Τέσσερις ημέρες αργότερα, ξύπνησε από κώμα.

«Ξέρω πώς είναι να πεθαίνεις από δάγκωμα φιδιού», είπε ο Φρίντε στο AFP μέσω βιντεοκλήσης από το σπίτι του στην μικρή αμερικανική πόλη Two Rivers, στο Ουισκόνσιν.

Αυτή η εμπειρία θα έκανε τους περισσότερους ανθρώπους να φοβηθούν για πάντα τα φίδια, όμως ο Φρίντε απλώς υποσχέθηκε στον εαυτό του να είναι πιο προσεκτικός την επόμενη φορά.

Από το 2000 έως το 2018, επέτρεψε να τον δαγκώσουν φίδια πάνω από 200 φορές. Επιπλέον, ενέχυσε στον εαυτό του δηλητήριο φιδιού πάνω από 650 φορές.

Ο Φρίντε υπέμεινε αυτόν τον πόνο επειδή ήθελε να πετύχει πλήρη ανοσία στο δηλητήριο, μια πρακτική γνωστή ως μιθριδατισμός – κάτι που δεν πρέπει να επιχειρηθεί στο σπίτι.

Μετά από λίγα χρόνια, ο Φρίντε άρχισε να πιστεύει ότι ο ίδιος θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για μια νέα μορφή αντίδοτου. Ο πρώην μηχανικός φορτηγών, που δεν έχει πανεπιστημιακό πτυχίο, δυσκολευόταν για πολύ καιρό να τον πάρει στα σοβαρά η επιστημονική κοινότητα.

Ωστόσο, τον προηγούμενο μήνα, δημοσιεύτηκε μια μελέτη στο έγκριτο περιοδικό Cell, που έδειξε ότι τα αντισώματα από το αίμα του προσφέρουν προστασία ενάντια σε διάφορα δηλητήρια φιδιών.

Οι ερευνητές ελπίζουν τώρα ότι η υπερανοσία του Φρίντε μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη ενός καθολικού αντίδοτου για δηλητήρια φιδιών.

Αυτό θα καλύψει μια τεράστια ανάγκη, καθώς σήμερα τα περισσότερα αντίδοτα καλύπτουν μόνο ένα ή λίγα από τα περίπου 600 δηλητηριώδη φίδια του κόσμου.

Έως και 138.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από δαγκώματα φιδιών, ενώ 400.000 υφίστανται ακρωτηριασμούς ή άλλες αναπηρίες, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Αυτοί οι αριθμοί θεωρούνται σημαντικά υποτιμημένοι, καθώς τα θύματα από δαγκώματα φιδιών ζουν συνήθως σε φτωχές, απομακρυσμένες περιοχές.

«Πόνος κάθε φορά»
Το πρώτο δάγκωμα του Φρίντε ήταν από ένα ακίνδυνο φίδι garter, όταν ήταν πέντε ετών.

«Φοβήθηκα, έκλαψα, έτρεξα μακριά», είπε ο Φρίντε, που είναι πλέον 57 ετών.

Στη συνέχεια, άρχισε να φέρνει φίδια στο σπίτι και να τα κρύβει σε βάζα πίκλας. Η μητέρα του αναζήτησε ψυχολογική υποστήριξη, αλλά το ενδιαφέρον του για τα φίδια δεν εξαφανίστηκε ποτέ.

Τα πράγματα κλιμακώθηκαν όταν ο Φρίντε παρακολούθησε ένα μάθημα που του έμαθε πώς να “αρμέγει” δηλητήριο από φίδια.

Η διαδικασία παρασκευής αντιδότων έχει αλλάξει ελάχιστα τα τελευταία 125 χρόνια.

Μικρές δόσεις δηλητηρίου φιδιών εγχέονται σε ζώα όπως άλογα, τα οποία παράγουν αντισώματα. Αυτά τα αντισώματα εξάγονται και χρησιμοποιούνται ως αντίδοτο.

