Με τα λόγια αυτά ο Γιώργος Ι. Βασιλείου, υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, προλογίζει το βιβλίο του «Ανάσες μιας άηχης σιωπής». Ενα βιβλίο κατάθεση ψυχής που καταπιάνεται με όλα τα μεγάλα ζητήματα της ύπαρξης και θα παρουσιαστεί στις 19:00 το απόγευμα της Τετάρτης στην ΕΣΗΕΑ (αίθουσα «Γεώργιος Καρατζάς»).

«Πάντοτε πίστευα ότι δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να μιλήσεις για τα πραγματικά μεγάλα, την αγάπη, τον έρωτα, τον θάνατο, την ίδια τη σιωπή», θα πει στον «Ελεύθερο Τύπο» ο κ. Βασιλείου, που με μια σπάνια ευαισθησία επιχειρεί με το άρτιο έργο του να αναδείξει τη σημασία της σιωπής «μέσα απο λίγα λόγια». Να μεταδώσει ένα μήνυμα μέσα στη διάρκεια μιας ανθρώπινης ανάσας. Πρόκειται για «μία απολογία», όπως λέει ο ίδιος ο δημιουργός, «ενός αντιστασιακού γνωμικογράφου, αρνητή της υποταγής και όχι λιποτάκτη της ζωής».

-Μιλήστε μας για το βιβλίο σας «Ανάσες μιας άηχης σιωπής».

Αρχικά να πω ότι είναι ένα βιβλίο για το οποίο εργάστηκα πολύ. Μου πήρε 3 χρόνια να το ολοκληρώσω. Νομίζω ότι με αυτό επιχειρώ να αναδείξω τη σημασία της σιωπής μέσα από λίγα λόγια. Πάντοτε πίστευα ότι δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να μιλήσεις για τα πραγματικά μεγάλα, την αγάπη, τον έρωτα, τον θάνατο, την ίδια τη σιωπή. Νομίζω ότι ο άνθρωπος που εκφράζεται με γνωμικά που έχουν τη δική τους ιστορία μέσα στη φιλολογία μας, από το συγγενικό είδος τα αρχαία επιγράμματα, αρχής γενομένης, έχει ένα πλεονέκτημα και ένα μειονέκτημα μαζί. Το πλεονέκτημα είναι ότι με τα λίγα λόγια και καλά, που λέει και ο λαός μας, κινδυνεύεις λιγότερο να υποπέσεις σε πλάνη και το μειονέκτημα είναι ότι ο λόγος δεν έχει επεξηγηματικό χαρακτήρα, αυτός είναι, σε λίγες γραμμές μιλάω για κάτι που δεν μπορώ να σου αναλύσω πιο πολύ, άρα πρέπει να γίνει πολύ σωστή επιλογή στο νοηματικό φορτίο που θες να μεταδώσεις.

-Ποια είναι η σημασία της σιωπής και γιατί άηχη, έχει ήχο η σιωπή;

Υπάρχουν άηχες σιωπές και σιωπές που κάνουν πολύ θόρυβο, γιατί δεν είναι σιωπές, είναι περισσότερο διαμαρτυρίες. Η πραγματική σιωπή δεν έχει καμία σχέση με τον εγωισμό, που πολλές φορές θέλει να προτάξει κάτι ακόμα και χωρίς λόγια. Στον τίτλο όμως αναφέρω και τη λέξη ανάσες. Οι ανάσες είναι σύντομες, επαναλαμβανόμενες και λυτρωτικές για να συνεχίσει να υπάρχει ζωή. Αυτό λοιπόν ήταν μια βασική πηγή έμπνευσης για να διαμορφώσω την δική μου ταπεινή αυτή καταγραφή, να μπορέσω μέσα στη διάρκεια μιας ανθρώπινης ανάσας να μεταδώσω ένα μήνυμα. Είναι πολύ δύσκολο, αλλά πιστέψτε με και πολύ γοητευτικό.

–Το βιβλίο σας καταπιάνεται με όλα τα μεγάλα θέματα της ύπαρξης. Πώς το προσεγγίζετε;

Νομίζω ότι η προσπάθεια της παγκόσμιας λογοτεχνίας, από τα εμβληματικά μνημεία του γραπτού λόγου μέχρι τα λιγότερο σημαντικά, αυτό προσπαθούν να κάνουν. Μέσα από πολλούς δρόμους να προσεγγίσουν τις ίδιες πηγές. Τη ζωή, τον θάνατο, τον έρωτα, την αγάπη, τη σιωπή. Εγώ αφήνω τη φιλοσοφία, τη θεολογία και την βιωματική μου εμπειρία να συνομιλήσουν ελεύθερα, όπως και ελεύθερα αφήνω τον αναγνώστη να συνομιλήσει με τη σκέψη μου, αλλά και την δική του σκέψη. Αλλωστε αυτός είναι ο στόχος, ο άνθρωπος να μπορεί για τα μεγάλα μέσα από άηχες σιωπές να συνομιλεί με αυτά που πραγματικά αξίζουν και που πολλοί μπορεί να κάνουν μια ολόκληρη ζωή για να επιτύχουν έστω την αρχή αυτής της συνομιλίας.