ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, όμως, όλα ιδανικά για την κυβέρνηση, καθώς διανύει τον έβδομο χρόνο στην εξουσία. Η φυσιολογική φθορά διακυβέρνησης σε συνδυασμό με τις αστοχίες στην πολιτική διαχείριση της υπόθεσης διερεύνησης της τραγωδίας των Τεμπών και τον ΟΠΕΚΕΠΕ, που έδωσαν την ευκαιρία μικροκομματικής εργαλειοποίησης στην αντιπολίτευση, δημιουργούν πόλωση στο πολιτικό σκηνικό. Στην ουσία υπάρχει ο κίνδυνος οι συστημικοί ψηφοφόροι να συνεχίσουν να απογοητεύονται και οι αντισυστημικοί να κραυγάζουν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και δεν τίθεται θέμα ποιος θα είναι ο νικητής στις κάλπες του 2027. Το κρίσιμο στοίχημα, όμως, παραμένει η επίτευξη της αυτοδυναμίας, ώστε να διασφαλιστεί η πολιτική και οικονομική σταθερότητα της χώρας. Η Ν.Δ. εξακολουθεί να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των πολιτών, καθώς έχει αποδείξει πως μπορεί να πετύχει 5 στα 10 πράγματα, όταν παλαιότερες κυβερνήσεις δεν πετύχαιναν ούτε 1 στα 100.

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, όμως, είναι πολύ ζόρικα στην καθημερινότητα. Η ακρίβεια σε προϊόντα, υπηρεσίες, ακίνητα επιβαρύνει σημαντικά τη μεσαία τάξη και τα ευάλωτα νοικοκυριά. Ενώ υπάρχουν ακόμα πολλές διαχρονικές παθογένειες που πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ πρέπει να δώσει ένα όραμα για το αύριο. Χειροπιαστό. Τόσο στην τσέπη όσο και στο πεδίο της καθημερινότητας. Σε αυτό το πλαίσιο απαιτούνται ρηξικέλευθες πολιτικές. Λύσεις «έξω από το κουτί». Να το πούμε ποδοσφαιρικά; Φουλ επίθεση και όχι κατενάτσιο.

ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ κίνηση, με την οποία πέτυχε «γκολ» η κυβέρνηση, ήταν η παρέμβαση του Κυριάκου Πιερρακάκη με τον μηδενισμό των τραπεζικών προμηθειών για τις αναλήψεις χρημάτων στο σύστημα ΔΙΑΣ. Ναι, πριν από έναν χρόνο θα το θεωρούσε κανείς απίθανο. Κι όμως, έγινε.

ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ και άλλα τέτοια «γκολ». Π.χ., θα μπορούσε να υπάρξει απαγόρευση έκδοσης νέων αδειών Airbnb σε οικισμούς κάτω των 5.000 κατοίκων σε όλη τη χώρα, ώστε να μπει ένα φρένο στην υπέρμετρη αύξηση των ενοικίων. Ή, π.χ., στο ζήτημα του κυκλοφοριακού προβλήματος της Αθήνας και με φόντο την αντικατάσταση του στόλου λεωφορείων έως το τέλος του χρόνου, θα μπορούσε να υπάρξει μια καμπάνια επιστροφής στα δημόσια μέσα μεταφοράς με τρεις άξονες: «καθάρισμα» των λεωφορειολωρίδων από τα παρκαρισμένα Ι.Χ. και τέλος στους τζαμπατζήδες με αύξηση ελέγχων που θα επιφέρει αύξηση εσόδων και θα δημιουργήσει τον οικονομικό χώρο για μείωση του εισιτηρίου από το 1,20 στο 1 ευρώ.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για ιδέες που δεν κοστίζουν δημοσιονομικά, αλλά δείχνουν πως η κυβέρνηση διαθέτει υψηλή ενσυναίσθηση και στηρίζει τους πολίτες. Υπάρχουν και πολλά ακόμα τέτοια πράγματα που μπορούν να γίνουν. Αν ψάξουν, τα κυβερνητικά στελέχη θα βρουν πως σε κάθε υπουργείο μπορούν να υλοποιηθούν τέτοιες «έξυπνες» μεταρρυθμίσεις. Ολα αυτά, βέβαια, παράλληλα με ένα μεγάλο πακέτο φοροελαφρύνσεων, αύξησης εισοδημάτων και ξηλώματος των παθογενειών του κράτους.

ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ πολιτικό κόστος. Το αντίθετο. Θα υπάρξει πολιτικό κέρδος. Οι πολίτες που ανήκουν στο μέτωπο του ορθολογισμού, που θέλουν η Ελλάδα να κάνει βήματα προς τα εμπρός και στήριξαν το 2019 και το 2023 τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Ν.Δ. θέλουν να διαπιστώσουν πως η κυβέρνηση έχει πολλά ακόμα να δώσει στον τόπο και στους ίδιους.