ΑΚΟΜΑ και ο πρόεδρος του υποτιθέμενου θεσμικού ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, λίγη ώρα πριν από τη συνέντευξη Τύπου της Κοβέσι ισχυριζόταν πως «η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έχει κατασκηνώσει στην Ελλάδα». Τελικά, η Κοβέσι δήλωσε πως «διαφθορά υπάρχει παντού και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη». Κρίμα, αλλά χάλασε το παραμύθι του Ανδρουλάκη και των υπολοίπων πολιτικών αρχηγών.

ΑΣ περάσουμε, όμως, στα σοβαρά ζητήματα. Ανοιξε πάλι η συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 86 του Συντάγματος, δηλαδή για τον νόμο περί ευθύνης υπουργών. Κάποιοι, τώρα, τον χαρακτηρίζουν ως «νόμο προστασίας υπουργών», λες και δεν έχουν κυβερνήσει στο παρελθόν.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ήδη προτείνει στα κόμματα της αντιπολίτευσης την αναθεώρηση του περιβόητου άρθρου. Για να δούμε, σε λίγους μήνες, όταν ξεκινήσει η Συνταγματική Αναθεώρηση, τι θα προτείνουν εκείνοι που κραυγάζουν σήμερα.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και πρέπει να καταργηθούν όλες οι προθεσμίες παραγραφής, για να τελειώσουν τα πολιτικά παιχνίδια. Και η κυβέρνηση έχει κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Από εκεί και πέρα, όμως, πρέπει να βρεθεί ένα αξιόπιστο πλαίσιο για την παραπομπή υπουργών στη Δικαιοσύνη. Προφανώς, και όλο αυτό το υφιστάμενο πανηγύρι των Εξεταστικών και των Προανακριτικών Επιτροπών δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε, καθώς το εργαλειοποιούν κατά το δοκούν όλα τα κόμματα.

ΑΠΟ εκεί και πέρα, όμως, πρέπει να μπει στο τραπέζι και κάτι άλλο. Μπορεί να υπάρξει απευθείας παραπομπή στη Δικαιοσύνη για οποιαδήποτε υπόθεση και οποιαδήποτε κατηγορία; Γιατί, π.χ., όταν συνέβη αυτό με τις περιπτώσεις Τριαντόπουλου και Καραμανλή, η αντιπολίτευση και πάλι είχε ανέβει στα κάγκελα.

ΔΕΝ θα πρέπει να υπάρξουν δικλίδες ασφαλείας και μία κοινοβουλευτική διαδικασία πριν από τη Δικαιοσύνη; Γιατί, αλλιώς, θα πάμε σε μια άνευ προηγουμένου ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής, που θα δημιουργήσει τέτοια αναταραχή στη χώρα, καθώς κάθε υπουργός οποιασδήποτε κυβέρνησης θα μπορεί να βρεθεί κατηγορούμενος, με ανεξέλεγκτες συνέπειες. Ας σκεφτούμε π.χ. τι θα είχε συμβεί με τη σκευωρία της Novartis ή άλλες υποθέσεις, που αν και έκαναν κρότο, όταν βγήκαν στην επιφάνεια, τελικά αποδείχθηκαν στημένες πολιτικές διώξεις.

Το φθηνό βαρέλι και το ακριβό πετρέλαιο

Κάτι δεν βγαίνει στους υπολογισμούς σύγκρισης των τιμών πώλησης του πετρελαίου θέρμανσης σε σχέση με τις διεθνείς τιμές πετρελαίου. Πέρσι, τέτοια εποχή, με το βαρέλι να κινείται γύρω στα 75 δολάρια και την ισοτιμία ευρώ – δολαρίου να βρίσκεται στο 1,08, η χειμερινή περίοδος ξεκίνησε με το πετρέλαιο θέρμανσης να πωλείται πάνω-κάτω στα 1,16 ευρώ το λίτρο στην Αττική.

Φέτος, με το βαρέλι γύρω στα 65 δολάρια και την ισοτιμία ευρώ – δολαρίου να αγγίζει το 1,18, το πετρέλαιο θέρμανσης θα ξεκινήσει να πωλείται πάνω -κάτω στα 1,12 ευρώ. Μπορεί κανείς να εξηγήσει πώς, ενώ οι διεθνείς τιμές έχουν πέσει 13% και το ευρώ έχει ενισχυθεί κατά 9%, γίνεται η τιμή στο πετρέλαιο θέρμανσης να έχει αποκλιμακωθεί μόλις 3%;

Οπως γίνεται αντιληπτό, κάτι δεν λειτουργεί σωστά στην αλυσίδα της αγοράς. Δεν θα έπρεπε οι ελεγκτικοί μηχανισμοί να ψάξουν να βρουν τι συμβαίνει; Ποιοι κρατάνε τις τιμές ψηλά; Και να εξηγήσουν στους πολίτες γιατί, ενώ ζούμε σε ένα περιβάλλον με χαμηλές διεθνείς τιμές στο πετρέλαιο, δεν υπάρχει η αντίστοιχη μείωση στην ελληνική αγορά; Και μην αρχίσουν πάλι το παραμύθι με τον υψηλό ΕΦΚ και τον ΦΠΑ…