Οι γυναικείες μορφές, που εντάσσει συχνά στα συννεφιασμένα τοπία της, δίνουν μια ανθρωποκεντρική διάσταση στη δουλειά της. Μεγάλη μαστόρισσα στην ακουαρέλα, η Κερασία Τουλιάτου έχει μοναδικό εικαστικό ύφος, που κάνει το έργο της να ξεχωρίζει και να έχει δική του ταυτότητα.

Με αφορμή τη νέα της έκθεση, επισκεφθήκαμε την γκαλερί «Αργώ», όπου η Κερασία Τουλιάτου παρουσιάζει αυτήν τη μοναδική σειρά από υδατογραφίες. Κοιτώντας τα τόσο γοητευτικά έργα της, τα πόδια σου αποκολλώνται από τη γη και νιώθεις να πετάς. Ενα ταξίδι με εισιτήριο το έργο της. «Η Κερασία Τουλιάτου δεν έχει αντιγράψει κανέναν… Η δουλειά της είναι αυθεντική, ερμηνεύει το φως…», σημείωσε ανάμεσα σε άλλα, στα εγκαίνια της έκθεσης, η δρ ιστορικός της Τέχνης-τεχνοκριτικός, Officier des Arts et Lettres, Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν. 

Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τρόπο έκφρασης; Πόσο αρέσει στο φιλότεχνο κοινό η ακουαρέλα;

Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με την υδατογραφία. H τεχνική αυτή, που προϋποθέτει έναν ιδιαίτερο τρόπο δουλειάς, μου δίνει τη δυνατότητα να αποδίδω τα θέματά μου με ελευθερία, φρεσκάδα, διαφάνεια, λιτότητα και να εκφράζω την ατμόσφαιρα και το εύθραυστο του χαρακτήρα τους. Με γοητεύει το γεγονός ότι, λόγω της ρευστότητας του υλικού, προκύπτουν «εκπλήξεις», που αφήνομαι να με παρασύρουν και να με οδηγήσουν αλλού. Πολλές φορές, κυρίως στα τοπία, που μπορεί να ξεκινήσουν από κάτι συγκεκριμένο, απομακρύνομαι εντελώς από την αρχική ιδέα ακολουθώντας τη ροή του χρώματος. Αυτή η «ανατροπή», όταν συμβαίνει και εφόσον αποδίδει την αίσθηση που αποπνέει το θέμα, είναι που με συναρπάζει και εν τέλει μ’ ενδιαφέρει. Παρότι η υδατογραφία είναι πολύ δύσκολη τεχνική, που δεν επιδέχεται διορθώσεις, όπως άλλα υλικά (λάδια, ακριλικά κ.λπ.), το κοινό στην Ελλάδα δεν είναι εξοικειωμένο με τη συγκεκριμένη τεχνική, σε αντίθεση με το εξωτερικό, όπου η υδατογραφία χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης. 

Επικρατούν οι συννεφιασμένοι ουρανοί με ονειρική διάθεση. Συμβολίζουν μελαγχολία, μια ίσως συννεφιά στη ζωή, καθώς και στην καθημερινότητά μας;

Οι ουρανοί και τα σύννεφα με την αέναη κίνησή τους, την ευαίσθητη χρωματική τους κλίμακα, τις λεπτές αποχρώσεις, το υπέροχο φως που προβάλλει ανάμεσά τους, μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον, τροφοδοτούν τη φαντασία μου, με εμπνέουν και με κάνουν να «ονειρεύομαι» και να «ταξιδεύω» μαζί τους… Ισως υπάρχει μια μελαγχολική διάθεση κάποιες φορές, ενδεχομένως επηρεασμένη από την πραγματικότητα που ζούμε, όμως πάντα υπάρχει ένα «άνοιγμα», ένα φως, μία ελπίδα…

 Με τις γυναικείες φιγούρες θέλετε να δώσετε ανθρωποκεντρική διάθεση στο έργο σας;

Ναι, υπάρχει τέτοια διάθεση με τις γυναικείες μορφές, τη θηλυκή ενέργεια. Η γυναίκα, πηγή δημιουργίας και ζωής, με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Οι απεικονίσεις δεν επιδιώκω να είναι απόλυτα ρεαλιστικές, περιγραφικές, επιθυμώ να κινούνται εκτός ορίων, μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, σαν οπτασίες, επιχειρώντας να δώσω έμφαση στο συναίσθημα που προκαλεί ένα πρόσωπο.

