Οι βουλευτές, κυρίως της Περιφέρειας, έκαναν ένα κόλπο. Κάποια στιγμή άρχιζαν να μιλάνε και να φωνάζουν την ώρα που στο βήμα βρισκόταν κάποιος υπουργός. Οι πρακτικογράφοι σημείωναν μόνο το όνομα του βουλευτή και άφηναν δίπλα λευκή τη σελίδα.

ΟΙ βουλευτές, λοιπόν, έπαιρναν τα πρακτικά, έβγαζαν αντίγραφα -μάλλον με τον πολύγραφο, γιατί τότε δεν υπήρχαν ούτε φωτοτυπικά μηχανήματα- και, όταν πήγαιναν στην πόλη και στα χωριά της περιφέρειάς τους, τα έδειχναν στους ψηφοφόρους τους, ισχυριζόμενοι πως «τα έψαλαν στους υπουργούς» τόσο χοντρά που δεν μπορούσαν να καταγραφούν.

ΔΕΝ γνωρίζω αν αυτή η ιστορία είναι αληθινή ή απλά ένας πολιτικός μύθος. Για να πω την αλήθεια, θα μπορούσε εύκολα να συμβαίνει εκείνη την εποχή.

ΕΧΟΥΝ περάσει 60-70 χρόνια από τότε, αλλά από ό,τι φαίνεται δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Πλέον, οι βουλευτές επαρχίας δεν μπορούν να κάνουν αυτό το παλιό κόλπο, αλλά υιοθετούν πάνω-κάτω την ίδια τακτική. Τώρα, σε κάθε δύσκολη στιγμή, «τα χώνουν», για να παίξει η δήλωση αγανάκτησης στα social media και στις ιστοσελίδες και να πουλήσουν εκδούλευση στους ψηφοφόρους ότι «τα είπαν έξω από τα δόντια».

ΑΥΤΟ, βέβαια, αφορά οριζόντια τους βουλευτές όλων των κομμάτων. Και, εντάξει, να είναι στην αντιπολίτευση το καταλαβαίνω. Αλλά, όταν βρίσκονται στην κυβέρνηση; Είναι λογικό;

ΘΑ πει κανείς ότι οι βουλευτές αποτελούν τον «καθρέφτη» της κοινωνίας και πρέπει να μεταφέρουν τα προβλήματα και τα αιτήματα των πολιτών στο Κοινοβούλιο και την κυβέρνηση. Σωστό. Ναι, αλλά δεν πρέπει να τα φιλτράρουν; Δεν μπορεί να είναι απλοί «κομιστές».

ΤΙΣ τελευταίες ημέρες, λοιπόν, αρκετοί βουλευτές της Ν.Δ. έχουν ανέβει στα κάγκελα, γιατί προφανώς πιέζονται από τους ψηφοφόρους στις περιφέρειές τους λόγω των αγροτικών μπλόκων. Καλά κάνουν και αναδεικνύουν τα αιτήματα των αγροτών και των κτηνοτρόφων. Και ζητούν την επίλυση προβλημάτων. Είναι δυνατόν, όμως, κάποιοι π.χ. να δηλώνουν αντίθετοι στους ελέγχους των επιδοτήσεων ή στην απορρόφηση του ΟΠΕΚΕΠΕ από την ΑΑΔΕ; Δηλαδή, τι λένε, πως θέλουν να συνεχιστεί το πάρτι με τις κομπίνες;

ΚΑΙ κάτι ακόμα. Κάποιοι εξ αυτών έχουν διατελέσει υπουργοί και έχουν βρεθεί στην… αντίπερα όχθη. Αλήθεια, θα έλεγαν τα ίδια αν είχαν στην ευθύνη τους κάποιο χαρτοφυλάκιο; Ή μήπως, τελικά, δίνουν αγώνα για να καθίσουν σε υπουργική καρέκλα σε κάποιον επερχόμενο ανασχηματισμό; Ή ακόμα και να σώσουν το βουλευτιλίκι τους στις επόμενες εθνικές εκλογές;

ΣΕ τελική ανάλυση, η δουλειά του κυβερνητικού βουλευτή περιλαμβάνει και κάτι άλλο. Να εξηγεί στους ψηφοφόρους του, αλλά και σε όλους τους πολίτες, το τι επιχειρεί να κάνει η κυβέρνηση. Ακόμα και να δίνει μάχες για κάποιες κυβερνητικές αστοχίες. Οχι να το παίζουν καμπόσοι στα θετικά και να κρύβονται στη… στραβή. Γιατί, σε 15 μήνες από τώρα, θα βρεθούν απέναντι στους ψηφοφόρους τους και θα λένε τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που λένε σήμερα.