Oσο μεγάλη καρδιά και αν έχει, όσο βαθιά ανεκτικός κι αν είναι. Μπορεί π.χ. ένας πραγματικά αξιόλογος πολιτικός, όπως ο Β. Βενιζέλος, να έχει πει το 2018, όταν η σκευωρία Novartis βρισκόταν ακόμα στο ζενίθ της, ότι η «Δημοκρατία» και οι επικεφαλής της είναι «τόσο χυδαίοι, τόσο ανόητοι, τόσο απρόσεκτοι» και προχθές στη γιορτή της εφημερίδας -που έγινε στο Καπνεργοστάσιο της Λένορμαν- να εξέπεμπε ύμνους; Και για την εφημερίδα και για τους ανθρώπους της;

Από ό,τι φαίνεται, ο Β. Βενιζέλος είναι αυτός που άλλαξε γνώμη. Το γιατί είναι αποκλειστικά δικό του θέμα, αν και κανείς μπορεί να εικάσει με σχετική βεβαιότητα. Κι όλα αυτά έγιναν μπροστά σε ένα ακροατήριο στο οποίο στην πρώτη σειρά βρισκόντουσαν πρόσωπα, όπως η Β. Θάνου, ο Π. Καμμένος, ο Λ. Λαζόπουλος, ο Π. Παυλόπουλος, ο Ευ. Αντώναρος και σειρά δημοσιογράφων, οι οποίοι πριν από μόλις 6 χρόνια ήθελαν να τον ρίξουν στην πυρά και να τον δουν φυλακή, μαζί με άλλα 9 πολιτικά πρόσωπα. Eλειπαν ο Δ. Παπαγγελόπουλος, η Ε. Τουλουπάκη, ο Α. Τσίπρας και ο Π. Πολάκης για να συμπληρωθεί το καρέ.

Στην ίδια γενέθλια εκδήλωση έβγαλε πύρινο λόγο και ο πολιτικός με το μεγαλύτερο ρεκόρ σιωπής. Για τον οποίο στο παρελθόν (2008) ο Β. Βενιζέλος είχε πει, όταν συζητούταν η σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για το Βατοπαίδι, «προσβάλλει την ομαλή λειτουργία του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος (…), εκβιάζει τη συνείδηση των βουλευτών του, τους εξευτελίζει, τους ταπεινώνει, τους στερεί το θεμελιώδες κοινοβουλευτικό τους δικαίωμα της κατά συνείδηση γνώμης και ψήφου». Εναν χρόνο αργότερα, το 2009, ο Β. Βενιζέλος τον είχε χαρακτηρίσει «καρικατούρα του παλιού εαυτού του». Ο Κ. Καραμανλής, που κατά τον Β. Βενιζέλο ήταν όλα αυτά -και όχι μόνο- μίλησε προχθές με πάθος για την «Κρίση της Δημοκρατίας σήμερα». Μίλησε για «κρίση εμπιστοσύνης», για θεσμούς που δεν λειτουργούν, για υποβάθμιση του Κοινοβουλίου, για επηρεασμό της Δικαιοσύνης και ΜΜΕ που χειραγωγούνται. Ω του θαύματος, μίλησε αποδίδοντας στην κυβέρνηση όσα ακριβώς του είχε αποδώσει ο Β. Βενιζέλος στο παρελθόν!

Ο Κ. Καραμανλής, που έκανε να μιλήσει πάνω από 10 χρόνια -με εξαίρεση μια βαριεστημένη και «υποχρεωτική» δήλωση υπέρ του ναι στο δημοψήφισμα-, έχει γίνει λαλίστατος. Ενώ δεν μίλησε το πρώτο εξάμηνο του 2015 που οδήγησε στο δημοψήφισμα-φιάσκο. Δεν μίλησε για τις κλειστές τράπεζες και τα capital controls. Δεν μίλησε για την απροκάλυπτη προσπάθεια χειραγώγησης της Δικαιοσύνης που έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μίλησε για τη σκευωρία της Novartis και μέσω αυτής την απόπειρα διασυρμού της παράταξης, που ο αείμνηστος θείος του, Κων/νος Καραμανλής, έκανε κόμμα. Δεν μίλησε ποτέ εναντίον του Α. Τσίπρα και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., έχοντας βάλει «τοποτηρητή» τον δικό του Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Παρών στην εκδήλωση ήταν και ο Α. Σαμαράς, που έκανε μια άστοχη δήλωση-λογοπαίγνιο με το Τζόκερ, παραλείποντας να σημειώσει ότι τα κερδισμένα Τζόκερ και λαχεία ήταν του 2017. Η πολιτική διαφωνία και των τριών με την πολιτική ή και με τον ίδιο τον Κ. Μητσοτάκη είναι απολύτως θεμιτή. Αυτό που είναι αθέμιτο είναι τα συγκυριακά και άνευ αρχών «μέτωπα». Τα οποία ουσιαστικά δεν κάνουν κάτι διαφορετικό από το να προσπαθούν να πριμοδοτούν το «χάος». Το οποίο, ως γνωστόν, ποτέ δεν ήταν στόχος της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς. Το εντελώς αντίθετο.

