Αν συνυπολογίσει κανείς και τη χθεσινή συνέχεια που ο ίδιος έδωσε, χαρακτηρίζοντας τον πρωθυπουργό «νονό εγκληματικής οργάνωσης», αντιλαμβάνεται ποιες είναι, πλέον, οι επίσημες πολιτικές επιλογές του ίδιου και του κόμματός του, που μέχρι χθες το μεσημέρι δεν τις είχε καν καταδικάσει. Εκανε, έτσι, ακόμα μεγαλύτερη την απορία της κοινής γνώμης για το πώς καταφέρνει να συνδυάζει τον επίσημο τίτλο του με τον ακραία τοξικό, αντι-πολιτικό και αντι-πολιτισμένο λόγο, που παραπέμπει σε κλασική ακροδεξιά αφηγηματική κουλτούρα. «Εγκληματική οργάνωση, ξεφτίλα, παρακμή, εκπόρνευση», είχε πει πριν από λίγα 24ωρα, κάνοντας τη Ν.Δ. να ζητεί τη διαγραφή του από τον Σ. Φάμελλο.

Ο Νικόλας Φαραντούρης φέρει τον εξής επίσημο τίτλο: «καθηγητής Ευρωπαϊκού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και κάτοχος της Ευρωπαϊκής Εδρας Jean Monnet». Υπήρξε ένα τα βασικότατα 30 μέλη της «δεξαμενής σκέψης» του Αλέξη Τσίπρα. Και είχε οριστεί σύμβουλος Ευρωπαϊκής Πολιτικής, στο πλευρό του Στέφανου Κασσελάκη, για όσον καιρό εκείνος παρέμενε στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. «Πτυχιούχος της Νομικής Σχολής Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στο Δίκαιο της Ε.Ε. Διδάκτωρ Νομικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, με υποτροφίες του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Επιστημονικός συνεργάτης στα Πανεπιστήμια του Ρότερνταμ, της Δρέσδης και στη Νομική Σχολή Αθηνών».

Είναι αλήθεια ότι το ’23, όταν έγινε γνωστή η συμμετοχή του στον ΣΥΡΙΖΑ, εκφράστηκε μια κάποια υποψία ποιοτικής αναβάθμισης του πολιτικού λόγου. Μόνο που φαίνεται να κυριάρχησε ο κατήφορος που επέβαλε σταδιακά στα κόμματα της αντιπολίτευσης η «σοσιαλμιντιακοποίηση» του λόγου τους. Ολοι μιλούσαν -και συνεχίζουν να το κάνουν- μιμούμενοι τον παραλογισμό, την ακρότητα, τα fake news, τις φραστικές βαρβαρότητες και τις προσβολές που καθιέρωσαν και συντηρούν στην επικοινωνία και γενικότερα στην αντίληψη της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας οι σοσιαλμιντιακοί παραμορφωτικοί καθρέφτες.

«Φασίστες», «χούντα», «παιδεραστές», «δολοφόνοι», «εγκληματίες», «μαφιόζοι» και πολλά άλλα παρόμοια σε καθημερινή βάση, που πέρα από την πολιτική βία και την αγένεια που κουβαλούν, αποτελούν μια σαφέστατη αντιπολιτευτική επιλογή από ΣΥΡΙΖΑ, Πλεύση Ελευθερίας – εσχάτως και το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στο ίδιο άρμα. Ανεξάρτητα από την πολιτική αισθητική που εκπέμπουν, δημιουργούν τη βεβαιότητα της πολιτικής και ιστορικής ασχετοσύνης. Αλλά εδώ, καλά καλά, δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τη διαφορά μεταξύ Twitter (X) και facebook από την κανονική ζωή και τον πολιτισμένο πολιτικό διάλογο, στις «χούντες» θα κολλήσουμε; Το ολίσθημα του κ. Φαραντούρη αποτελεί μία από τις ισχυρότερες ενδείξεις ότι η τοξικότητα και ο λαϊκισμός δεν ξεχωρίζουν οικονομικό, κοινωνικό και μορφωτικό επίπεδο…