Ολα αυτά ασφαλώς αφήνουν ρυτίδες. Ισως κυρταίνουν τις πλάτες. Και βαραίνουν τη διάθεση. Αλλωστε η Δημοκρατία μας ήταν σχεδόν έφηβη, μόλις 18 ετών, όταν υπήρξε μεταξύ της λήξης του Εμφύλιου και της χούντας των συνταγματαρχών. Τόσο λίγο διήρκεσε. Γι’ αυτό και μετά την πτώση της πραγματικής χούντας το 1974, με την έλευση του Κων. Καραμανλή, μιλάμε για Μεταπολίτευση. Στη συνείδηση των πολλών τότε έγινε η μετάβαση από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς σε μια άγουρη και χωρίς πολλές εμπειρίες Δημοκρατία. Παρ’ όλα αυτά και παρότι δεν έχουμε συμφωνήσει ακόμα αν και πότε τελείωσε η Μεταπολίτευση, η χώρα ζει 51 χρόνια με ειρήνη, με αυξανόμενη ευημερία -εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων- και κυρίως με πολιτική σταθερότητα, με λυμένο το Πολιτειακό και χωρίς τον στρατό να μπλέκει στα πόδια μας. Μόνο ένα wanna be καθεστώς, το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., απείλησε μέσω του «συνταγματάρχη Καμμένου» με ενεργοποίηση του στρατού στην πολιτική ζωή της χώρας. Και βέβαια δεν τόλμησε να το κάνει.

Χθες στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου έπρεπε να κάνει την εμφάνισή της μια απαστράπτουσα, γοητευτική και ώριμη 50άρα, η οποία θα είχε στολίσει τον κήπο της με τις πολλές και μεγάλες αλλαγές που έγιναν επί των ημερών της, θα γοήτευε τα πλήθη όπως τα γοητεύει στην Ευρώπη και θα προκαλούσε ενθουσιασμό, κάνοντας τα πρόσωπα να λάμπουν.

Ομως δεν ήταν ακριβώς έτσι. Οι πολιτικοί αρχηγοί μετά δυσκολίας αντάλλαξαν κάποιες ξερές κουβέντες. Το κλίμα δεν ήταν χαρμόσυνο, αλλά βαρύ. Ισως έφταιγε και ο καύσωνας που γενικώς χαλάει τη διάθεση, αλλά ήταν ολοφάνερο ότι κάτι πιο βαθύ σημάδεψε τη γιορτή για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

Αυτό το πιο βαθύ εν μέρει είναι «κατασκευαστικό πρόβλημα»: Εδώ και 6 χρόνια η Δημοκρατία μας έχει «ενάμισι πόδι». Εχει μια ισχυρή κυβέρνηση και πολλά μικρομεσαία κόμματα, τα οποία δεν μπορούν να σταθούν αυτοτελώς απέναντι στην κυβέρνηση. Τα ίδια μικρομεσαία κόμματα, ενώ έχουν κάνει ένα άτυπο κυβερνητικό μέτωπο, είναι αδύνατον να συνεννοηθούν μεταξύ τους για να κάνουν κάτι πιο μεγάλο και σοβαρό, το οποίο να μπορεί να αποτελέσει αντίπαλον δέος σε μια κυβέρνηση, που βλέπει τον εναλλασσόμενο δεύτερο να την «απειλεί» από τη χαώδη απόσταση των 15 μονάδων.

Η αντιπολίτευση του πολυκατακερματισμού, του μικρομεγαλισμού και των χαμηλού επιπέδου στόχων (τους αρκεί και τους περισσεύει η δεύτερη θέση) αναγκαστικά επιδίδεται σε έναν «εσωτερικό ανταγωνισμό», του ποιος θα βρίσει περισσότερο, πιο χυδαία και πιο τοξικά την κυβέρνηση. Υπάρχει ένα κοινό το οποίο δεν θα ψήφιζε ποτέ Μητσοτάκη και το οποίο πράγματι γοητεύεται από τη χυδαιότητα του λόγου, π.χ. της Κωνσταντοπούλου, του Φαραντούρη ή της Λιακούλη. «Τσιμπάει» με τον αδιέξοδο ακτιβισμό. Μετράει τη βαρύτητα των απαράδεκτων χαρακτηρισμών του Ανδρουλάκη, του Βελόπουλου, του Φάμελλου ή του Βαρουφάκη. Αλλά αυτό το σύνολο δεν μεγαλώνει ως σύνολο. Ανακατανέμει «εσωτερικά» περίπου τις ίδιες δυνάμεις. Και φτου ξανά από την αρχή.

Προφανώς η Δημοκρατία μας δεν κινδυνεύει από τη χυδαιότητα και την τοξικότητα. Ρίχνει για λίγο το επίπεδό της, αλλά είναι θέμα χρόνου να το ξεπεράσει. Κι έτσι η 51άρα να λάμψει, όπως πραγματικά της αξίζει.

