Μπορεί να εγκαινίασε και επισήμως την επιθετική του πολιτική στη δημοκρατική και ελεύθερη Ευρώπη διαμηνύοντας ότι με τη στήριξη των ακροδεξιών κομμάτων σε κάθε χώρα θα επιδιώξει αυτό που και ο Μασκ είπε ανοιχτά, «τη διάλυσή της», αλλά το ερώτημα που έχει αρχίσει να αναδύεται στις ΗΠΑ έχει σχέση με το πόσο πραγματική είναι πλέον η παντοδυναμία του Ντόναλντ Τραμπ. Κάτι που σε καμία περίπτωση δεν είναι ορατό στον εκτός ΗΠΑ κόσμο.

Η Αμερική βρίσκεται σε έναν δρόμο που δύσκολα κανείς μπορεί να τον χαρακτηρίσει χωρίς να υπερβάλει. Και κάθε φορά που ο Τραμπ νιώθει ότι κάτι δεν πάει καλά, βρίσκει και κάνει κάτι ακόμα πιο ακραίο όχι για να στρέψει την προσοχή πάνω του, αυτήν την έχει ούτως ή άλλως. Αλλά για να εκτρέψει το ενδιαφέρον, όσο μεγαλύτερου τμήματος του πλανήτη μπορεί, από αυτό που πράγματι δεν πηγαίνει καλά και μπορεί να του κοστίσει έστω και μερικά γραμμάρια ένδοξης προβολής. Αυτό φαίνεται πως έκανε και με την υπόθεση του μανιφέστου των 33 σελίδων κατά της Ευρώπης.

Και τι λέει μια άλλη πλευρά της αλήθειας για τον Τραμπ; Οτι όσο περισσότερο περνούν οι μήνες χωρίς να κάνει πραγματικότητα αυτό που είχε υποσχεθεί στους MAGA ψηφοφόρους του, «θα κάνω τη ζωή σας καλύτερη από την επόμενη κιόλας ημέρα», τόσο περισσότερο νιώθει την εσωτερική πίεση και την ανάσα των φορτισμένων οπαδών τού εν λόγω κινήματος. Η αντίφαση μεταξύ των υποσχέσεων που είχε δώσει σε μεγάλες και περιθωριοποιημένες ομάδες, όπως σε αυτές που ζουν στη λεγόμενη «Ζώνη της Σκουριάς», σχηματοποιεί ήδη ένα σύνολο αμφισβητήσεών του.

Ο Robert Reich, Αμερικανός οικονομολόγος, πανεπιστημιακός, συγγραφέας και αρθρογράφος επιχειρεί μια πρώτη καταγραφή, υποστηρίζοντας ότι «το έδαφος έχει αρχίσει να αλλάζει» και μάλιστα με πρωτοβουλία Ρεπουμπλικανών βουλευτών. Κατακρίνουν τον Τραμπ για το μέρισμα των 2.000 δολαρίων από τους δασμούς που ανακοίνωσε για κάθε Αμερικανό, κάτι που πρακτικά είναι αδύνατον. Για τον σφιχτό εναγκαλισμό του με τον Πούτιν και γενικώς για τις επιθέσεις στην Ευρώπη, τον πιο παραδοσιακό σύμμαχο των ΗΠΑ. Για το γεγονός ότι αγκάλιασε και τον νέο δήμαρχο της Ν. Υόρκης, τον Ζοχράν Μαμντάνι. Για τη στάση του στο ζήτημα της Γάζας, καθώς φαίνεται ότι επεδίωκε να εισπράξει τα επικοινωνιακά εύσημα ενώ η Χαμάς ξανάρχισε να έχει τον έλεγχο. Για την υπόθεση Επστάιν. Για τον πληθωρισμό και την αύξηση στις τιμές των βασικών αγαθών. Ο ίδιος χαρακτηρίζει τις αυξήσεις fake news. Για ό,τι και αν τον κατακρίνουν, βέβαια, οι ενδιάμεσες εκλογές του ’26 θα είναι ακόμα ένα στοίχημα που πρέπει να κερδίσει, για να αποδείξει ότι δεν έχει δίκιο ο Reich όταν λέει ότι ο Τραμπ ενδιαφέρεται «να γίνεται πιο ισχυρός και να χαράσσει το όνομά του σε κτίρια…».