Η θριαμβευτική εκλογή Πιερρακάκη στην προεδρία του Γιούρογκρουπ δεν εξαντλείται στα πρωτοσέλιδα της Παρασκευής ούτε στις αναλύσεις που ακόμα κάνουν τον γύρο της Ευρώπης. Είναι μια είδηση που θα έχει διάρκεια και πολλαπλασιαστική δύναμη, διότι αποτελεί το αποτύπωμα μιας οικονομικής πολιτικής, αρχιτέκτονας της οποίας είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Και αυτό έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία και υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες: Με τους αγρότες στους δρόμους, τους βουλευτές στα κάγκελα, την εξεταστική για τον ΟΠΕΚΕΠΕ και την μεγάλη συζήτηση για τον προϋπολογισμό. Διότι εκεί που οι άλλοι κατέληξαν σε game over ο Μητσοτάκης λειτουργεί ως game changer, επειδή βλέπει την  πολιτική ως μαραθώνιο.

Αν την έβλεπε ως κατοστάρι θα έκανε το προφανές: Θα έταζε «όλα τα κιλά όλα τα λεφτά», θα χάιδευε τους βουλευτές του και δεν θα μετέφερε ποτέ τον ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ. Θα έκανε δηλαδή ό,τι του ζητάνε όσοι βλέπουν τα τρακτέρ ως μέσο προσωπικής αναρρίχησης και όσοι χρησιμοποιούν την ειλικρινή αγωνία των αγροτών για να σπεκουλάρουν το προφίλ τους. Αντ’ αυτών επιμένει με ένα πεισματικό ρεαλισμό  να κάνει προβολή στο μέλλον, χωρίς να παραγνωρίζει τα λάθη που έγιναν.

Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ άργησε να γίνει αντιληπτό και οι καθυστερήσεις στις πληρωμές εξαιτίας των υποχρεωτικών ελέγχων, ζημίωσαν κτηνοτρόφους που δεν έφταιγαν σε τίποτα.  Πρώτη προτεραιότητα λοιπόν είναι η άμεση ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων. Όταν κάποιος βλέπει το σπίτι του να καίγεται, πρώτα τον βοηθάς να το σβήσει και μετά εξηγείς τα μέτρα που θα ληφθούν για να μην κινδυνεύσει ξανά. Στην περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ αυτό σημαίνει πολλά πράγματα, δηλαδή το εξής ένα: Το κόψιμο του γόρδιου δεσμού, έτσι ώστε να απελευθερωθεί επιτέλους ο πρωτογενής τομέας από παθογένειες και κακές πρακτικές του παρελθόντος. Πρόκειται για μια μεταρρύθμιση που γίνεται εν κινήσει και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο.

Μπορεί κάποιοι να αντιμετωπίζουν με δυσπιστία αυτό το σκεπτικό, όμως αυτό είναι που οδήγησε και σε άλλα «απίστευτα». Αν κάποιος έλεγε πριν 10 χρόνια ότι θα έρθει η στιγμή που Έλληνας υπουργός Οικονομικών θα προεδρεύει του Γιούρογκρουπ και ότι  Γερμανός καγκελάριος θα δίνει συγχαρητήρια για τα επιτεύγματα της ελληνικής οικονομίας, δεν θα τον πίστευε κανείς. Όπως δεν θα περίμενε κανείς ότι σε μια εποχή που όλα τα ευρωπαϊκά κράτη περνούν προϋπολογισμούς λιτότητας, ο ελληνικός να φέρνει μειώσεις φόρων και αυξήσεις εισοδημάτων.

Δεν γίναμε Ελβετία, τα προβλήματα είναι πολλά και η ακρίβεια παραμένει ένα τεράστιο άγχος για τα ελληνικά νοικοκυριά. Όμως δεν θα λυθεί με ένα νόμο και ένα άρθρο. Θα χρειαστούν αρκετοί νόμοι και ακόμα περισσότερες μεταρρυθμίσεις και κυρίως θα χρειαστεί ρεαλισμός και επιμονή.