ΑΝ τα δυο κομμάτια που επέλεξε ο Αλέξης Τσίπρας είναι ό,τι καλύτερο έχει να πει, τότε το βιβλίο πιθανότατα θα πάει άπατο. Οχι σε πωλήσεις, αυτές τις έχει εξασφαλισμένες, αλλά ως πολιτική παρέμβαση. Ο κ. Τσίπρας επέλεξε και στις δυο προδημοσιεύσεις να ασχοληθεί με το δημοψήφισμα. Μας είπε ότι το αποφάσισε μόνος του και πως η Μέρκελ έμεινε άφωνη. Τίποτα καινούργιο. Το πρώτο το γνωρίζει όλη η Ελλάδα από την ημέρα προκήρυξης του δημοψηφίσματος και το δεύτερο το περιέγραψε η πρώην καγκελάριος στα απομνημονεύματά της.

ΤΟ γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας επέλεξε να διαφημίσει το βιβλίο του με δυο προδημοσιεύσεις που αφορούν στο δημοψήφισμα αποτελεί μια ομολογία για τον καταστροφικό ρόλο που έπαιξε αυτή η απόφασή του.

Ο Αλέξης Τσίπρας, λοιπόν, που δήλωσε πως έχει έρθει η ώρα να μιλήσει -λες και τόσα χρόνια δεν έχει μιλήσει και ξαναμιλήσει για εκείνη την καταστροφική εποχή-, προφανώς δεν έχει να προσθέσει κάτι παραπάνω στα όσα ήδη γνωρίζουμε. Και τα γνωρίζουμε όλα γιατί τα βιώσαμε στο πετσί μας και στην τσέπη μας. Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ καταψηφίστηκε, γι’ αυτό κατέρρευσε, γι’ αυτό διαλύθηκε.

ΤΟ βιβλίο δεν το έγραψε για να μας πει κάτι που θα μας συνταράξει ή που θα ανατρέψει όσα ξέραμε. Το βιβλίο το έγραψε για να επιχειρήσει να ξεπλύνει τις ευθύνες του για τον τεράστιο λογαριασμό της αποτυχίας του, που μας τον φόρτωσε στις πλάτες μας.

ΑΡΑ, είναι βέβαιο πως θα προσπαθήσει να πιστωθεί όσα εκείνος θεωρεί «καλά» και να επιρρίψει τις ευθύνες στους συντρόφους του για όσα εκείνος θεωρεί «κακά». Κι αυτό, βέβαια, είναι οξύμωρο. Γιατί πώς γίνεται να υποδύεται τον «ηγέτη» που αποφάσισε μόνος του το δημοψήφισμα, αλλά να απέτυχε σε άλλα επειδή τον καθοδήγησαν οι συνεργάτες του;

ΔΕΝ ήξερε τι έλεγε όταν δεσμευόταν πως θα έσκιζε τα μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο; Δεν ήξερε τι θα συνέβαινε όταν διόριζε υπουργό Οικονομικών τον Βαρουφάκη, υπουργό Ανάπτυξης τον Λαφαζάνη και Πρόεδρο της Βουλής τη Ζωή; Δεν ήξερε τι έκανε όταν ζητούσε από τον Πούτιν να τυπώσει δραχμές; Δεν ήξερε ότι με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος θα έκλειναν οι τράπεζες; Δεν ήξερε ότι με αυτή την καταστροφική διαπραγμάτευση θα φτάναμε στο παρά ένα του Grexit; Δεν ήξερε ότι με την τοξική ρητορική του δίχαζε τους Ελληνες; Δεν ήξερε για τη σκευωρία της Novartis; Δεν ήξερε για τα επώδυνα μέτρα υπερφορολόγησης;

ΣΑΝ πολλά δεν μαζεύτηκαν, τα οποία δεν… ήξερε; Το να προσπαθεί να μας πείσει ότι κάποια εξ αυτών αποτελούσαν μέρος ενός ολοκληρωμένου σχεδίου είναι αστείο και συγχρόνως προκλητικό.

ΓΙΑΤΙ η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του έστησαν τη μεγαλύτερη πολιτική αυτ-απάτη στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Εκμεταλλεύτηκαν με τον πιο χυδαίο τρόπο την απόγνωση, τον θυμό και την οργή των πολιτών για να γίνουν κυβέρνηση. Και, όταν κατάφεραν να ανέλθουν στην εξουσία, αποδείχθηκε το μέγεθος αυτής της αυτ-απάτης. Ολα τα υπόλοιπα που περιγράφονται στις 730 σελίδες του βιβλίου -αντί για «Ιθάκη» θα μπορούσε να έχει τον τίτλο «Πλυντήριο»- αποτελούν στην ουσία μέρος μιας νέας πολιτικής αυτ-απάτης, που επιχειρεί να στήσει με φόντο τις εκλογές του 2027.