Δεν αναφερόμαστε μόνο στους εκπροσώπους του βορβορώδους σοσιαλμιντιακού λόγου, αλλά και σε ανθρώπους του ευρύτερου και, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, όλο και πιο συρρικνωμένου πολιτικού χώρου, όπου οι καραμπόλες των ταραγμένων καιρών μας τους άνοιξαν, πριν από μερικά χρόνια, τις κυβερνητικές πόρτες.

Εκπρόσωποί τους -πρώην υπουργοί και νυν βουλευτές- ήταν αυτοί που κυκλοφορούσαν αφίσες με αυτοσχέδιες επικηρύξεις δημοσιογράφων με τις φωτογραφίες τους, συντηρούσαν μηχανισμούς με πληρωμένα, ανώνυμα τρολ, διέθεταν σημαντικά ποσά σε συγκεκριμένες εταιρίες κατασκευής ψεύτικων accounts που υποδύονταν τους πραγματικούς χρήστες (bots), για να παράγουν και να διασπείρουν συγκεκριμένα μηνύματα ανά περίπτωση και κατά παραγγελία, και διάφορα άλλα.

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να μας ενδιαφέρει η περιπτωσιολογία, ούτε και η απόπειρα μετεξέλιξης αυτού που έχει απομείνει από τους συγκεκριμένους μηχανισμούς. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι η δομική σχέση αυτής της αντι-δημοσιογραφικής κουλτούρας με όλα -ανεξαιρέτως- τα απολυταρχικά, αντιδημοκρατικά καθεστώτα, όπως και όλες τις μεταμφιέσεις τους.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ του Τραμπ με τα μέσα ενημέρωσης είναι γνωστός από την πρώτη του θητεία. Από το «πράκτορες» και «εχθροί του λαού» προς τους δημοσιογράφους του CNN -ίδια έκφραση που χρησιμοποιήθηκε ως κατηγορητήριο και για την εξόντωση εκατομμυρίων αντιφρονούντων στη σταλινική ΕΣΣΔ και τα κράτη-δορυφόρους της στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη- μέχρι και τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς προς τους «New York Times», «ψεύτικοι», «αηδιαστικοί», «ατιμασμένοι», «ηλίθιοι», «αποτυχημένοι».

Από την απαγόρευση σε δημοσιογράφους του Associated Press να συμμετέχουν σε συνεντεύξεις Τύπου στο Οβάλ Γραφείο, επειδή χρησιμοποιούν τον όρο «Κόλπος του Μεξικού» και όχι, όπως θέλει ο ίδιος, «Κόλπος της Αμερικής», μέχρι την απαγόρευση εισόδου σε άλλα ΜΜΕ που ασκούν κριτική στον ίδιον και την πολιτική του αντί για ακατάσχετες και γλοιώδεις κολακείες, που τόσο ο ίδιος όσο και το επιτελείο του ικανοποιούνται να ακούν. Η προχθεσινή έκρηξη του Βανς, με κατακόκκινο πρόσωπο από τον θυμό, εναντίον των μέσων ενημέρωσης ήταν ακόμα μία επιβεβαίωση της μοναρχικής εικόνας που έχουν για τον κόσμο της ελεύθερης έκφρασης και της πληροφόρησης.

ΝΑ ΘΥΜΙΣΟΥΜΕ κάτι. Ο Edgar Ansel Mowrer ήταν ανταποκριτής της «Chicago Daily News» στο Βερολίνο από το 1923. Χωρίς τόσο αυτός όσο και οι άλλα ξένοι ανταποκριτές να έχουν ακόμα αντιληφθεί με σχετική σαφήνεια τι σήμαινε η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία, είχε αρχίσει με τις ανταποκρίσεις στην εφημερίδα να εκφράζει τις απορίες του.

Σε ένα μικρό άρθρο του είχε γράψει το εξής: «Σήμερα, η χιτλερική Γερμανία έχει μετατραπεί σε άσυλο τρελών». Εγινε ο πρώτος δημοσιογράφος που απελάθηκε από τη Γερμανία με απόφαση του ίδιου του Χίτλερ. Υστερα από λίγα χρόνια, σε ένα από τα βιβλία που έγραψε, ευλογούσε την τύχη του που «απλώς απελάθηκα»…