_Στο βιβλίο σας, η μάντρα λειτουργεί ως σύμβολο αλλά και ως πραγματική δομή προστασίας ή φυλακής. Τι σας οδήγησε να επιλέξετε αυτόν τον ισχυρό, αλληγορικό πυρήνα – και πώς πιστεύετε ότι αντικατοπτρίζει σύγχρονες κοινωνικές ή εσωτερικές μάντρες;

Οι μάντρες δεν χωρίζουν μόνο ιδιοκτησίες, αλλά και ανθρώπους. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν.

Ξεκινώντας να γράφεις, έχεις βάλει στόχο να πεις κάτι συγκεκριμένο. Στη διαδρομή όμως, προκύπτουν σαν παρακλάδια κι άλλοι στόχοι. Και εκεί, καλείσαι να επιλέξεις πιο παρακλάδι ταιριάζει με τον αρχικό στόχο και πιο είναι… παράσιτο.

Μια ψηλή και μακριά μάντρα, με την εντυπωσιακή της προοπτική, αν την κοιτάξεις κυρίως από τη βάση προς όλο το μήκος της, δεν μπορεί παρά να σου κινήσει ένα εικαστικό ενδιαφέρον. Κι αν την φανταστείς κάτω από διαφορετικές ώρες της ημέρας και της νύχτας και διαφορετικές καιρικές συνθήκες, το ενδιαφέρον αυξάνεται.

Αν σκεφτεί όμως κανείς ότι ενώ ένα βουνό που σου κρύβει την από πίσω του πλευρά είναι έργο της φύσης, αλλά μια μάντρα είναι έργο ανθρώπου, τότε με ενθουσιασμό θα ’λεγα, αντιλαμβάνεσαι πως εδώ, υπάρχει ένα μεγάλο πεδίο δράσης για έναν συγγραφέα ή κινηματογραφιστή και ακόμη μεγαλύτερο, αν αυτά τα δύο τελευταία συνδυάζονται!

Εργο ανθρώπου η μάντρα, γιατί στη φύση του είναι να προστατεύεται, όπως στη φύση του είναι να ψάχνει την τροφή του και στη φύση του είναι… ΚΑΙ η περιέργεια.

Αυτή η περιέργεια λοιπόν και το μυστήριο που πολύ συχνά, υπάρχει πίσω από μια μάντρα, με οδήγησε στον αλληγορικό πυρήνα, όπως το είπατε.

Εγινε μια προσπάθεια να σκεφτώ την αλληλοεπίδραση, μάντρας και ανθρώπου. Το πώς αισθάνεται κανείς μέσα από τη μάντρα και πώς απ’ έξω, σε συνδυασμό με τις μάντρες που κρύβει μέσα του.

Οι ήρωες του βιβλίου καλύπτουν ηλικιακά τρεις γενιές, πράγμα που πιστεύω ότι βοηθά σε μια πιο πλούσια σε συναισθήματα και νοοτροπίες περιγραφή.

_Οι ήρωές σας παλεύουν με αναμνήσεις και το παρελθόν τους, αλλά δεν είναι πάντα ξεκάθαρο τι τους κρατά «πίσω». Πιστεύετε πως οι μνήμες μας καθορίζουν περισσότερο από ό,τι συνειδητοποιούμε – ή υπάρχει δυνατότητα επαναπροσδιορισμού και απελευθέρωσης;

Είναι θέμα χαρακτήρα. Αλλοι κολλάνε σε ένα δυσάρεστο παρελθόν και το έχουν στην πλάτη τους σαν βάρος, δυσκολεύοντάς τους να πάνε πιο κάτω και άλλοι το αποβάλλουν από πάνω τους και συνεχίζουν να οδεύουν χαρούμενοι και ανάλαφροι.

Οι βασικοί μας ήρωες προσπαθούν ενστικτωδώς να κρατηθούν ο ένας από τον άλλον για να αποβάλλουν το βαρύ τους παρελθόν, δείχνοντάς μας ότι οι ανθρώπινες σχέσεις διαθέτουν καταλυτικές δυνατότητες. Σαν την πυρηνική ενέργεια. Το θέμα είναι πώς θα χρησιμοποιηθεί. Εδώ στην ιστορία μας, στις «Μάντρες», σε καλό δρόμο είμαστε. Παίρνουν δύναμη και θετική ενέργεια ο ένας από τον άλλον.

