Αυτή είναι συνοπτικά η επιχειρηματολογία του Γάλλου οικονομολόγου, Γκαμπριέλ Ζικμάν (Gabriel Zucman), που έχει γίνει το πρόσωπο της ημέρας στη χώρα του. Με την πρόταση που ανάρτησε στο Χ βοήθησε το Σοσιαλιστικό Κόμμα και την κοινωνική πλειοψηφία να περάσουν στην αντεπίθεση, ρίχνοντας την καυτή πατάτα της δημοσιονομικής κρίσης σε αυτούς που μπορούν πραγματικά να την πληρώσουν, χωρίς να μειωθεί το βιοτικό τους επίπεδο. Οι εκβιασμοί του πρώην πρωθυπουργού Μπαϊρού και του υπουργού Οικονομικών, Ερίκ Λομπάρ, περί «υπαγωγής της Γαλλίας στο ΔΝΤ», γύρισαν μπούμερανγκ.

Οι Σοσιαλιστές του Ολιβιέ Φορ, που αλληθώριζαν προς τον Μακρόν, έθεσαν όρο στον νέο πρωθυπουργό, Σεμπαστιάν Λεκορνί, να υιοθετήσει τον «φόρο Ζικμάν» αν θέλει να τον στηρίξουν. Αυτό βεβαίως είναι αδύνατον, δεδομένου ότι το μακρονικό μπλοκ αποτελεί κατεξοχήν εκφραστή των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, που ακούνε «Ζικμάν» και βγάζουν φλύκταινες.

Η λογική Ρομπέν των Δασών του αριστερού οικονομολόγου («τα παίρνουμε από τους πλούσιους και τα μοιράζουμε στους φτωχούς, πληρώνοντας τα χρέη μας») έκανε έξαλλους τους Γάλλους οικονομικούς «σερίφηδες του Νότιγχαμ».

«Κομμουνιστική» (!) «παραληρηματική» και «φθονερή» τη χαρακτήρισε ο επικεφαλής της τράπεζας Bpifrance, Νικολά Ντιφούρκ, προβλέποντας ότι «αυτός ο φόρος δεν θα εφαρμοστεί ποτέ». Τον απέρριψε και ο διοικητής της Τράπεζας της Γαλλίας, Φρανσουά Βιλερουά ντε Γκαλό, με το επιχείρημα ότι «δεν υπάρχει μαγικός φόρος που να λύνει το δημοσιονομικό πρόβλημα». Ο Αρτίρ Μενς, της επιτυχημένης εταιρίας Τεχνητής Νοημοσύνης ΑΙ Mistral, ισχυρίστηκε ότι «δεν έχει να πληρώσει», αλλά συμφώνησε με μια «δικαιότερη φορολογία».

Το φάντασμα του «φόρου Ζικμάν» πλανιέται σήμερα πάνω από την εθνική απεργία, που αναμένεται να κατεβάσει στους δρόμους της Γαλλίας πάνω από 1 εκατομμύριο διαδηλωτές, αντιμέτωπους με 80.000 αστυνομικούς.