«Είμαι πολύ ανασφαλής. Σε μια παρέα με πολλά άτομα δεν είμαι καλός. Κάποτε, για να το ξεπεράσω, στα 30 με 40, έπινα για να αντιμετωπίσω τον κόσμο. Τώρα δεν πίνω καθόλου. Εδώ και 20 χρόνια δεν το βάζω στο στόμα μου, ή πίνω λίγο κρασί όταν βγαίνω, γιατί βγαίνω μια φορά στις 15 μέρες. Τότε έπινα για να αντιμετωπίσω όλο αυτό. Τώρα δεν το αντιμετωπίζω» δήλωσε ο Σταμάτης Φασουλής.

Στη συνέχεια ανέπτυξε την εσωτερική διάσταση της ανασφάλειας, διαχωρίζοντας το αίσθημα από την απλή ανάγκη αποδοχής: «Η ανασφάλεια δεν είναι θέμα αποδοχής. Αισθάνομαι πάντα έξω από τα νερά μου, εκτός από το θέατρο, που νομίζω ότι κολυμπάω μια χαρά. Ακόμα και τώρα, για να μιλήσω στον οδηγό ταξί, το σκέφτομαι πολύ. Όχι για να μην κριθώ, μήπως μου πει “τι θες μωρέ, σήκω φύγε”. Μην με ρωτήσεις γιατί. Έτσι αισθάνομαι. Αισθάνομαι ότι όλοι στον κόσμο δεν είμαστε αποδεκτοί από την κοινωνία. Πρέπει να το κερδίσουμε αυτό το πράγμα. Έτσι αισθάνομαι εγώ. Μπορεί να είναι λάθος. Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, είναι ο φόβος να μη με αγαπήσουν. Ο καλλιτέχνης θέλει να τον αγαπάνε».