 Στα έργα σας βλέπουμε να υπάρχει αυτό που λέμε το στίγμα του καλλιτέχνη. Θέλετε το έργο σας να έχει αναγνωρίσιμη ταυτότητα;

Ισχύει ότι υπάρχει το «στίγμα», η προσωπική γραφή. Είναι σημαντικό να είναι ο καλλιτέχνης αναγνωρίσιμος. Εννοείται ότι αυτό προκύπτει, δεν γίνεται εσκεμμένα. Πιστεύω, όμως, ότι είναι αποτέλεσμα ταλέντου, αναζήτησης, σκληρής δουλειάς, αναθεώρησης, απόρριψης πολλές φορές, ακόμη και καταστροφής έργων που δεν καλύπτουν την αισθητική, το νόημα και την αλήθεια που επιθυμώ.

 Η εξέλιξη είναι ένα ακόμα στοίχημα για εσάς;

Ναι, βέβαια, ξεκινώ από μία ιδέα, ένα στοιχείο, τα σύννεφα στην προκειμένη περίπτωση, και στη συνέχεια προσθέτω άλλα στοιχεία, που εμπλουτίζουν και εξελίσσουν το έργο. Συνήθως η μία ιδέα γεννά την επόμενη, που πρέπει να αποτυπωθεί «εμμονικά». Ετσι, δημιουργούνται ενότητες έργων, που ολοκληρώνουν την αρχική εικόνα. Εδώ οι γυναικείες μορφές και η Σελήνη, που προέκυψαν στη συνέχεια, συνδέονται άμεσα, αφού η θεά Σελήνη σε θεολογικό και συμβολικό επίπεδο αποτελεί τη θηλυκή αρχή της δημιουργίας του κόσμου, καθώς και την πόρτα προς την απόκρυφη φύση της ανθρωπότητας και του Σύμπαντος, προς εκείνο που παραμένει άφατο στη συνηθισμένη θέαση της φύσης…

 Τι είναι η τέχνη, η ζωγραφική για εσάς;

Είναι ευλογία, δώρο, μαγεία, ανάσα να έχεις το χάρισμα, το ταλέντο να δημιουργείς και να το απολαμβάνεις. Ετσι, η ενασχόλησή μου με τη ζωγραφική εξελίχθηκε σε καθημερινή ανάγκη, τρόπο ζωής, ταξίδι αυτογνωσίας…

Πώς βλέπετε το κοινό σε σχέση με την τέχνη;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει πραγματικά μεγάλο κοινό που έχει επαφή και παρακολουθεί την τέχνη. Η Παιδεία και οι θεσμοί, που δημιουργούν συνειδητοποιημένο κοινό, δυστυχώς είναι σχεδόν ανύπαρκτοι, ενώ συχνά προβάλλονται ανούσια πράγματα δίχως λόγο ύπαρξης που αποπροσανατολίζουν το κοινό. Υπάρχουν, όμως, και άνθρωποι που διαθέτουν έμφυτο κριτήριο, αγαπούν και παρακολουθούν την τέχνη.

 Εσείς επισκέπτεστε άλλες εκθέσεις;

Βεβαίως, επισκέπτομαι άλλες εκθέσεις και χαίρομαι να βλέπω ωραίες δουλειές. Με ενδιαφέρει να ενημερώνομαι, να ξέρω τι γίνεται στον χώρο, να παρακολουθώ συναδέλφους που θαυμάζω και εκτιμώ. Αλλωστε, η επίσκεψη σε μουσεία και εκθέσεις προσφέρει γνώση, ερεθίσματα και ώθηση για δουλειά.

 Είναι πρόκληση η τέχνη, ένα ταξίδι που δεν ξέρετε την κατάληξή του;

Ο λευκός καμβάς-χαρτί αποτελεί μεγάλη πρόκληση, καθώς υπόσχεται ώρες ατέλειωτης δημιουργικής χαράς. Κάθε νέο έργο ξεκινά με ένταση και ενθουσιασμό, φιλοδοξώντας να ξεπεράσει τα προηγούμενα. Βέβαια, ποτέ δεν ξέρεις πώς θα καταλήξει, αλλά αυτό το «ταξίδι» είναι που αξίζει, έχει σημασία και νόημα για εμένα.

