Ολοκληρώνοντας τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ την οποία είχε ξεκινήσει από πολύ νωρίς, αποφάσισε να βάλει πλώρη για νέες θάλασσες ευελπιστώντας ότι οι Ελληνες πολίτες θα έχουν πάθει αμνησία για τα όσα πέρασαν όταν του εμπιστεύτηκαν την διακυβέρνηση της χώρας. Τότε που πάλι θέλησε να… πλατσουρίσει και με καράβι μία ολόκληρη χώρα διέγραψε ρότα προς τα βράχια, τα οποία δυστυχώς δεν αποφύγαμε γιατί αρνούνταν πεισματικά να στρίψει το πηδάλιο.

Στη δήλωση αποχώρησής του από βουλευτής (σ.σ. στην ουσία δεν ήταν ποτέ καθώς η παρουσία του στη Βουλή ήταν ανύπαρκτη) δεν περίμενε κανείς ότι θα ζητήσει συγγνώμη για τα πεπραγμένα του. Αλλωστε ποτέ δεν το έχει κάνει. Αυτό που θα περίμενε κάποιος που δεν τον ξέρει ήταν να μην βγάλει πάλι τον τοξικό του χαρακτήρα,. Και όμως το έκανε! Μίλησε με απαξιωτικά λόγια για το κοινοβούλιο δικαιολογώντας όσους έλεγαν ότι το rebranding ήταν μόνο στα λόγια.

«Παραιτούμαι γιατί δεν μπορώ και δεν θέλω, να διατηρήσω το αξίωμα του βουλευτή, με όσα προνόμια αυτό συνεπάγεται, όταν αισθάνομαι ότι η συμμετοχή μου, με την ειδική συνθήκη μάλιστα του πρώην πρωθυπουργού, δεν προσφέρει τίποτε ουσιαστικό σε όσους με εμπιστεύτηκαν. Γιατί δεν μπορώ και δεν θέλω, να συμμετέχω τυπικά σε μια Βουλή, που δημοκρατικά απογυμνωμένη, με ευθύνη κυρίως της πλειοψηφίας, αδυνατεί να επιτελέσει το ρόλο που το Σύνταγμα επιτάσσει και οι πολίτες απαιτούν» είπε χαρακτηριστικά.

Με λίγα λόγια μας λέει ότι η Βουλή είναι πολύ μικρή για να τον χωρέσει! Αυτή, λοιπόν, η υπεροψία αποδεικνύει για ποιον λόγο δεν θα πείσει κανέναν για τις αγαθές του προθέσεις. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η δική του προβολή και τίποτα άλλο.  Στην ουσία ο κ. Τσίπρας θέλει να εμφανίσει τον εαυτό του ως αθώα περιστερά, ώστε να επιστρέψει στα… πράγματα με την ταμπέλα του άσπιλου και αμόλυντου.

Και θα ήθελε πάρα πολύ οι Ελληνες να ξεχάσουν.

ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΝ ότι έκανε κυβέρνηση συμπράττοντας, με τον Πάνο Καμμένο σβήνοντας μονοκονδυλιά τα όσα έλεγε περί ιδεολογικού χάσματος!

ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΝ ότι η Ελλάδα για την κυβέρνηση Τσίπρα δεν είχε θαλάσσια σύνορα και ότι οι μετανάστες έρχονταν, λιάζονταν σε κάποιο νησί και στη συνέχεια έφευγαν.

ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΝ ότι τα νταούλια, το σκίσιμο των μνημονίων και όλα τα άλλα φαντασμαγορικά που έλεγε για να πάρει την καρέκλα, μετατράπηκαν σε μία τραγική σελίδα στην ιστορία της Ελλάδας που έπεσε στα βράχια με αποκορύφωμα την κωλοτούμπα στο δημοψήφισμα και το «αγάπη μου έκλεισα τις τράπεζες» που δημιούργησε εικόνες ντροπής έξω από τα ΑΤΜ.

ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΝ την συμφωνία των Πρεσπών που πανηγύρισε σφιχταγκαλιασμένος με τον Ζόραν Ζάεφ ενώ ήξερε ότι ήταν άκρως προβληματική και αυτό φαίνεται ακόμη και σήμερα.

ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΝ το κακοπαιγμένο σόου στο Μάτι τη στιγμή που εκατοντάδες άνθρωποι κάηκαν και αυτόν το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η εικόνα του.

ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΝ τη σκευωρία NOVARTIS, το ΣΥΡΙΖΑ Channel, τον ποινικό κώδικα που άλλαξε για να εξυπηρετηθούν φίλοι και γνωστοί και προκάλεσε ακόμη και την οργή του πάλαι ποτέ συντρόφου του  Παύλου Κοντονή.

ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΝ την επίθεση στη μεσαία τάξη που επί της κυβέρνησης του διαλύθηκε.

ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΝ τις τόσες φορές που έχασε κατά κράτος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Μόνο που κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει, αφού βίωσε με άγριο τρόπο την πολιτική που εφάρμοσε. Το ταξίδι, λοιπόν, για τις νέες θάλασσες που υπόσχεται μπορεί να το κάνει όπως και όποτε το θέλει, αλλά στο καράβι του σίγουρα δεν θα είναι συνοδοιπόρος ο ελληνικός λαός.