Ωστόσο, αυτό το αντίδοτο συνήθως λειτουργεί μόνο για το συγκεκριμένο είδος φιδιού, και περιλαμβάνει και άλλα αντισώματα του αλόγου που μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές παρενέργειες, όπως αναφυλακτικό σοκ.

Ο Φρίντε δέχθηκε δαγκώματα από 16 είδη δηλητηριωδών φιδιών, συμπεριλαμβανομένης της μαύρης μάμπα.

«Σκέφτηκα, αν κάνουν το αντίδοτο σε άλογα, γιατί να μην χρησιμοποιήσω τον εαυτό μου, ως πρωτεύον θηλαστικό;» είπε ο Φρίντε.

Άρχισε να δουλεύει με δηλητήρια όλων των θανατηφόρων ειδών που μπορούσε να βρει – όπως κόμπρες, τάιπαν, μαύρες μάμπες και κροταλίες.

«Υπάρχει πόνος κάθε φορά», παραδέχεται.

«Περήφανος»
Για χρόνια, οι επιστήμονες στους οποίους απευθύνθηκε για να αξιοποιήσουν την ανοσία του, τον απέρριπταν.

Μέχρι που το 2017, ο ανοσολόγος Τζέικομπ Γκλάνβιλ, ο οποίος είχε ασχοληθεί στο παρελθόν με καθολικά εμβόλια, στράφηκε στη μελέτη για αντίδοτα.

Ο Γκλάνβιλ δήλωσε στο AFP ότι έψαχνε “έναν αδέξιο ερευνητή φιδιών που τον είχαν δαγκώσει καταλάθος μερικές φορές”, όταν έπεσε πάνω σε ένα βίντεο του Φρίντε να δέχεται άγρια συνεχόμενα δαγκώματα.

Όταν μίλησαν για πρώτη φορά, ο Γκλάνβιλ είπε στον Φρίντε:
«Ξέρω ότι είναι αμήχανο, αλλά θα ήθελα πολύ λίγο από το αίμα σου.»

Και ο Φρίντε απάντησε:
«Περίμενα αυτό το τηλεφώνημα εδώ και πολύ καιρό.»

Το αντίδοτο που περιγράφεται στο άρθρο του περιοδικού Cell περιλαμβάνει δύο αντισώματα από το αίμα του Φρίντε, καθώς και ένα φάρμακο που λέγεται varespladib.

Προσέφερε πλήρη προστασία στα ποντίκια απέναντι σε 13 από τα 19 είδη φιδιών που δοκιμάστηκαν, και μερική προστασία στα υπόλοιπα έξι.

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι ένα μελλοντικό κοκτέιλ αντισωμάτων θα καλύπτει πολύ περισσότερα είδη φιδιών — ιδιαίτερα τις οχιές — με επόμενες δοκιμές να προγραμματίζονται σε σκύλους στην Αυστραλία.

Ο Τίμοθι Τζάκσον από τη Μονάδα Έρευνας Δηλητηρίων της Αυστραλίας επαίνεσε την ανοσολογική έρευνα, αλλά αναρωτήθηκε αν ήταν απαραίτητη η εμπλοκή ανθρώπου, προτείνοντας εναλλακτικά τη χρήση συνθετικών αντισωμάτων.

Ο Γκλάνβιλ ανέφερε ότι ο απώτερος στόχος της αμερικανικής του εταιρείας Centivax είναι να αναπτύξει ένα καθολικό αντίδοτο που θα χορηγείται όπως το EpiPen, και να παράγεται στην Ινδία για να παραμένει χαμηλό το κόστος.

Ο Φρίντε δήλωσε ότι αισθάνεται «περήφανος» που έκανε μια «μικρή διαφορά» στην ιατρική ιστορία.

Πλέον εργάζεται στη Centivax και από το 2018 έχει σταματήσει να ενίεται με δηλητήριο, ώστε να αποφευχθούν νομικά προβλήματα για την εταιρεία.

Ωστόσο, ελπίζει να τον δαγκώσουν ξανά φίδια στο μέλλον.

«Μου λείπει», είπε.