 Επόμενα σχέδια, όνειρα, προσδοκίες;

Υπάρχουν πολλές ιδέες, σχέδια, όνειρα, προσδοκίες, που δεν φτάνει μία ζωή για να πραγματοποιηθούν… Οπότε, μου αρκεί να είμαι καλά, να μπορώ να ζωγραφίζω, αφού για εμένα η τέχνη αποτελεί γέφυρα ανάμεσα στον έσω και τον έξω κόσμο… Τα άλλα έπονται…

Πότε καταλάβατε ότι στη ζωγραφική είναι ο δρόμος σας;

Από τότε που θυμάμαι την ύπαρξή μου ζωγράφιζα – μουντζούρωνα παντού. Συνειδητοποίησα το ενδιαφέρον μου για την τέχνη στην εφηβεία, όταν αισθάνθηκα τεράστια ένταση, συγκίνηση και δέος αντικρίζοντας έργα μεγάλων καλλιτεχνών. Η επαφή μου με την τέχνη και η ενασχόλησή μου με τη ζωγραφική αποτέλεσαν για εμένα πηγή χαράς, ελευθερίας, ανάσας, καταφύγιο, απόδραση από την πραγματικότητα. Ηταν ο δικός μου τρόπος να βλέπω τα πράγματα. Οπότε, ακολούθησα αυτόν τον δρόμο αψηφώντας την οικογενειακή παράδοση, προοριζόμουν για σπουδές Ιατρικής, άλλαξα κατεύθυνση και, φυσικά, δεν το μετάνιωσα ποτέ, αντιθέτως, αισθάνομαι χαρά και πληρότητα που ακολούθησα αυτόν τον μαγικό δρόμο.

Ποια η σχέση με το εργαστήριό σας; Είναι καθημερινή ενασχόληση η ζωγραφική;

Είναι εσωτερική αναγκαιότητα για εμένα να ασχολούμαι με κάποιον τρόπο καθημερινά με την τέχνη, είτε ζωγραφίζοντας είτε κάνοντας εικαστικές κατασκευές και κοσμήματα. Η δημιουργία είναι μια άκρως ενδιαφέρουσα περιπέτεια χωρίς τέλος. Το εργαστήριό μου είναι ο φυσικός μου χώρος, το καταφύγιό μου, η φωλιά μου, η παρηγοριά μου. Αλλωστε, όπου βρίσκομαι δημιουργώ πάντα το εργαστήριό μου. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να μείνω κάπου ένα διάστημα, αλλιώς πλήττω θανάσιμα…

 ΑΛΕΞΙΑ Κ. ΣΕΡΕΖΗ

«Σύνολο που γοητεύει»

Η ιδιοκτήτρια της γκαλερί «Αργώ», ιστορικός Τέχνης Αλέξια Κ. Σερέζη, η οποία έχει την επιμέλεια της έκθεσης, σημειώνει: «Η Κερασία Τουλιάτου αναδεικνύεται μέσα από τα έργα που παρουσιάζει στην έκθεσή της σε υψηλής ποιότητας λειτουργό της ακουαρέλας. Με άνεση και με σίγουρη γραφή, μέσα από τις υδαρείς εντυπώσεις που συνήθως υποβάλλει η γνήσια, η ελεύθερη υδατογραφία, πετυχαίνει υποβλητικά αποτελέσματα, που έχουν την αμεσότητα του γνήσιου και την πειστικότητα του αυθεντικού. Ετσι, όπως συνδέει ζωγραφικά τα γήινα με τους ουρανούς και τις συννεφιές, με σιγουριά και αδρή προσέγγιση, ενώ δεν χάνεται η εικόνα, πετυχαίνει ένα σύγχρονο, μοντέρνο αποτέλεσμα, που υποβάλλει περισσότερα απ’ όσα εικονίζονται. Ενας, πράγματι, εντυπωσιακός συνδυασμός. Συχνά, μέσα στην ελλειπτική πινελιά της, που αναδεικνύει, ωστόσο, τόσες λεπτομέρειες, εντάσσει γυναικείες μορφές γεμάτες χάρη και ποίηση. Το τοπίο έρχεται κατά κάποιον τρόπο να προσωποποιηθεί με την ανθρώπινη παρουσία. Τεχνική, ευαισθησία και αποτέλεσμα σ’ ένα σύνολο που γοητεύει».