-Τι σας ώθησε να γράψετε το βιβλίο «Στην Κύπρο του ’74 ήμουν κι εγώ εκεί», εκδόσεις Εντύπωσις;

Μία πολεμική περιπέτεια και μία αιχμαλωσία, ως μνήμη, μένει μέσα μας νωπή, όσα χρόνια κι αν κυλήσουν. Κι εγώ τις μνήμες αυτές τις κρατούσα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μου μακριά από ανθρώπους και δεν είχα τη διάθεση να τις εκθέτω σε βιτρίνες. Κανείς ηρωισμός δεν με διέκρινε κι ούτε είχα κάποια ιδιαίτερη ανάγκη προβολής και εξωτερίκευσης αυτών των θλιβερών γεγονότων. Τα συναισθήματα που κυριαρχούσαν μέσα μου ήταν θυμός και ντροπή. Απλωνόταν μέσα στην ψυχή μου ως μία μεγάλη κηλίδα από μελάνι. Η πίεση που δεχόμουν από φίλους και γνωστούς να καταθέτω τις εμπειρίες μου ήταν μεγάλη. Ομως, εγώ βάδιζα κόντρα σε αυτό το κοινό αίτημα. Μόλις τώρα, που μπήκα στην όγδοη δεκαετία της ζωής μου, ένιωσα την ευθύνη του ζωντανού απέναντι στους πεθαμένους και αδικοχαμένους συμπολεμιστές μου. Η καταγραφή είναι γεμάτη φως και δεν αχνοφέγγει μέσα από εσωτερικές χαραμάδες.

-Γιατί κρατήσατε τόσα χρόνια αυτά που συνέβησαν τότε στην Κύπρο; 

Ενιωθα άβολα στην εξιστόρηση τέτοιων γεγονότων που σημάδεψαν το έθνος μας. Η βίαιη διχοτόμηση της Κύπρου ήταν και είναι μία τραγωδία που ξεπερνά τις όποιες ατομικές προσεγγίσεις. Πέρασε σαν ταμπού μέσα μου και άφηνα τον χρόνο να ξεδιαλύνει τα πράγματα και όχι οι ξεκάρφωτες μαρτυρίες.

-Πώς βρεθήκατε, ως στρατιώτης, στη Μεγαλόνησο;

Εντελώς τυχαία και απρόοπτα. Είχε επιλεγεί ένας άλλος συνάδελφός μου να μετακινηθεί στο νησί. Για κακή μου τύχη, αυτός είχε τα «μέσα» κι έτσι έστειλαν εμένα. Η ειδικότητά μου ήταν λοχίας Πυροβολικού και η αποστολή μας ήταν να επανδρώσουμε της μονάδες Πυροβολικού της Εθνικής Φρουράς Κύπρου.

-Με το που φτάσατε στο στρατόπεδο, τι διαπιστώσατε; 

Μία απέραντη απογοήτευση. Ενα διχαστικό και αφιλόξενο κλίμα. Ο στρατιωτικός εξοπλισμός απαρχαιωμένος, από την εποχή του Μεσοπολέμου. Οι ισορροπίες ήταν το ζητούμενο και τα πατήματα ήθελαν τον χρόνο τους.

SONY DSC-Τι συνέβη κατά την απόβαση των Τούρκων στο νησί;

Αυτά που με ρωτάτε είναι λίγο-πολύ γνωστά. Εχει εξαντληθεί το θέμα και υπάρχει στο βιβλίο η προσωπική ματιά. Ηταν μία προδοσία και μία ανεπάρκεια των κυβερνώντων σε υπερθετικό βαθμό. Η μοίρα μας ήταν ταγμένη να αποτρέψει με βολές ανάσχεσης οποιαδήποτε προσπάθεια προσέγγισης των βόρειων παράλιων από τους Τούρκους. Αντ’ αυτού, η διαταγή από τη διεύθυνση ήταν το περίφημο «Κύριοι, πάτε για ύπνο». Τα τουρκικά στρατεύματα έκαναν έναν αναίμακτο περίπατο κι εμείς γίναμε όλοι θυσία, χωρίς κανένα αντίκρισμα.

-Ποια ήταν η στάση του τότε ελληνικού στρατού;

Μεγάλωσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που με έμαθε να σέβομαι τους θεσμούς και τον Ελληνα αξιωματικό. Αυτές οι αρχές απομυθοποιήθηκαν και καταρρίφτηκαν με το ελληνικό και το κυπριακό πραξικόπημα. Προκάλεσαν με τη συμπεριφορά τους την εισβολή των Τούρκων, ενώ οι ίδιοι φανέρωσαν στο πεδίο μία ανεπάρκεια, έλλειψη ευθύνης και στρατιωτική άγνοια. Μεμονωμένοι ηρωισμοί -όχι στη μονάδα μου- υπήρξαν από χαμηλόβαθμους κι αυτό πάντα θα συμβαίνει.

-Πώς βρεθήκατε αιχμάλωτος στην Τουρκία;

Η μονάδα μου (181 ΜΠΠ) εγκλωβίστηκε στο βουνό Πενταδάκτυλος κι ενώ είχε συμφωνηθεί εκεχειρία. Η δική μας εμπροσθοφυλακή αποχώρησε ασυντόνιστα κι εμείς μείναμε εκτεθειμένοι στον εισβολέα. Κακές εκτιμήσεις, κακές διαταγές, κακές αποφάσεις έφεραν την ολική καταστροφή της μοίρας. Οσοι επιζήσαμε, βιώσαμε την οδυνηρή αιχμαλωσία στα βάθη της «συμμάχου» γείτονος χώρας.

-Ενας άνθρωπος που βρίσκεται σε στρατόπεδο αιχμάλωτος κατά πόσο είναι δύσκολο να αποτυπώσει και να γράψει αυτά που συνέβησαν;

Είναι αλήθεια αυτό που λέτε. Χρειάζονται ισχυρές ψυχικές δυνάμεις και πολύ κουράγιο για να διατηρήσει κάποιος την ισορροπία του και να αντισταθεί στην τρέλα. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που δεν κουβαλώ κατάλοιπα ή άλλες νοσηρές αποκλίσεις.

-Πώς νιώθετε τώρα που εκδόθηκε το βιβλίο σας;

Πώς νιώθω; Θέλω οι άνθρωποι που με γνωρίζουν και με αγαπούν να με θυμούνται όπως αυτοί θέλουν και όχι ως αιχμάλωτο, γιατί δεν το άξιζα. Η χώρα μας, μικρή στο παγκόσμιο στερέωμα και με κακό γείτονα, δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει τα παιδιά της για προσωπικές πολιτικές ή γεωπολιτικές σκοπιμότητες.

-Τι σημαίνει για εσάς αυτή η έκδοση του βιβλίου;

Απαραίτητο συμπλήρωμα: η έκδοση αυτή είναι ένα προσωπικό αφήγημα και μία μαρτυρία. Κυκλοφόρησε σε λίγα αντίτυπα, απευθύνεται στην οικογένεια, στους φίλους και ίσως αποτελέσει μία μικρή παρακαταθήκη για τους ιστορικούς και τους μελετητές του μέλλοντος.