Η 21η Δεκεμβρίου που είναι η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου. Οι Αποκριές που οι λιλιπούτειοι καρναβαλιστές, που έλεγε και η Καλλίτση, αποχαιρετούν τον χειμώνα. Το Πάσχα, με τις πρώτες ζέστες. Η 21η Ιουνίου, η πρώτη μέρα ελπίδας, αφού η μέρα αρχίζει να μικραίνει. Και τέλος, ο Δεκαπενταύγουστος, που κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, καλός χειμώνας και ο κύκλος της ζωής συνεχίζεται.

Από την άλλη, δεν ανήκω στην κατηγορία που οι Αμερικανοί ονομάζουν «κατάδικοι της πόλης». Αυτοί που «ψήνονται» ότι η Αθήνα είναι πανέμορφη τον Αύγουστο και μπορούν να τη χαρούν μόνοι. Αυτό που γίνεται είναι για δύο εβδομάδες να μένουν 12 ώρες μίνιμουμ κλεισμένοι στα σπίτια τους, να έχουν κλείσει μέχρι και τα σουβλατζίδικα, τα σινεμά να παίζουν τα πριν από μισό αιώνα αριστουργήματα που οι κριτικοί λατρεύουν και για να μιλήσουν με άνθρωπο να ψάχνουν στα κινητά για τηλέφωνα παλαιών συμμαθητών ή συναδέλφων από τον στρατό διατρέχοντας τον κίνδυνο η απάντηση να είναι «δυστυχώς απεβίωσε».

«Ντεντ εντ», δηλαδή, καταστάσεις που λένε και στο χωριό μου. Το οποίο δεν είναι αυτό που λέμε χωριό, αλλά η Υδρα (Υδριζα στα αρβανίτικα), ένα από τα πιο ιδιότυπα νησιά όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Απαγορεύεται κάθε μεταφορικό μέσον που έχει ρόδες. Εκτός από κάτι ηλεκτρικά φορτηγάκια του δήμου για τα σκουπίδια, ένα νοσοκομειακό και ένα πυροσβεστικό, απαγορεύονται τα αυτοκίνητα, τα μηχανάκια, τα ποδήλατα και τα πατίνια. Καταλαβαίνεις πώς είναι η ζωή χωρίς κινητήρες εσωτερικής καύσης και με μόνο κίνδυνο σύγκρουσης με κάποιο μουλάρι.

Επίσης, το νησί μένει όπως ήταν στη δεκαετία του ‘50. Τίποτα δεν μπορεί να χτιστεί αν δεν υπήρχε στις τότε φωτογραφίες. Οι οποίες πρέπει να ελεγχθούν από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Οπως όλοι ξέρουν, όχι ακριβώς την πιο εύκολη δημόσια υπηρεσία στους ελέγχους της. Από τα νησιά που δεν μοιάζουν με κανένα.

Από την άλλη, το νησί είναι ζεστό, ακριβό (από ό,τι καταλαβαίνω όχι σε επίπεδα Μυκόνου, αλλά Πάρου) και τα δύο Σαββατοκύριακα πριν απ’ τον Δεκαπενταύγουστο γίνεται της τρελής. Οχι ότι εμείς οι «χειμωνάκηδες» μασάμε από τέτοια. Οπότε, ραντεβού τον επόμενο μήνα, όταν θα μπορούμε να πούμε το «από Αύγουστο χειμώνα και από Μάρτη καλοκαίρι».

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ

Το θέμα είναι θεωρητικό. Η κυβέρνηση έχει άλλα πράγματα για να ασχοληθεί. Μόνο που κάποια στιγμή, που οι συνθήκες θα το επιτρέπουν, μια κυβέρνηση θα πρέπει να επανεξετάσει τη λογική στην εκλογή των βουλευτών. Ποιος είναι ο ρόλος του βουλευτή εκτός από το να είναι ένας ρούμπος στα χέρια του αρχηγού του κόμματος που θα ψηφίζει σχεδόν μόνιμα σύμφωνα με την κομματική πειθαρχία…

Το αλάνθαστο του κόμματος που ο πολιτικός πρέπει να υπηρετεί υπάρχει στα σοσιαλιστικά συστήματα. Στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες ο βουλευτής είναι η φωνή των πολιτών της περιοχής που εκλέγεται και μετά όλα τα άλλα. Το πιο αντιπροσωπευτικό σύστημα κοινοβουλευτικής δημοκρατίας είναι το μονοεδρικό, που εφαρμόζει η Αγγλία. Αντίθετα με το ελληνικό σύστημα, που γιγάντιες εκλογικές περιφέρειες δεν έχουν ταξικό χαρακτήρα -εκτός αν έχουν το Κολωνάκι και το Μετς σχέση με τα Σεπόλια και τον Αγιο Παντελεήμονα στην Α’ Αθηνών-, στο αγγλικό ο βουλευτής εκπροσωπεί συγκεκριμένη ταξικά περιοχή.

Το δεύτερο μέτρο που θα βοηθήσει την ομαλή λειτουργία των κυβερνήσεων είναι η αποσύνδεση της βουλευτικής ιδιότητας από την υπουργική. Ο υπουργός πρέπει να αποφασίζει χωρίς να έχει στο μυαλό του αν οι αποφάσεις του θα στοιχίσουν σταυρούς στην περιφέρεια που εκλέγεται. Μια απόφαση με παράπλευρο όφελος την κατάργηση των ασήμαντων υφυπουργείων που υπάρχουν για να κολακεύονται οι βουλευτές των κυβερνώντων κομμάτων.

Τα λάθη στην ενημέρωση και η συγγνώμη του BBC

Στο τέλος του περασμένου Φεβρουαρίου το BBC ζήτησε συγγνώμη για «σοβαρά λάθη» σε ρεπορτάζ από τη Γάζα. Χωρίς να έχει γίνει γνωστό στους τηλεθεατές, ο 13χρονος Αμπντουλά Αλ Γιαζουρί, που παρουσίαζε το ντοκιμαντέρ «Πώς να επιβιώσεις σε μια εμπόλεμη ζώνη», ήταν γιος υφυπουργού της Χαμάς. Το θέμα δεν είναι αν το BBC δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις που ο κόσμος έμαθε να περιμένει. Το θέμα είναι όταν κάνει λάθος θα γίνει προς όφελος των πλευρών και της φιλοσοφίας που οι δημοσιογράφοι του στην πλειοψηφία τους στηρίζουν. Κάτι που αντιλαμβάνονται οι τηλεθεατές και οι ακροατές του BBC και έχει οδηγήσει σε σκέψεις για κρατικό έλεγχο. Μια πρωτοφανής κίνηση στην ιστορία του ιδρύματος.

Το BBC έχει εξιδανικευτεί από τα ελληνικά μέσα. Ιδιαίτερα από τα «προοδευτικά», που θα ήθελαν τα κρατικά κανάλια να ακολουθήσουν τον δρόμο του. Στο παρελθόν είχε γίνει μια προσπάθεια να ανεξαρτητοποιηθεί η ΕΡΤ, αλλά συνάντησε την άρνηση του Μαξίμου. Μάλλον για το καλό.

Τα κανάλια, όταν δεν ελέγχονται από κυβέρνηση, δεν γίνονται ανεξάρτητα. Ελέγχονται από τη δυνατότερη πολιτική και συνδικαλιστική ομάδα που έχουν. Το αποτέλεσμα είναι ένας οργανισμός προπαγάνδας που δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν.