Δεν είναι κάτι καινούργιο. Από την πρώτη κιόλας θητεία του Τραμπ, δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη ικανότητα για να διαβλέψει κανείς ότι τα πράγματα με την Ευρώπη δεν θα πήγαιναν καθόλου καλά. Η χθεσινή συνέντευξη του Τραμπ στο «Politico» μπορεί να διαβαστεί και ως «Αντιευρωπαϊκό Μανιφέστο» (Αναλυτικό ρεπορτάζ στις επόμενες σελίδες του «Ε.Τ.»).

Οι ατυχείς -μέχρι στιγμής- απόπειρες επιβολής του ειρηνευτικού σχεδίου Γουίτκοφ-Ντμιτρίεφ, δείχνουν με απόλυτη σαφήνεια τους συσχετισμούς:

-Το σχέδιο υιοθετεί τις ρωσικές αξιώσεις για την ενσωμάτωση και «ρωσοποίηση» ουκρανικών εδαφών που έχουν καταληφθεί διά της στρατιωτικής βίας, του πολέμου δηλαδή. Ολοι καταλαβαίνουμε τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον. Και δεν είναι υπερβολή το γεγονός ότι η Ελλάδα θα πρέπει να είναι εξαιρετικά ανήσυχη για την κανονικοποίηση και την αναγκαστική αποδοχή μιας τέτοιας συνθήκης.

-Το Κίεβο καλείται να παραδώσει εδάφη πολύ κρίσιμα για την άμυνα και την εθνική του υπόσταση, με αντάλλαγμα κάποιες αόριστες «εγγυήσεις ασφαλείας», την ώρα που ολόκληρος ο πλανήτης γνωρίζει και με το παραπάνω ότι η μετασοβιετική Ρωσία και ιδίως ο Πούτιν που βρίσκεται στο μέσον της τρίτης δεκαετίας της απόλυτης εξουσίας του- δεν έχει σεβαστεί την οποιαδήποτε συμφωνία που έχει υπογράψει.

-Είναι, επίσης, δεδομένο ότι οι ΗΠΑ δεν βλέπουν πλέον τον εαυτό τους ως μέλος τη Συμμαχίας και ότι το «Δόγμα Τραμπ», όπως διατυπώθηκε πριν από λίγα 24ωρα, μοιάζει με αίτηση διαζυγίου από τους «τεμπέληδες της Ευρώπης», όπως λέει η αμερικανική ηγεσία.

-Η σημαντικότερη, ίσως, απόδειξη ότι ο Τραμπ λειτουργεί έχοντας στο επίκεντρο την επιδίωξη κέρδους είναι το γεγονός ότι αποδέχεται και υιοθετεί προς την Ε.Ε. την οδηγία να επιστρέψει όλα τα παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία (που είχε κατασχέσει στο πλαίσιο των κυρώσεων) στη Μόσχα.

-Η αντιπρόταση της Ε.Ε. ήταν να χρησιμοποιηθούν αυτά τα κεφάλαια για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας, κάτι που προκαλεί τις έντονες αντιδράσεις της κυβέρνησης του Βελγίου, που δεν έχει εμπιστοσύνη στις φιλοπουτινικές κυβερνήσεις της Ουγγαρίας και της Σλοβακίας. Αλλά το σχέδιο Γουίτκοφ που ο Λευκός Οίκος έκανε… delivery στην Ευρώπη για λογαριασμό του Πούτιν, ορίζει ότι τα κεφάλαια αυτά θα μπουν σε ένα κοινό αμερικανο-ουκρανικό ταμείο από όπου οι ΗΠΑ θα παίρνουν τα μισά κέρδη, ενώ από το ίδιο θα χρηματοδοτούνται κοινά κατασκευαστικά έργα στην Ουκρανία από κοινοπραξίες ΗΠΑ και Ρωσίας.

Είναι σαφές ότι ο Πούτιν επιτίθεται στην Ευρώπη -αναίμακτα προς το παρόν- με όπλα κατ’ ευθείαν από την καρδιά του καπιταλισμού και της λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς. Συμμάχησε με αυτούς που επιθυμούν να γίνουν πλουσιότεροι. Κάτι που κάνει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση σε όλα τα επίπεδα ακόμα πιο επιτακτική.