Είναι δηλαδή απόλυτα εξηγήσιμο γιατί όταν καταλαγιάζουν μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά θέματα, όλοι τείνουμε να εξαγάγουμε τα συμπεράσματά μας. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με την ανείπωτη τραγωδία των Τεμπών. Και κυρίως, όσον αφορά την πολιτική αλλά και την ηθική διάσταση που έχουν λάβει ως κορυφαίος παράγοντας διαμόρφωσης πολιτικών ισορροπιών και εξελίξεων.

Είναι αλήθεια ότι η υπόθεση των Τεμπών, ακόμα και αν κατορθωθεί να ξεκινήσει και να ολοκληρωθεί η δίκη, θα συνεχίσει να επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις μέχρι και την ημέρα των εκλογών, που σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής ενδείξεις, θα γίνουν το 2027. Είναι τέτοια η αναγωγή τους σε πολιτικό ζήτημα που είναι αδύνατον να μη συμβεί αυτό. Και εδώ είναι που η ηθική τους διάσταση έρχεται να σκεπάσει τα πάντα. Ακόμα και όσα συμβαίνουν εκτός των ορίων του ίδιου του ηθικού βάρους της τραγωδίας και εις βάρος της πραγματικότητας.

Ενα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα είναι η κυριαρχία των θεωριών συνωμοσίας αλλά και η κατάρριψή της εις βάρος των πραγματικών αιτιών. Κάποιος έβαλε τα τρένα να κινούνται στις ίδιες ράγες. Αυτός ο κάποιος και όλοι όσοι είχαν την επιχειρησιακή ευθύνη εκείνη τη μοιραία νύχτα, βρίσκονταν εκεί ως αποτέλεσμα κάποιων συνθηκών: Ενός βαθιά διεφθαρμένου κρατικού συστήματος επιλογής ανθρώπων, ενός ανίκητου ρουσφετολογικού-διεφθαρμένου μηχανισμού, αποτέλεσμα των αποτυχημένων πολιτικών δεκαετιών να οικοδομηθεί στην Ελλάδα ένα σύγχρονο, αξιοκρατικό και αποτελεσματικό κράτος δυτικού τύπου. Ανοιχτές πληγές χρόνων και χρόνων είναι μοιραίο να προκαλέσουν θανατηφόρες ασθένειες με τραγικές καταλήξεις.

Και, όμως, ουδείς ασχολείται πλέον με αυτό. Εγιναν τόσες διαστρεβλώσεις, σκόπιμες οι περισσότερες, που ακόμα και η παραπομπή σε δίκη των φυσικών αυτουργών ώστε να επιμεριστεί το μέγεθος των ευθυνών και η ανάλογη τιμωρία, προβάλλεται κατά κύριο λόγο ως προσπάθεια απόκρυψης, συγκάλυψης και ό,τι άλλο εκτός από την ουσία. Ναι, έγιναν τραγικά λάθη διαχείρισης. Ουδείς διαφωνεί σε αυτό, ακόμα και η ίδια η κυβέρνηση που θα έπρεπε να είχε λειτουργήσει διαφορετικά, πιο αποφασιστικά και πιο αποτελεσματικά.

Και η σημερινή πολιτική – ηθική κατάσταση. Η αντιμετώπιση της ατάκας της κ. Αννας Διαμαντοπούλου σε κομματικό ακροατήριο είναι ενδεικτική. «Εμείς έχουμε την ευθύνη, όχι να γίνουμε Κωνσταντοπούλου ή Καρυστιανού, αλλά να φέρουμε τα ζητήματα στη Βουλή, να δώσουμε όλα τα στοιχεία, να απαιτήσουμε απαντήσεις», είπε καταδεικνύοντας ή και καταγγέλλοντας το μέγεθος της πολιτικής τυμβωρυχίας στην υπόθεση των Τεμπών. Ηταν πολιτικά σαφέστατο  αυτό που είπε. Η ηθική διάσταση που δόθηκε, ιδίως από στελέχη του κόμματός της, του ΠΑΣΟΚ, ακολούθησε (και αυτή) τη λογική των σοσιαλμιντιακών κραυγών και των επιθέσεων.

Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να δικαιωθούν τα θύματα, οι οικογένειες αλλά και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία που πληγώθηκε βάναυσα από την τραγωδία. Η Δικαιοσύνη. Αυτή βρίσκει την αλήθεια, αποδίδει κατηγορίες και τιμωρεί με βάση τους νόμους. Μόνο που αυτό, με ευθύνη συγκεκριμένων προσώπων και χειρισμών, και όχι μόνο της αντιπολίτευσης, καταντά να μοιάζει με αστικό μύθο. Η ευθύνη όλων όσοι έχουν συμμετάσχει σε αυτό είναι τεράστια.