Ένα όμορφο απόγευμα στο Παγκράτι, κατά τη διάρκεια σύντομης επίσκεψης στους δικούς του, ο Αλέξιος μου έλεγε ιστορίες από τις συνεργασίες του. Πώς ο Σπίλμπεργκ κάνει ντεκουπάζ (*σχεδιάζει τα πλάνα των ταινιών του) χρησιμοποιώντας γυαλιά επαυξημένης πραγματικότητα, ή πώς ο Γουες Άντερσον λατρεύει να γυρίζει πλάνα μέσα σε τεράστια 3D μοντέλα. Νιώθω τόσο τυχερή και περήφανη που γνωρίζω αυτόν τον εμπνευσμένο, ταλαντούχο καλλιτέχνη, που αποφάσισα να του πάρω μια μικρή συνέντευξη για να τον μάθει και ο υπόλοιπος κόσμος, μιας και θα δει το όνομά του να φιγουράρει σε τεράστιες αμερικάνικες παραγωγές.

ΑΜΑΛΙΑ ΓΙΑΝΝΙΚΟΥ: Τί ακριβώς κάνει ένας “concept artist”; Ποια είναι τα στάδια της εργασίας σου, από τη στιγμή που αναλαμβάνεις μια ταινία μέχρι να παραδώσεις τα τελικά υλικά;

ΑΛΕΞΙΟΣ ΧΡΥΣΙΚΟΣ: Ο ρόλος του concept artist είναι να συνεργάζεται με τον production designer και τον σκηνοθέτη, μεταφράζοντας το όραμά τους σε οπτική γλώσσα. Ουσιαστικά, δημιουργώ τις πρώτες εικόνες που θα δώσουν μορφή στον κόσμο της ταινίας και τις επικοινωνώ  σε ολόκληρη τη δημιουργική ομάδα.  Ξεκινώ αναλύοντας το σενάριο και τις κατευθύνσεις της παραγωγής. Μελετώ αναφορές από ιστορία, τέχνη και αρχιτεκτονική για να χτίσω τη βάση της αισθητικής του έργου. Έπειτα, δημιουργώ γρήγορα σκίτσα για να παρουσιάσω ιδέες και να δώσω κατευθύνσεις για το πώς μπορεί να εικονοποιηθεί ο “κόσμος” και η “ατμόσφαιρα” της ταινίας. Ακολουθεί λεπτομερής ανάπτυξη: επεξεργάζομαι συγκεκριμένες λεπτομέρειες, όπως φως, υλικά και σύνθεση, συνεργαζόμενος με άλλες ομάδες, όπως set decoration, set design, visual και special effects. Μετά από την επεξεργασία και έγκριση από τον Production Designer, παραδίδω τις τελικές εικόνες, που αποτελούν οδηγό για όλη την παραγωγή, από το “στήσιμο” του χώρου, την κινηματογράφηση έως το post-production.

Α.Γ.: Έχεις συνεργαστεί με κάποια από τα πιο τρανταχτά ονόματα του κινηματογράφου, όπως είναι ο Στίβεν Σπίλμπεργκ και ο Γουες Άντερσον. Αλλάζει η φύση της δουλειάς σου, ανάλογα με ποιόν σκηνοθέτη έχεις δίπλα σου; Πώς δουλεύει ο καθένας;

Α.Χ.: Κάθε συνεργασία είναι διαφορετική, και αυτή η ποικιλία είναι που κάνει τη δουλειά μου τόσο συναρπαστική. Στις ταινίες που έχω δουλέψει, το όραμα του Production Designer αποτελεί τον κεντρικό άξονα της δημιουργίας, και η δουλειά μου είναι να υποστηρίζω αυτό το όραμα μέσα από τις εικόνες μου.  Μετά την αποφοίτησή μου από το τμήμα Production Design του NYU Tisch School of the Arts, είχα την τύχη να συνεργαστώ με κορυφαίους Production Designer και Art Directors στη Νέα Υόρκη. Αυτές οι εμπειρίες με οδήγησαν σε μεγαλύτερα projects, και ένα από τα πιο καθοριστικά ήταν η συνεργασία μου με τον βραβευμένο με Όσκαρ Production Designer, Adam Stockhausen, στην ταινία West Side Story του Στίβεν Σπίλμπεργκ.  Από εκεί και πέρα, οι συνεργασίες άρχισαν να διαδέχονται η μία την άλλη.  Ο Σπίλμπεργκ έχει ένα κινηματογραφικό όραμα που εστιάζει στη δράση και το συναίσθημα, ενώ ο Άντερσον δίνει έμφαση στη λεπτομέρεια, την αισθητική συμμετρία και την αφήγηση μέσα από την οπτική ακρίβεια. Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματά μου είναι η ικανότητά μου να προσαρμόζομαι στις διαφορετικές ανάγκες κάθε δημιουργικού team, πάντα με στόχο να υπηρετήσω το όραμα του σκηνοθέτη και του Production Designer.

Α.Γ.: Είσαι σε θέση να μας πεις σε ποια ταινία εργάστηκες πρόσφατα ή εργάζεσαι αυτή τη στιγμή;

Α.Χ.: Πρόσφατα δούλεψα στο Blitz του Steve McQueen. Επίσης, μέσα στον επόμενο χρόνο θα κυκλοφορήσουν το The Bride της Maggie Gyllenhaal και το The Phoenician Scheme του Wes Anderson.

Α.Γ.: Ποιο θεωρείς πως είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά σου, μέχρι στιγμής; Για ποιο πράγμα είσαι περισσότερο περήφανος;

Α.Χ.: Το μεγαλύτερο κατόρθωμά μου είναι ότι κατάφερα να πραγματοποιήσω το όνειρό μου και να το κάνω πραγματικότητα. Το ταξίδι από την αρχή του ήταν γεμάτο προκλήσεις, σκληρή δουλειά, αλλά και ευκαιρίες που με οδήγησαν εδώ που είμαι σήμερα. Είναι εύκολο, μέσα στη ρουτίνα, να χάνεσαι και ξεχνάς να κάνεις ένα βήμα πίσω για να δεις πόσο μακριά έχεις φτάσει. Είμαι ευγνώμων στους δικούς μου ανθρώπους , που υποστήριξαν τα όνειρά μου από την πρώτη στιγμή και συνεχίζουν να είναι δίπλα μου σε κάθε βήμα. Όσον αφορά το τι με κάνει περήφανο, θα έλεγα το ότι είμαι Έλληνας. Είναι κάτι που κουβαλάω πάντα μαζί μου, σαν μια υπερδύναμη.

Α.Γ.: Πού βλέπεις τον εαυτό σου μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια; Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;

Μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, θέλω να συνεχίσω να εξερευνώ νέες πλατφόρμες αφήγησης, όπως η εικονική πραγματικότητα και τα διαδραστικά μέσα. Θέλω να δημιουργώ κόσμους που δεν προκαλούν μόνο δέος αλλά και συναισθηματική σύνδεση. Επίσης, θα ήθελα να συνεργαστώ με νέες γενιές δημιουργών, μοιράζοντας την εμπειρία μου. Και, ποιος ξέρει, ίσως κάποια στιγμή να επιστρέψω στην Ελλάδα για να συνεισφέρω στη δημιουργική κοινότητα της πατρίδας μου.