Μία για την πρόταση της Μ. Καρυστιανού, που κατατέθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, τη Νέα Αριστερά και την Πλεύση Ελευθερίας. Η κ. Καρυστιανού, υπό την ανεπίσημη πολιτική της ιδιότητα, πλέον, κατάφερε και τη συμπόρευση με την παραπάνω τετράδα, της Ελληνικής Λύσης, της Νίκης και του Κινήματος Δημοκρατίας που υιοθέτησαν την πρότασή της. Σε αυτήν κατηγορείται ο πρωθυπουργός για «εσχάτη προδοσία», ενώ συμπεριλαμβάνονται επιπλέον 13 πρόσωπα. Στο μεταξύ, προχθές τα τέσσερα κόμματα που κατέθεσαν την κοινή πρόταση ζήτησαν η ψηφοφορία να γίνει ανά αδίκημα. Ο Πρόεδρος της Βουλής, Νικήτας Κακλαμάνης, είπε πως κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί τα τελευταία 50 χρόνια και ως εκ τούτου η πρόταση απορρίφθηκε.

Το γεγονός ότι οι περισσότεροι, υποψιασμένοι από το ύφος και την παρουσία ορισμένων εκ των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων, έχουμε μία σχετική βεβαιότητα για το τι πρόκειται, μεταξύ άλλων, να δούμε αύριο στη Βουλή. Αυτό που, σε γενικές και ειδικές γραμμές, εύχονται πολλοί είναι η επικράτηση της σοβαρότητας και του σεβασμού των αντιπάλων αλλά και της διαδικασίας που αναμένεται ιδιαιτέρως επίπονη για όλους τους παράγοντες που θα συμμετέχουν. Σημειωτέον, η συγκεκριμένη ευχή, όπως αναφέρουν και ορισμένες πληροφορίες από κομματικά επιτελεία, δεν αφορά όλους. Για τον απλό λόγο ότι ορισμένοι επιδιώκουν παγίως την μπαχαλοποίηση για τους δικούς τους λόγους. Και, βεβαίως, το δικό τους ακροατήριο.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ήδη από προχθές, ύψωσε ιδιαιτέρως τους τόνους (σε κομματικό ακροατήριο, αλλά αυτό δεν έχει σημασία) και μίλησε για «συντεχνία του παραλογισμού», δίνοντας το στίγμα. Η συμπόρευση των άκρων δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, όπως μπορεί να παρατηρήσει κανείς, αλλά εδώ στην Ελλάδα έχει αρκετές εκδοχές, μεταξύ αυτών και αυτήν που δεν έχει ουδεμία λογική εξήγηση και επιχειρηματολογία. Αλλά εδώ, όλον αυτόν τον καιρό, λειτουργούμε στον αστερισμό μίας άνευ προηγουμένου, στα όρια του ωμού κυνισμού, κομματικής εκμετάλλευσης μιας από τις σημαντικότερες τραγωδίες στη Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία. Η λογική θα ήταν εμπόδιο;