Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1972 σχεδιάζονται από τη Δυτική Γερμανία για να λειτουργήσουν ως αντίβαρο στην εικόνα των Ολυμπιακών του Βερολίνου το 1936, που στιγματίστηκαν από τη ναζιστική προπαγάνδα, αποτελώντας ουσιαστικά προοίμιο για το παγκόσμιο ολοκαύτωμα που ακολουθεί ελάχιστα χρόνια μετά.

Πλέον, το Μόναχο φιλοξενεί τους «Αγώνες της Χαράς» (Die Heiteren Spiele), με έμφαση στην ειρήνη, την ανεκτικότητα και την αποκατάσταση της διεθνούς εικόνας της χώρας. Η Γερμανία της δεκαετίας του ’70 θέλει να δείξει ότι έχει αφήσει πίσω της τον ολοκληρωτισμό και αποτελεί πλέον μια φιλελεύθερη δημοκρατία ενταγμένη πλήρως στο δυτικό στρατόπεδο του Ψυχρού Πολέμου.

Στην ίδια περίοδο, όμως, η Μέση Ανατολή βρίσκεται σε διαρκή αναβρασμό. Πέντε χρόνια μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών, το παλαιστινιακό ζήτημα είναι πάλι στην επικαιρότητα. Ένοπλες παλαιστινιακές οργανώσεις όπως ο “Μαύρος Σεπτέμβρης” επιχειρούν με τρομοκρατικές ενέργειες να διεθνοποιήσουν το ζήτημα, και οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ως το μεγαλύτερο παγκόσμιο τηλεοπτικό γεγονός, είναι η καλύτερη επιλογή γι αυτό το σκοπό.

Έτσι, στις 5 Σεπτεμβρίου 1972 , οκτώ μέλη της οργάνωσης με αθλητικές φόρμες εισβάλουν οπλισμένοι στο κτήριο όπου διαμένει η ισραηλινή αποστολή. Δύο αθλητές δολοφονούνται ενώ εννέα ακόμη κρατούνται όμηροι. Κύριο αίτημα των τρομοκρατών είναι η απελευθέρωση άνω των 200 Παλαιστινίων κρατουμένων από τις ισραηλινές φυλακές, αλλά η τότε πρωθυπουργός του Ισραήλ, Γκόλντα Μέιρ αρνείται κατηγορηματικά οποιαδήποτε διαπραγμάτευση, δηλώνοντας ότι η χώρα της δεν θα υποκύψει σε εκβιασμούς.

Η γερμανική αστυνομία, χωρίς εμπειρία και ειδική εκπαίδευση σε τέτοιες κρίσεις, χειρίζεται την δύσκολη κατάσταση με πρωτοφανή προχειρότητα. Αρχικά, παρότι έχει ενημερωθεί εγκαίρως από την ισραηλινή αποστολή για τα πλημμελή μέτρα ασφαλείας αθλητών και μελών της, δεν λαμβάνει ουσιαστικά κανένα μέτρο φύλαξης τους.

Εν συνεχεία, κάθε κίνηση της αστυνομίας κατά των δραστών προβάλλεται σε όλο τον πλανήτη με ότι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό για την αποτελεσματικότητά της. Τέλος, η αποτυχημένη επιχείρηση διάσωσης των ομήρων- αθλητών στην αεροπορική βάση Φέρστενφελντμπρουκ καταλήγει σε σφαγή: εννέα όμηροι και ένας αστυνομικός δολοφονούνται, πέντε τρομοκράτες πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες της αστυνομίας ενώ συλλαμβάνονται μόλις τρεις. Όλα αυτά σε ζωντανή μετάδοση…

Η αντίδραση του Ισραήλ είναι άμεση και σκληρότατη. Εκτός από στρατιωτικά πλήγματα εναντίον παλαιστινιακών βάσεων σε Λίβανο και Συρία, ενεργοποιεί την επιχείρηση «Οργή του Θεού», με τη Μοσάντ να αναλαμβάνει τη συστηματική εξόντωση στελεχών της οργάνωσης “Μαύρος Σεπτέμβρης” στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Τα αντίποινα κρατούν χρόνια επιβεβαιώνοντας την διαχρονική ισραηλινή αρχή ότι «κανείς δεν μένει ατιμώρητος».

Στη Δυτική Γερμανία η αποτυχία της αστυνομίας οδηγεί στη δημιουργία ειδικών μονάδων, όπως η GSG 9. Παράλληλα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες αλλάζουν για πάντα: από το 1972 και έπειτα, η έννοια της ασφάλειας αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της διοργάνωσης, με ολοένα αυξανόμενα μέτρα σε κάθε χώρα που φιλοξενεί τους αγώνες.