Ο ΜΠΟΥΡΔΟΥΚΛΩΜΕΝΟΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ

Εδώ που τα λέμε από την αρχή φάνηκε ότι ο Ν. Ανδρουλάκης δεν έχει τα προσόντα να κουβαλήσει την ιστορία του ΠΑΣΟΚ και να το κάνει εναλλακτική κυβερνητική λύση. Διασώθηκε με μια μικρή αύξηση του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές του 2024, παρότι το ποσοστό του ήταν πενιχρό (12,79%), αλλά «μεγαλύτερο» από το καχεκτικό 11,46% που είχε πάρει στις εκλογές του 2023. Και μετά, αμφισβητούμενος από το κόμμα του, αναγκάστηκε να πάει σε εκλογή αρχηγού, επανεκλεγόμενος από τα μισά μέλη του κόμματός του.

Εκτοτε ο κατήφορός του είναι συνεχής. Από γκάφα σε γκάφα και από αντίφαση σε αντίφαση, κυριολεκτικά ζάλισε τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και κυρίως τους κεντρογενείς, αφήνοντας παγερά αδιάφορους τους αναποφάσιστους. Από την καταψήφιση των μη κρατικών πανεπιστημίων και το πρωτοφανές «παρών» σε πρόταση που την είχε ψηφίσει ως …αντισυνταγματική, μέχρι το αποκορύφωμα του ΟΠΕΚΕΠΕ, ειδικά όταν αποδείχθηκε ότι υπάρχει και «πράσινος φραπές» και μάλιστα πολύ κοντά του και αρκετά ψηλά στην κομματική ιεραρχία του δικού του ΠΑΣΟΚ. Το απόλυτο μπουρδούκλωμα!

Μιλώντας χθες στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, μεταξύ άλλων, παραδέχθηκε ότι η τεχνική λύση που εφαρμόστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ στον ΟΠΕΚΕΠΕ ήταν μια νόμιμη διαδικασία. Στο απολύτως εύλογο ερώτημα του συναδέλφου πώς γίνεται το ΠΑΣΟΚ να στοιχειοθετεί κατηγορία κατά δύο υπουργών, αφού ακολούθησαν μια νόμιμη διαδικασία, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε το… αποστομωτικό «έπρεπε να κάνουν ελέγχους»!

Το μπουρδούκλωμα του Ν. Ανδρουλάκη δεν σταμάτησε εκεί. Ο δημοσιογράφος τού επεσήμανε ότι δεν μπορεί να υπάρχει «απιστία», εφόσον ακολουθήθηκε μια νόμιμη διαδικασία. Και ο πρόεδρος είχε και καλύτερο: «Η τεχνική λύση για κάποιους ήταν νόμιμη και για κάποιους που λειτούργησαν στις χαραμάδες του νόμου ήταν παράνομη»! Πιάσε το αβγό και κούρεψέ το…

Το πιο ενδιαφέρον μέχρι στιγμής, μιας και ο Ν. Ανδρουλάκης το έστριψε διά του αρραβώνος -για όσους έκαναν ψευδείς δηλώσεις «ας τα βρει η Δικαιοσύνη»-, είναι πως ο μόνος που επέστρεψε χρήματα (15.000 ευρώ) είναι ο πρώην εξ απορρήτων του και πρώην γραμματέας της Νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ στο Ηράκλειο Κρήτης…

Ο Μητσοτάκης σήκωσε το γάντι του Καραμανλή

Μεγάλη αίσθηση και πλήθος συζητήσεων προκάλεσε η ευθεία απάντηση που έδωσε ο Κ. Μητσοτάκης στον Κ. Καραμανλή με τη συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ: «Δεν θυμάμαι κάποια σημαντική πρωτοβουλία μεταξύ του 2004 και του 2009 στα Ελληνοτουρκικά», είπε ο πρωθυπουργός, για να προσθέσει εκνευρισμένος, «η διπλωματία του Τwitter είναι εύκολη».

Η τελευταία σπόντα πήγαινε ευθέως στον Γ. Βαληνάκη, πρώην υφυπουργό Εξωτερικών επί Καραμανλή και στενό συνεργάτη και φίλο του πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος με ανάρτηση στο Χ αμφισβήτησε εμμέσως τον πατριωτισμό και την μη ενδοτική πολιτική της κυβέρνησης. Αυτή η ανάρτηση, σύμφωνα με πληροφορίες ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι του Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος δεν ανέχεται πλέον «κεκαλυμμένες» επιθέσεις και βαριές κατηγορίες περί «ενδοτισμού» και «υποχωρητικότητας». Κάποιοι φτάνουν ακόμα και στην «προδοσία».

Οι συνεργάτες του πρωθυπουργού, ερμηνεύοντας την σκληρή απάντησή του, είπαν ότι ο Κ. Μητσοτάκης είπε ένα «ως εδώ» και εκτός και εντός της Ν.Δ…

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Τι να απέγινε η… 13η σύνταξη του ΣΥΡΙΖΑ; Ποια μαρμάγκα την έφαγε, κ. Φάμελλε;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Δηλαδή, αν η Αθήνα δεν είχε δήμαρχο τον Χ. Δούκα, η θερμοκρασία θα ξεπερνούσε τους 70 βαθμούς;