Η υποψηφιότητα αφορά την ερμηνεία της ζωντανής εμφάνισης, μια διάκριση που, όπως είπε, αποκτά διαφορετικό βάρος όταν δεν μπορεί να μοιραστεί με τον άνθρωπο για τον οποίο τραγούδησε, τον Όζι Όσμπορν, που πέθανε τον Ιούλιο στα 76 του χρόνια. Η αντίφαση ανάμεσα στην τιμή της υποψηφιότητας και στο κενό της απουσίας κυριάρχησε στην πρώτη του αντίδραση, μια δήλωση που έδωσε στο podcast Q και που περιγράφει με ωμότητα τη συναισθηματική φόρτιση της στιγμής.

Στο επεισόδιο του Q ο 28χρονος εξήγησε: «Δεν ξέρω πώς να το νιώσω. Ως τραγουδιστής, το να είσαι υποψήφιος για Grammy για μια ζωντανή εμφάνιση, όπου δεν μπορείς να μπεις σε στούντιο και να προσθέσεις layers ή να το κάνεις τέλειο, είναι μια στιγμή που έχει φύγει και δεν μπορείς να τη μοιραστείς με τον άνθρωπο στον οποίο τραγουδούσες. Είναι τιμή, αλλά είναι και τραγικό». Πρόσθεσε ότι η αβεβαιότητα και η ανάγκη για χρόνο προέκυψαν καθώς προσπαθεί να ισορροπήσει την προσωπική του θλίψη με τις νέες επαγγελματικές υποχρεώσεις.

Ο Yungblud είπε ότι η περιοδεία που ξεκινά τους επόμενους μήνες επιτείνει την ανάγκη για ξεκάθαρο χρόνο αντίδρασης. «Πραγματικά πρέπει να ξεκαθαρίσω μέσα μου τι έχει συμβεί. Την 1η Ιανουαρίου πάμε στην Αυστραλία και η παγκόσμια περιοδεία συνεχίζεται — κλείνουμε ημερομηνίες μέχρι το 2028 πλέον και πρέπει να φτιάξω άλλο ένα άλμπουμ μέσα σε όλο αυτό», ανέφερε, περιγράφοντας το φορτωμένο πρόγραμμα. Εξήγησε ότι για εκείνον σημασία έχει «να τιμήσω τη μνήμη του Όζι Όσμπορν με τον σωστό τρόπο. Θέλω να το τιμήσω όπως πρέπει και θέλω πραγματικά να πάρω τον χρόνο μου για να το νιώσω αυτό και να το δω καθαρά, γιατί αν δεν επεξεργαστείς τα πράγματα, δεν νιώθεις τίποτα, μουδιάζεις». Ο 28χρονος επανέλαβε την ανάγκη να σταθεί δίπλα στην κοινότητα και τα είδωλά του: «Θέλω πραγματικά να είμαι παρών και ευγνώμων στο σύμπαν και στα είδωλά μου, και, πάνω απ’ όλα, στην κοινότητά μου, που στάθηκε δίπλα μου, να τους κοιτάξω στα μάτια και να είμαι εκεί για τα επόμενα 20 χρόνια». Παράλληλα περιέγραψε την προσωπική επίδραση του θανάτου του Όζι: «Σου δίνεται μια ευκαιρία από τον ήρωά σου να δείξεις στον κόσμο τι μπορείς να κάνεις, τελικά τον γνωρίζεις σε ανθρώπινο επίπεδο και μετά πεθαίνει. Ειλικρινά, με συγκινεί, καθώς προσπαθώ να επεξεργαστώ αυτό το ταξίδι που έχω κάνει, αφού αγαπούσα αυτό το είδωλο σε όλη μου τη ζωή». Κλείνοντας τόνισε την αξία της ευγνωμοσύνης: «Είναι πιθανότατα η μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας μου, αυτή που ίσως για πρώτη φορά έκανε τον κόσμο να μου δώσει προσοχή. Τον γνωρίζω και προσπαθώ να του δείξω πόσο ευγνώμων του είμαι, όχι μόνο για τη ζωή μου και την προσωπικότητά μου, αλλά και για την ευκαιρία που μου έδωσε — και μετά πεθαίνει».