Το «filibuster» είναι μία αμερικανική τακτική κωλυσιεργίας που δίνει το δικαίωμα στους γερουσιαστές να μιλούν όσο θέλουν για να καθυστερήσουν μία ψηφοφορία. Το ρεκόρ κατέχει ο Δημοκρατικός γερουσιαστής, Κόρι Μπούκερ, ο οποίος τον περασμένο Απρίλιο μιλούσε για περισσότερες από 25 συνεχόμενες ώρες. Κάποια στιγμή απήγγειλε ακόμα και ποίηση, αν και δεν ξεπέρασε σε ευρηματικότητα παλαιότερους συναδέλφους του, που έχουν διαβάσει ακόμα και τον τηλεφωνικό κατάλογο για να περάσει η ώρα.

Εντάξει, στην Ελλάδα οι μακρόσυρτες ομιλίες της Ζωής Κωνσταντοπούλου και άλλων βουλευτών δεν φθάνουν σε τέτοια επίπεδα, παρόλο που οι κοινοβουλευτικοί και πολιτικοί συντάκτες θα είχαν πολλά να εξιστορήσουν από τις μαραθώνιες, μεταμεσονύκτιες συνεδριάσεις την εποχή των Μνημονίων. Ωστόσο, σήμερα, τίποτα δεν δικαιολογεί τις βασανιστικά μεγάλες παρεμβάσεις κατά παράβαση του χρόνου που προβλέπει ο Κανονισμός της Βουλής, εκτός από την ανάγκη προσωπικής προβολής του ομιλούντος.

Καλώς, λοιπόν, εγκρίθηκαν οι τροποποιήσεις που βάζουν κόφτη στους πολυλογάδες της Βουλής, οι οποίοι όχι μόνο παραβιάζουν τους κανόνες και ξεχειλώνουν τις διαδικασίες, αλλά καταπατούν και το δικαίωμα άλλων βουλευτών που θέλουν να παρέμβουν αλλά είτε χάνουν το δικαίωμά τους είτε μιλούν λιγότερο επειδή καταχρώνται τον χρόνο κάποιοι συνάδελφοί τους. Οπως σωστά επεσήμανε ο Πρόεδρος της Βουλής, Νικήτας Κακλαμάνης, ο «χρονοκόφτης» είναι μία μόνο από τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν σε έναν Κανονισμό που φτιάχτηκε επί Γιάννη Αλευρά, όταν η Βουλή είχε τέσσερα κόμματα. Σαράντα χρόνια μετά, με οκτώ κόμματα και 23 ανεξάρτητους βουλευτές, δεν μπορούσε να μείνει ως έχει.

Ομως, μήπως θα μπορούσε να γίνει κάτι ακόμα πιο τολμηρό; Να μπει, για παράδειγμα, κόφτης και στον απρεπή λόγο; Δυστυχώς, κάποιοι βουλευτές αδυνατούν να αυτοσυγκρατηθούν, με αποτέλεσμα να γινόμαστε θεατές τσακωμών και υβριστικών σχολίων που δεν έχουν καμία θέση στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Ανοίκειοι χαρακτηρισμοί, προσωπικές αντιπαραθέσεις και δηλητηριώδεις «κακίες», που εκτοξεύονται δήθεν κατά λάθος, προσβάλλουν τον κοινοβουλευτικό θεσμό από τους ίδιους τους εκπροσώπους του. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά δεν σκέφτονται αυτοί που επενδύουν στον τοξικό λόγο και την απρέπεια ότι από τα θεωρεία παρακολουθούν τις συνεδριάσεις μαθητές και μαθήτριες;