ΑΙΧΜΗ

ΤΑ «ΚΕΝΤΡΑ» ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΜΠΛΟΚΑ

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι -όπως και όλες τις προηγούμενες φορές- οι αγροτικές κινητοποιήσεις θα λήξουν μόνο μέσα από διάλογο. Ακόμα και η χθεσινή παραγγελία του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου προς τους εισαγγελείς της χώρας να παρεμβαίνουν όταν οι αγρότες παρανομούν δεν μπορεί να είναι η τελική λύση. Μόνο με διάλογο μπορούν να τελειώσουν αναίμακτα οι αγροτικές κινητοποιήσεις.

Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το οξύμωρο, αλλά και το περίεργο. Οι αγρότες όταν ερωτώνται κατά μόνας είναι υπέρ του διαλόγου. Οταν όμως απαντούν οι «εκπρόσωποί» τους τα «μασάνε», αν δεν λένε όχι. Υπάρχουν και αρκετοί αγροτοσυνδικαλιστές που τάσσονται υπέρ του διαλόγου. Η κυβέρνηση έχει καταστήσει σαφές στο ανώτατο επίπεδο ότι είναι ανοιχτή σε διάλογο. Ε, τότε γιατί δεν γίνεται διάλογος; Απολύτως εύλογο και προφανές το ερώτημα, χωρίς «επίσημη» απάντηση…

Κι όμως, υπάρχει απάντηση. Πίσω από το ημιαληθές, ότι οι αγρότες δεν είναι έτοιμοι να προσέλθουν σε διάλογο, γιατί δεν έχουν ακόμα (!) συντονιστικό όργανο, ούτε συντεταγμένα αιτήματα, κρύβεται μια θλιβερή πραγματικότητα: Οι κινητοποιήσεις τους δεν οργανώθηκαν κατά βάση από τους ίδιους, αλλά από άλλα κέντρα. Οι κινητοποιήσεις τους στο παρελθόν είχαν οργανωτές, συντονιστικό όργανο και κοινά αιτήματα. Τώρα δεν υπάρχει τίποτα απ’ όλα αυτά. Αλλα αιτήματα στην Κρήτη, άλλα στον Κάμπο, άλλα στη Β. Ελλάδα. Κι άλλη γλώσσα κι άλλη συμπεριφορά.

Τα δύο βασικά κέντρα τα οποία υποκίνησαν τις φετινές κινητοποιήσεις είναι κυρίως Κρητικοί, οι οποίοι είναι μπλεγμένοι μέχρι τον λαιμό στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Και οι οποίοι έχουν ως «αίτημα» να σταματήσουν οι έλεγχοι για τις παράνομες επιδοτήσεις που έχουν δοθεί… όσο διαρκούν οι κινητοποιήσεις και -άκουσον, άκουσον!- να μην καταργηθεί… τελείως η «τεχνική λύση» που απεδείχθη η μήτρα του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά να βρεθεί μια …ενδιάμεση λύση. Προφανώς για να μπορούν να συνεχίσουν να τρώνε τα λεφτά των πραγματικών αγροτών, έστω κι αν τρώνε… λιγότερα!

Αυτό το κραυγαλέο αίτημα, που δεν διατυπώνεται ανοιχτά, αλλά στη ζούλα, δεν είναι μαζικό αίτημα αγροτών από άλλες περιοχές της χώρας. Και λογικά. Λαμόγια δεν είναι οι πολλοί, αλλά οι λίγοι.

Το δεύτερο κέντρο υποκίνησης είναι το ΚΚΕ, το οποίο, αφού έμεινε απ’ έξω από το πάρτι των Τεμπών, βρήκε την ευκαιρία να καπελώσει τους αγρότες. Το ΚΚΕ έχει οργανωμένες δυνάμεις στον αγροτικό κόσμο και δείχνοντας πολιτικά αντανακλαστικά μπήκε μπροστά.

Ομως, όταν έρθει η στιγμή να μιλήσουν όλοι οι αγρότες -και θα έρθει αναγκαστικά-για να διαμορφώσουν τα τελικά αιτήματά τους και να εκλέξουν το συντονιστικό τους, τότε θα φανεί η κρυμμένη πραγματικότητα του σήμερα. Τα προβαλλόμενα ως αιτήματα δεν θα είναι τα αιτήματα της πλειοψηφίας των αγροτών. Και οι νταήδες της Κρήτης που έδειραν, έσπασαν και απέκλεισαν το αεροδρόμιο δεν θα είναι στο συντονιστικό.