Η Ίντα Τουρπέινεν δεν έγραψε όμως ένα δοκίμιο περιβαλλοντικής επιστήμης· έπιασε αληθινά πρόσωπα και γεγονότα που περιστρέφονται γύρω από την εξαφάνιση της θαλάσσιας αγελάδας του Στέλερ και τα μεταμόρφωσε σε μυθοπλασία με τρυφερότητα και ένταση.

Το αποτέλεσμα είναι ένα ακαταμάχητο, ευαίσθητο μυθιστόρημα που δεν φοβάται να υπενθυμίσει την ανθρώπινη ευθύνη μέσα από προσωπικές ιστορίες.

Το βιβλίο κυκλοφορεί στα ελληνικά με τίτλο «Έμβια Όντα» (εκδ. Ίκαρος) και λειτουργεί σαν καθρέφτης της μνήμης: οι μικρές αφηγήσεις συλλέγουν ψήγματα ιστορίας, τοπικών αφηγήσεων και επιστημονικών δεδομένων, ενώ το λογοτεχνικό φίλτρο τους χαρίζει νέο νόημα.

Η προσέγγιση της Τουρπέινεν δείχνει πώς η λογοτεχνία μπορεί να προστατεύσει και να αναζωογονήσει συλλογικές μνήμες που κινδυνεύουν να σβήσουν.

Η 38χρονη συγγραφέας μοιράζεται παιδικές αναμνήσεις, ενήλικες συνειδητοποιήσεις και τις ερευνητικές ανακαλύψεις που έδιναν υλικό στη γραφή της.

Αναφέρεται επίσης στα στερεότυπα φύλου που συνάντησε στην πορεία της, χωρίς να τα μεγαλοποιεί· τα εντάσσει στη ροή μιας προσωπικής και κοινωνικής αφήγησης. Το βιβλίο λειτουργεί τελικά ως πρόσκληση: να ξανασκεφτούμε τη σχέση μας με το φυσικό περιβάλλον μέσα από τις ιστορίες των ανθρώπων που το υπερασπίζονται.