Βλέπετε, ο Μικρός Διομήδης ανήκει στις ΗΠΑ και ο Μεγάλος στη Ρωσία (άλλοτε Σοβιετική Ενωση). Προτού ενσκήψει η κλιματική αλλαγή, μπορούσε να πάει κανείς με τα πόδια από τη μία βραχονησίδα στην άλλη, περπατώντας στον πάγο. Ετσι είχε βγει και η ερώτηση-παγίδα: «Πού βρίσκονται τα μοναδικά χερσαία σύνορα ΗΠΑ-Ρωσίας;».

Ουκρανοί και Ευρωπαίοι δεν έχουν όρεξη για χωρατά. Φοβούνται όλα αυτά που θα γίνουν στην Αλάσκα γι’ αυτούς, χωρίς αυτούς, κατά τον στίχο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Ο Δανός εξερευνητής Βίτους Μπέρινγκ ήταν ο πρώτος που πραγματοποίησε το 1728 τον διάπλου του αρκτικού πορθμού, που χωρίζει την ασιατική από την αμερικανική ήπειρο. Οντας στην υπηρεσία του Ρώσου τσάρου, ουσιαστικά ανακάλυψε τη χερσόνησο της Αλάσκας. Αγνωστη στον «πολιτισμένο» κόσμο, αλλά σπίτι δεκάδων χιλιάδων αυτοχθόνων.

Ο Μπέρινγκ έδωσε στον πορθμό το όνομά του και οι Ρώσοι επιδίδονταν για έναν αιώνα στο επικερδές κυνήγι φώκιας, με ορμητήριο τον πρώτο τους σταθμό στο νησί Κόντιακ.

Το 1799, ο τσάρος Παύλος Β’ ίδρυσε την αμερικανορωσική εταιρία εμπορίου γούνας (μπίζνες υπήρχαν και προ Τραμπ…), με αποτέλεσμα να την πληρώσουν οι γηγενείς και τα θηράματα.

Οταν οι φώκιες και οι ενυδρίδες άρχισαν να εξαφανίζονται από την υπερθήρευση, οι έποικοι αναγκάστηκαν να πάρουν των ομματιών τους. Τότε, γύρω στο 1867, ο δαιμόνιος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Ουίλιαμ Σιούαρντ, αγνόησε τα εξ αμάξης που του έσερναν στην Ουάσιγκτον και αγόρασε αυτόν τον αγριότοπο από τον τσάρο Αλέξανδρο Β’ έναντι 7,2 εκατ. δολαρίων της εποχής, σημερινά περίπου 160 εκατ. δολάρια. (Ποσό αστείο, δεδομένου του πετρελαίου, του χρυσού και των άλλων ορυκτών της Αλάσκας, που ανεβάζουν τη «χρηματιστηριακή» της αξία σε πάνω από 500 δισ δολάρια). Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία, που θα συνεχίσει να γράφεται την Παρασκευή.