Οι περισσότεροι υποψήφιοι (και οι οικογένειές τους) επέλεγαν είτε σχολές με υψηλή κοινωνική αποδοχή, π.χ. Ιατρική, Νομική είτε σχολές που προσέφεραν άμεση επαγγελματική αποκατάσταση, π.χ. αστυνομικές και στρατιωτικές σχολές. Αλλωστε μέχρι και τη δεκαετία του ’90 με τις αρχές του 2000, η λεγόμενη διά βίου μάθηση δεν αποτελούσε εναλλακτική επειδή ουσιαστικά δεν υπήρχε. Το πρώτο πτυχίο ήταν συνήθως και το τελευταίο, σε αντίθεση με σήμερα, που έχει αλλάξει και η αφετηρία αλλά και η διαδρομή.

Πλέον οι νέοι έχουν πολλές επιλογές, τόσο στην ιδιωτική όσο και στη δημόσια εκπαίδευση. Οι υποψήφιοι που δεν κατάφεραν να εισαχθούν με το σύστημα των Πανελλαδικών και εξέταζαν το ενδεχόμενο να φύγουν στο εξωτερικό, πλέον έχουν τη δυνατότητα σπουδών σε Μη Κρατικά Πανεπιστήμια παραμένοντας στον τόπο τους. Επιπλέον, υπάρχουν πάντα τα ιδιωτικά κολέγια και ΙΕΚ, που προσφέρουν μεγάλο αριθμό εκπαιδευτικών αντικειμένων. Ομως είναι αλήθεια πως δεν έχουν όλες οι οικογένειες την ίδια οικονομική δυνατότητα, για να αντεπεξέλθουν στο κόστος των σπουδών. Γι’ αυτό και ήταν εξαιρετικά σημαντική κίνηση η αναβάθμιση των πρώην δημόσιων ΙΕΚ, που σήμερα λειτουργούν ως Σχολές Ανώτερης Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΣΑΕΚ). Προσφέρουν μια ευρεία γκάμα επιλογών, με ειδικότητες που έχουν ζήτηση στην αγορά εργασίας και αναγνωρισμένα επαγγελματικά προσόντα. Και είναι δωρεάν.

Στο σημείο αυτό, όμως, υπάρχει ένα διπλό πρόβλημα: Από τη μία είναι η απουσία σοβαρού σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού και από την άλλη η νοοτροπία πολλών καθηγητών και συμβούλων εκπαίδευσης που αγνοούν τις δυνατότητες του παράλληλου μηχανογραφικού. Αλλωστε ένα κοινό μυστικό που όλοι γνωρίζουν, αλλά λίγοι ομολογούν είναι το ασυνείδητο -ή και συνειδητό- σνομπάρισμα της μεταλυκειακής, μη ανώτατης εκπαίδευσης. Αν κάποιος το αναλύσει περισσότερο, θα βρει κοινές ρίζες της νοοτροπίας αυτής να απλώνονται στα επαγγελματικά λύκεια και στη λεγόμενη τεχνική εκπαίδευση. Μάλιστα, ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήταν η κατάργηση των ΤΕΙ, που συνέβαλε στη διόγκωση αυτής της κουλτούρας.

Για να επανέλθουμε στο ερώτημα με το οποίο ξεκινήσαμε, οι νέες γενιές έχουν την πολυτέλεια να επιλέγουν σπουδές χωρίς να φοβούνται πως αν κάνουν λάθος δεν θα μπορούν να το διορθώσουν. Πλέον μονόδρομοι μετά το Λύκειο δεν υπάρχουν. Η διά βίου εκπαίδευση και η διαρκής αναβάθμιση γνώσεων, προσόντων και δεξιοτήτων είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της εποχής τους.