Αυτός ήταν ο Πούτιν προχθές , απαντώντας στον Steve Rosenberg του BBC. Ο Rosenberg ρώτησε τι είδους μέλλον οραματίζεται ο Πούτιν για τη Ρωσία και ειδικότερα αν η αντιπαράθεση με τη Δύση θα διατηρηθεί , και αν θα υπήρχαν περισσότερες «ειδικές στρατιωτικές επιχειρήσεις».

Η απάντηση του Πούτιν, που έχει καταγραφεί στο επίσημο αντίγραφο του Κρεμλίνου, ισοδυναμεί με μία υπό όρους απειλή μεταμφιεσμένη σε προσφορά ειρήνης. Η διατύπωση ακουγόταν οικεία. Ηταν στο ίδιο μοτίβο το 2015, όταν η ομιλία του Πούτιν για την προσάρτηση της Κριμαίας απηχούσε τις απαιτήσεις του Χίτλερ για το Ντάντσιχ σχεδόν γραμμή προς γραμμή.

Υπάρχει όμως κάτι εξαιρετικά ανησυχητικό. Ο Πούτιν χρησιμοποιεί όχι μόνο το σκεπτικό, αλλά και το λεξιλόγιο του Χίτλερ.

Η εκδοχή του Χίτλερ, 1 Σεπτεμβρίου 1939. Ομιλία του στο Ράιχσταγκ για την εισβολή στην Πολωνία .

Λίγες ώρες πριν τα γερμανικά στρατεύματα εισέλθουν στην Πολωνία, ο Χίτλερ απευθύνθηκε στο Ράιχσταγκ: «Οπως πάντα, προσπάθησα να επιφέρω, με την ειρηνική μέθοδο υποβολής προτάσεων για αναθεώρηση, μια αλλαγή αυτής της απαράδεκτης θέσης. Είναι ψέμα όταν ο έξω κόσμος λέει ότι προσπαθήσαμε να ολοκληρώσουμε τις αναθεωρήσεις μας μόνο με πίεση». Συνέχισε: «Με δική μου πρωτοβουλία, έχω υποβάλει, όχι μία αλλά αρκετές φορές, προτάσεις για την αναθεώρηση των απαράδεκτων όρων. Ολες αυτές οι προτάσεις, όπως γνωρίζετε, έχουν απορριφθεί».

Στη συνέχεια, η βασική ατάκα – αυτή που έκανε την εισβολή προφανώς λάθος κάποιου άλλου: «Το πολωνικό κράτος αρνήθηκε την ειρηνική διευθέτηση των σχέσεων που επιθυμούσα και προσέφυγε στα όπλα… Για να θέσω τέλος σε αυτήν την τρέλα, δεν έχω άλλη επιλογή από το να αντιμετωπίσω τη βία με βία».

Στην ετήσια συνέντευξή του, ο Πούτιν παρουσίασε την ίδια ακολουθία λέξεων, το ίδιο σκεπτικό.

Πρώτον, οι ειρηνικές προθέσεις: «Είμαστε έτοιμοι και θέλουμε να τερματίσουμε αυτήν τη σύγκρουση με ειρηνικά μέσα, βάσει των αρχών που περιέγραψα τον Ιούνιο του 2024». Στη συνέχεια, οι απορριφθείσες προτάσεις: «Ως αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων στην Κωνσταντινούπολη, αρχικά συμφώνησαν, ουσιαστικά μονογράφησαν [τη συμφωνία] και στη συνέχεια αρνήθηκαν, πέταξαν όλες αυτές τις συμφωνίες στα σκουπίδια».

Στη συνέχεια, η δίωξη του λαού του: Ο ισχυρισμός για «γενοκτονία» εναντίον των ρωσόφωνων στο Ντονμπάς, τον οποίο επαναλαμβάνει από το 2022.

Και τέλος, η βασική ατάκα – αυτή που έκανε την εισβολή λάθος κάποιου άλλου: «Αφού εξαπατηθήκαμε και οι συμφωνίες του Μινσκ δεν εφαρμόστηκαν, αναγκαστήκαμε να χρησιμοποιήσουμε τις Ενοπλες Δυνάμεις μας για να τερματίσουμε τον πόλεμο που ξεκίνησε το καθεστώς του Κιέβου».

Ο Χίτλερ κατηγόρησε τη Συνθήκη των Βερσαλλιών – αποκαλώντας τη «Δικτατορία» που επιβλήθηκε στη Γερμανία «με ένα πιστόλι στο κεφάλι μας». Ο Πούτιν κατηγορεί την επέκταση του ΝΑΤΟ, επικαλούμενος μια υποτιθέμενη υπόσχεση που ο ίδιος ο Γκορμπατσόφ είπε ότι δεν δόθηκε ποτέ.