Είναι απλό και, όπως σημειώνει στους «New York Times» ο πολιτικός σχολιαστής και συγγραφέας Τόμας Φρίντμαν, πολλοί ξένοι παρατηρητές που βρέθηκαν την περασμένη εβδομάδα στην Ουκρανία στο Συνέδριο για την Ευρωπαϊκή Στρατηγική της Γιάλτας, ρωτούν: «Τι συμβαίνει με τον πρόεδρο των ΗΠΑ; Ο Πούτιν συνεχίζει να φτύνει τον Τραμπ στο πρόσωπο και εκείνος συνεχίζει να λέει στον κόσμο ότι βρέχει…».

Αφού, βέβαια, φρόντισε να διαμηνύσει με όλους τους τρόπους στους Ευρωπαίους, την περασμένη εβδομάδα, ότι μια φρόνιμη κίνηση από την πλευρά τους θα ήταν να σταματήσουν ν’ αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο και όποια ενεργειακή ανάγκη προκύψει θα την καλύψουν οι ΗΠΑ. Μπίζνες, πάνω από όλα. Και χθες κάτι ανάλογο έκανε. Ενέκρινε την αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία, αλλά με χρήματα των συμμάχων.

Ιδια απονευρωμένη στάση, καταφανή ένδειξη φιλίας προς τον Πούτιν, επέδειξε ο Τραμπ και από τη στιγμή που η Ρωσία έστειλε drones στην Πολωνία, ανεξάρτητα αν το Κρεμλίνο μίλησε για λάθος. Ακόμα μία επιβεβαίωση του ψέματος που λέει στη Δύση όταν ισχυρίζεται ότι η Ρωσία δεν έχει άλλες βλέψεις πέραν της Ουκρανίας.

Ο Τραμπ απλώς αναρωτήθηκε στην πλατφόρμα Truth Social, γράφει ο Φρίντμαν, «τι συμβαίνει με τη Ρωσία που παραβιάζει τον εναέριο χώρο της Πολωνίας;». Μία ημέρα μετά, στην γραμμή Πούτιν, ο Αμερικανός πρόεδρος δήλωνε για την αποστολή των ρωσικών drones στην Πολωνία: «Μπορεί να ήταν και λάθος». Την ίδια ώρα ο πρωθυπουργός της Πολωνίας, συνονόματός του, Ντόναλντ Τουσκ, δήλωνε στο Κοινοβούλιο ότι το επεισόδιο με τα ρωσικά drones «είναι ό,τι πιο κοντινό σε πόλεμο που έχουμε ζήσει από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο».

Ο Τραμπ λειτουργεί σαν έφηβος blogger, γράφει ο Φρίντμαν: «Ενας σοβαρός πρόεδρος δεν θα δημοσίευε έτσι τις απαιτήσεις του από τους συμμάχους στο Truth Social. Ο ίδιος και οι σύμβουλοί του θα δούλευαν στα τηλέφωνα», εννοώντας ότι θα έριχναν το βάρος μιας σκληρής διπλωματικής προσπάθειας σε κατ’ ιδίαν συνεννοήσεις, είτε με το Κρεμλίνο είτε με τους Δυτικούς συμμάχους, είτε με όλους στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσης.

Ακόμα και άλλες αναρτήσεις του, όπως «Αυτός δεν είναι δικός μου πόλεμος, είναι πόλεμος του Μπάιντεν και του Ζελένσκι» δεν δείχνουν μόνο ότι δεν είναι διατεθειμένος να παίξει τον ρόλο που έπαιξαν στο παρελθόν, σε παρόμοιες περιστάσεις, άλλοι Αμερικανοί πρόεδροι. Δείχνουν ότι δεν αναγνωρίζει καν τις ευθύνες του ανθρώπου που ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο, του Πούτιν. Ο οποίος, αποδεδειγμένα πλέον, όχι μόνο δεν σκοπεύει να τον σταματήσει, αλλά επιδιώκει να τον επεκτείνει. Χθες, παρεμπιπτόντως, ήταν η επέτειος του Σεπτεμβρίου του 1939, όταν η Σοβιετική Ενωση εισέβαλε στην Πολωνία. Είχαν προηγηθεί τα χιτλερικά στρατεύματα και όλοι μαζί παρέλασαν για να γιορτάσουν…