Ομως να που υπάρχουν κελεπούρια και στο αστικό τοπίο. Με δέκα ευρώ ενοικιάζεται σπίτι 88 τ.μ, στο Αιγάλεω, με 5 ευρώ σπίτι 107 τ.μ, στα Χανιά και με 20 ευρώ σπίτι 133 τ.μ. στην Ηλιούπολη. Οχι δεν είναι Black Friday για ενοίκια, αλλά οι τιμές που δήλωσαν κάποιοι ιδιοκτήτες και ενοικιαστές, κάνοντας τους υπαλλήλους της ΑΑΔΕ να τρίβουν τα μάτια τους.

Εντάξει, αυτές ήταν κάποιες ακραίες δηλώσεις και σίγουρα όχι η πλειοψηφία. Oμως η εφαρμογή του ευεργετικού μέτρου της επιστροφής ενός ενοικίου ανέδειξε αυτό που γνωρίζαμε ότι συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις. Oτι δηλαδή δεν αναγράφονται στα συμβόλαια οι πραγματικές τιμές των ενοικίων σε μια προσπάθεια απόκρυψης εισοδημάτων. Συνήθως, η άτυπη συμφωνία είναι να πέφτει (λίγο) η τιμή του ενοικίου στο χέρι αν μειώνεται (πολύ) η τιμή στα χαρτιά. Κάπως έτσι και με βάση τα όσα δηλώνονται στη φορολογική διοίκηση, ο μέσος όρος των ενοικίων στην Ελλάδα είναι… 250 ευρώ. Oταν όλοι ξέρουμε πως οι πραγματικές τιμές στην πιάτσα είναι πολλαπλάσιες.

Γιατί γίνεται αυτό; Μέχρι πριν μερικά χρόνια θα λέγαμε πως ήταν μια «αντανακλαστική» κίνηση των ιδιοκτητών ακινήτων από την υπέρμετρη επιβάρυνση της ακίνητης περιουσίας. Oμως πλέον γίνεται περισσότερο από κεκτημένη ταχύτητα. Από το 2019 και μετά η κυβέρνηση έχει προχωρήσει στη μείωση 83 φόρων, πολλοί από τους οποίους αφορούν τα ακίνητα.

Εν τάχει αναφέρουμε τον ΕΝΦΙΑ (μεσοσταθμική μείωση 35% και έρχεται ολική κατάργηση έως το 2027 σε οικισμούς έως 1.500 κατοίκους), την απαλλαγή φόρου εισοδήματος για κενά ακίνητα ή ακίνητα σε βραχυχρόνια μίσθωση που θα ενοικιαστούν σε μακροχρόνια μίσθωση, τν μεγαλύτερη μείωση του φόρου, από 40% σε 100%, για δαπάνες αναβάθμισης κτιρίων που πραγματοποιούνται με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμών, την αναστολή καταβολής ΦΠΑ στις νέες οικοδομές έως το 2026, την αναστολή του φόρου υπεραξίας ακινήτων έως το 2026 κ.ά. Επίσης από τον Ιανουάριο θα εφαρμοστεί η νέα μειωμένη κλίμακα για τους έχοντες εισοδήματα από μισθώματα, θα περιορισθούν έως 35% τα τεκμήρια διαβίωσης για την πρώτη κατοικία, ενώ παρατάθηκε και η ισχύς των μπόνους για ανακαινίσεις κατοικιών.

Ας πούμε λοιπόν δύο αυτονόητα: Πρώτον, ότι αυτοί που πραγματικά θίγονται είναι οι ενοικιαστές, αφού χάνουν την πραγματική αποζημίωση που προέβλεψε για εκείνους το κράτος. Δεύτερον, μια φορολογική, πολιτική όσο δίκαια και αν είναι, δεν θα αποδώσει αυτά που πρέπει αν δεν βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα.