Ο Οργανισμός Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων δεν έχει μόνο μακρόσυρτο όνομα, έχει και μακρά ιστορία. Από το 2001 είναι ο επίσημος φορέας που πληρώνει τις κοινοτικές ενισχύσεις στους Ελληνες αγρότες, δηλαδή κατανέμει περίπου 3 δισεκατομμύρια ευρώ που διαχειρίζεται ετησίως. Εδώ κολλάει η αθάνατη κινηματογραφική ατάκα: Είναι πολλά τα λεφτά, Αρη.

Πάντα ήταν πολλά τα κοινοτικά κονδύλια και πάντα υπήρχαν επιτήδειοι που προσπαθούσαν να κερδίσουν περισσότερα με απάτες και κομπίνες, με κομματικές άκρες ή χωρίς, με τον σωστό υπάλληλο στη σωστή θέση και πάει λέγοντας. Ακόμα και πριν από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, από το 1981 που μπήκαμε στην ΕΟΚ, το «σύστημα» λειτουργούσε. Από το 1996 έως το 2004 η Ελλάδα πλήρωσε 850 εκατομμύρια πρόστιμα για παράνομες αγροτικές επιδοτήσεις, ενώ σκάνδαλα και μάλιστα τρανταχτά υπήρχαν από τη δεκαετία του ’80. Διαχρονικό το πρόβλημα, αλλά, όπως συμβαίνει πάντα, τις ευθύνες οφείλει να τις αναλαμβάνει αυτός που κυβερνά επειδή δεν κατάφερε να σπάσει το σύστημα.

Η υπόθεση της κακοδιαχείρισης των αγροτικών ενισχύσεων που ελέγχθηκαν από την Ευρωπαία εισαγγελέα έφερε πρόστιμο άνω των 410 εκατομμυρίων ευρώ στην Ελλάδα, προκαλώντας τη δικαιολογημένη οργή της κοινωνίας. Στο θέμα δεν χωρούν συμψηφισμοί με το κακό μας παρελθόν, όμως δεν χωρούν ούτε και τσουβαλιάσματα. Από το 2019 η κυβέρνηση προσπάθησε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του ΟΠΕΚΕΠΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι άλλαξαν 5 διοικήσεις, αλλά προφανώς χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ομως και πάλι δεν έμεινε εκεί. Από τον περασμένο Σεπτέμβριο ο Οργανισμός είχε τεθεί σε «εποπτεία» μαζί με τις ευρωπαϊκές αρχές, ενώ τελικά αποφασίστηκε η κατάργησή του και η ένταξή του στην ΑΑΔΕ.

Χθες υπέβαλαν την παραίτησή τους στον πρωθυπουργό πέντε κυβερνητικά στελέχη, ανάμεσά τους πρωτοκλασάτοι υπουργοί επειδή το όνομά τους αναφέρεται στην ογκωδέστατη δικογραφία που πήγε στη Βουλή. Προφανώς αυτό δεν σημαίνει ότι αποδέχονται τις κατηγορίες αλλά το έκαναν, όπως δήλωσαν οι ίδιοι, για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους χωρίς να διαταράξουν τη συνέχεια του κυβερνητικού έργου.

Η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης είναι βασικό κομμάτι σε κάθε τέτοια ιστορία. Ενα άλλο, εξίσου βασικό, είναι η πλήρης και αμερόληπτη διερεύνηση της τυχόν ποινικής ευθύνης που μπορεί να προκύψει για όσους αναφέρονται στη δικογραφία και οι οποίοι είναι περισσότεροι από τους παραιτηθέντες. Οριζόντιες ευθύνες δεν νοούνται. Ομως, το σημαντικότερο όλων είναι πως θα καταφέρει η κυβέρνηση και όλο το πολιτικό σύστημα να σπάσει ένα διαχρονικό απόστημα που ταλαιπωρεί τη χώρα περισσότερο από όσο αντέχει.