ΚΟΡΥΦΑΙΟ παράδειγμα ο πόλεμος στην Ουκρανία. Κανείς στον πλανήτη δεν έχει ξεχάσει την πρωτοφανή επίθεση που δέχθηκε ο Ζελένσκι κατά την επίσκεψή του στον Λευκό Οίκο τον Μάρτιο. Παράλληλα, Τραμπ και Πούτιν ήρθαν πολύ κοντά και, μάλιστα, τον Αύγουστο δημιουργήθηκε ένα σκηνικό όπου φαινόταν να υπάρχει θετικό κλίμα μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας και μία συμφωνία για το Ουκρανικό με μεγάλο χαμένο το Κίεβο. Τώρα η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική. Ουάσιγκτον και Μόσχα δείχνουν να απομακρύνονται, ενώ ο Τραμπ έφτασε στο σημείο να δηλώσει πως η Ουκρανία μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο και να ανακαταλάβει όσα εδάφη έχει χάσει από τη Ρωσία.

ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ η Ρωσία ανεβάζει το θερμόμετρο της έντασης στην Ανατολική Ευρώπη με παραβιάσεις του εναέριου χώρου σε Πολωνία και χώρες της Βαλτικής, παίζοντας επικίνδυνα παιχνίδια με το ΝΑΤΟ.

ΟΣΟΝ αφορά τα ζητήματα που μας αφορούν περισσότερο, είναι δεδομένο πως ο Τραμπ έχει καλή χημεία με τον Ερντογάν, καθώς ο πρόεδρος των ΗΠΑ δείχνει τη συμπάθειά του προς όλους τους αυταρχικούς ηγέτες στον πλανήτη. Η πρόσφατη συνάντηση στον Λευκό Οίκο ξεκίνησε με φιλοφρονήσεις, αλλά τελείωσε δίχως ο πρόεδρος της Τουρκίας να πάρει κάτι χειροπιαστό. Ούτε για τα F-35, που αποτελούν τον διακαή πόθο της Αγκυρας, ούτε καν για τα F-16.

ΕΙΝΑΙ πολύ νωρίς για να εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα. Είναι εξαιρετικά απίθανο να μπορεί κανείς να προβλέψει τις γεωπολιτικές και οικονομικές εξελίξεις.

Η αντιπολίτευση, όμως, αρέσκεται στο να βγάζει πρόχειρα συμπεράσματα και να επιχειρεί να εργαλειοποιήσει καθετί που συμβαίνει στον πλανήτη ή στη γειτονιά μας, με στόχο να πλήξει την κυβέρνηση. Και βγαίνει οφσάιντ.

ΜΕ την ανάληψη της προεδρίας από τον Τραμπ, κάποιοι πήραν αέρα και κατηγόρησαν την κυβέρνηση Μητσοτάκη για τη στάση της στον πόλεμο της Ουκρανίας. Τόσο από την Αριστερά όσο και από την Ακροδεξιά. Ακόμα και ο Αλέξης Τσίπρας, από τη Θεσσαλονίκη, μίλησε για την ανάγκη επαναπροσέγγισης Αθήνας – Μόσχας. Και, βέβαια, σχεδόν όλοι αποθέωναν τον Τραμπ. Αλήθεια, τώρα, που ο πρόεδρος των ΗΠΑ τάσσεται υπέρ της νίκης της Ουκρανίας και απαιτεί από όσες χώρες διατηρούν καλές εμπορικές σχέσεις να τις περιορίσουν, γιατί δεν βγαίνουν να μιλήσουν;

ΑΚΟΜΑ και για τη συνάντηση Τραμπ – Ερντογάν τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης έτρεξαν να «πανηγυρίσουν» τα υποτιθέμενα κέρδη της Τουρκίας. Μόνο που διαψεύστηκαν πριν καν ξημερώσει, καθώς, πέρα από… τσάι και συμπάθεια, ο πρόεδρος των ΗΠΑ έβαλε στον πρόεδρο της Τουρκίας μια δυσεπίλυτη γεωπολιτική εξίσωση, ως αντάλλαγμα για μια πιθανή αμυντική συμφωνία που θα μπορούσε να περιλαμβάνει και την απόκτηση των F-35.

ΕΙΝΑΙ δεδομένο πως ο Τραμπ μπορεί να λέει κάτι σήμερα και τα ακριβώς αντίθετα αύριο το πρωί. Και, είναι, επίσης, δεδομένο πως δεν υπάρχει τίποτα ως δεδομένο σε ένα σκηνικό παγκόσμιας γεωπολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας. Ας περιμένουν, λοιπόν, όσοι κραυγάζουν κατά της κυβέρνησης, γιατί εκτίθενται. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κινείται στη σωστή κατεύθυνση βάζοντας τη χώρα σε σταθερή οικονομική τροχιά ανάπτυξης, ενισχύοντας τη διπλωματική της θέση και αυξάνοντας διαρκώς την ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων.