοντας το «περίστροφο» της χρεοκοπίας πάνω στο τραπέζι, για να εκβιάσουν την Ευρώπη. Ετσι, το δίδυμο Τσίπρα – Βαρουφάκη έκανε ψευτο-τσαμπουκάδες. Ο τότε πρωθυπουργός δήλωνε πως «θα βαράμε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν», ενώ έτρεχε να παρακαλάει τον Πούτιν να τυπώσει δραχμές. Ο τότε υπουργός Οικονομικών αναφωνούσε «ουάου» όταν ο Γερούν Ντάισελμπλουμ του έλεγε πως «μόλις σκότωσε την τρόικα», χωρίς προφανώς να αντιλαμβάνεται ότι χωρίς συμφωνία Ελλάδας – Ευρώπης βρισκόμασταν με το ένα πόδι εκτός ευρώ. Και εκεί ακριβώς φτάσαμε, λίγους μήνες αργότερα, με το δημοψήφισμα και τις κλειστές τράπεζες.

ΤΟ προκλητικό, βέβαια, είναι πως δέκα χρόνια μετά ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει κραυγάζοντας «αμετανόητος και περήφανος» για την παταγώδη αποτυχία του, που παραλίγο να μας γύριζε στη δεκαετία του ’50.

ΣΗΜΕΡΑ τίποτα δεν θυμίζει πια την Ελλάδα του 2015. Η Ελλάδα του 2025 διαθέτει θωρακισμένη οικονομία και αποτελεί θετικό μοντέλο για όλη την Ευρώπη. Η χώρα έχει κάνει πολλά βήματα προς τα εμπρός. Η πραγματική οικονομία βρίσκεται σε αναπτυξιακή τροχιά, ενώ έχουν υλοποιηθεί εκατοντάδες μεταρρυθμίσεις. Προφανώς και δεν έχουμε γίνει… Ελβετία. Υπάρχει η ακρίβεια. Υπάρχει ένα κράτος που χρειάζεται πολλή ακόμα δουλειά για να αλλάξει. Εχουν υπάρξει πολλές αστοχίες από την κυβέρνηση.

Η Ελλάδα του 2025, όμως, κοιτάζει με αισιοδοξία την Ελλάδα του 2030. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Κυριάκος Πιερρακάκης μπορούν να αναφωνήσουν «ουάου» για θετικούς λόγους. Γιατί πετύχαμε μια μεγάλη ευρωπαϊκή νίκη, που θα φάνταζε αδιανόητη μέχρι πριν από λίγα χρόνια.