Ως φύσει αισιόδοξος άνθρωπος πιστεύω ότι υπάρχει η δυνατότητα απελευθέρωσης και επαναπροσδιορισμού καταστάσεων και αλλαγών πορείας, αρκεί να υποστηριχθεί με καλή διάθεση, προσπάθεια και επιμονή!

_Ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος έχετε βαθιά οπτική κατανόηση χαρακτήρων και σκηνικών. Πώς αυτή η κινηματογραφική ματιά επηρέασε τη γραφή της νουβέλας; Υπήρξε κάποια «σκήνη» που γράψατε σαν σκηνικό ταινίας;

Εχω την εντύπωση ότι όλη αυτή η ιστορία δεν θα γραφόταν έτσι, αν δεν ήμουνα κινηματογραφιστής. Ενας σκηνοθέτης παίρνει ένα κείμενο και το κάνει εικόνα. Εδώ οφείλω να πω ότι τις περισσότερες φορές έπαιρνα την εικόνα και έψαχνα το κείμενο. Η εικόνα ενός ανθρώπου…«μιλάει». Τα εμφανισιακά χαρακτηριστικά των ηρώων, το πώς κινούνται, ο τρόπος που μιλάνε, το τι φοράνε, με βοήθησαν να στήσω τον μύθο τοποθετώντας τους μπρος και πίσω από τις μάντρες γιατί αυτό με ιντριγκάρισε.

Οπως άλλους του εμπνέει ένα εντυπωσιακό ηλιοβασίλεμα, έτσι κι εμένα με ενέπνευσε μια μάντρα και για να μπορέσω να πω περισσότερα πράγματα, τις έκανα πολλές!

_ Μετά από αυτή τη νουβέλα, σκέφτεστε να επιστρέψετε στην κινηματογραφία ή την τηλεόραση, ή να συνεχίσετε να γράφετε πεζογραφία; Πώς βλέπετε τη διαδρομή σας στο μέλλον, και ποιο είδος αφήγησης σας εμπνέει περισσότερο σήμερα;

Το βιβλίο αυτό, γράφτηκε σε ένα κενό από τα κινηματογραφικά και τηλεοπτικά πλατό. Ελπίζω ότι θα επανέλθω σύντομα στα πλατό και θα συνεχίσω να γράφω πεζογραφία, στο είδος όπου μεγάλη θέση -το επιδιώκω πάντα- να έχει το κωμικό και το σατιρικό στοιχείο!

_ Παρά τη μυθοπλασία, η νουβέλα σας δείχνει και μια κοινωνική διάσταση – οι μάντρες συμβολίζουν και συλλογικές δομές, όχι μόνο ατομικές. Ποιο είναι το κοινωνικό μήνυμα που θα θέλατε να αναδυθεί μέσα από αυτό το βιβλίο; Τι ελπίζετε ότι θα προβληματίσει τον αναγνώστη;

Το μήνυμα που εισπράττει κάποιος βλέποντας ένα κινηματογραφικό ή θεατρικό έργο ή διαβάζοντας ένα βιβλίο και κυρίως ο τρόπος που το εισπράττει, εξαρτάται από αρκετούς παράγοντες όπως ηλικία, φύλο, Παιδεία, κοινωνική τάξη και άλλα.

Στη συγκεκριμένη νουβέλα, αν κάποιος εισπράξει ότι η αισιοδοξία δεν είναι ουτοπία κι ότι μέσα από τις όποιες σουρεάλ καταστάσεις που θα διαβάσει, υπάρχει πολύ ανθρωπιά, πιστεύω ότι θα είναι πολύ θετικό.

Επίσης, αναφέροντας τη λέξη «αισιοδοξία» και αναλογιζόμενοι τη σπουδαία έννοια που περιέχει, πιστεύω ότι μπορεί να φτάσει πολύ πιο μακριά, αν έχει για παρέα… το χιούμορ!

Αν τον αναγνώστη, τον προβληματίσουν οι ακραίες καταστάσεις τις οποίες ζουν κάποιοι από τους ήρωες του βιβλίου, δεν έχει παρά να σκεφτεί την καθημερινή μας πραγματικότητα. Απλώς στο βιβλίο είναι κάπως συμπυκνωμένα.