Μόνο που έμεναν άγνωστες γιατί ο Γιάννης, ο καφετζής όλων των προέδρων, ήταν έμπιστος και εχέμυθος. Τα παραπάνω είναι μερικές από τις αφηγήσεις της δημοσιογράφου Ελλης Τριανταφύλλου, που «καλύπτει Ρηγίλλης», δηλαδή το ρεπορτάζ της Νέας Δημοκρατίας, στο βιβλίο «Οι τόποι της εξουσίας» (Εκδόσεις Παπαδόπουλος).

Η Φώφη Γιωτάκη, «που καλύπτει Χαριλάου Τρικούπη», δηλαδή το ρεπορτάζ του ΠΑΣΟΚ, γράφει πως ήταν 1976 όταν ο τότε ιδιοκτήτης του κτιρίου έβλεπε συχνά έναν νεαρό με μακριά μαλλιά να περνά και να ξαναπερνά και να περιεργάζεται την οικοδομή που χτιζόταν. «Μία μέρα, όταν τελείωσε η οικοδομή, εμφανίστηκε πάλι ο μακρυμάλλης. Κατευθύνθηκε προς τον ιδιοκτήτη και, χωρίς περιστροφές, μπήκε στο θέμα. “Γεια σας, είμαι ο Κώστας Λαλιώτης, θα θέλαμε το κτίριο για να στεγάσουμε τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ”. Η απάντηση ήταν θετική».

Οι λάτρεις της Σύγχρονης Πολιτικής Ιστορίας θα ανακαλύψουν πολλά στις σελίδες του βιβλίου που επιμελήθηκε ο Ανδρέας Γιαννόπουλος. Μπορεί να μην έχουμε Βερσαλλίες ή Λευκό Οίκο, έχουμε όμως Μέγαρο Μαξίμου, Βουλή, Προεδρικό Μέγαρο, υπουργείο Εξωτερικών, Ζάππειο, Ρηγίλλης, Χαριλάου Τρικούπη, Περισσό, αλλά και «Μεγάλη Βρεταννία», Σίφνο, «Da capo», εκδοτικά συγκροτήματα και πρωθυπουργικό αεροπλάνο. Εκεί που, όπως γράφει ο Νίκος Χασαπόπουλος, η εξουσία βρίσκεται στα 35.000 πόδια.

«Η παλέτα των τόπων εξουσίας –θα το διαπιστώσει ευχερώς ο αναγνώστης- διαθέτει ποικιλία. Μιλώντας, πάντως, για “τόπους εξουσίας”, ειδικά σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, δεν θα εκπλαγεί κανείς με την προφανή διαπίστωση ότι η πρωτεύουσα, η Αθήνα, είναι το κέντρο όπου βρίσκονται οι περισσότεροι τόποι εξουσίας, κυρίως αυτοί με την κλασική υπόσταση», σημειώνει στον πρόλογο ο Ανδρέας Γιαννόπουλος, αφήνοντας τη συνέχεια στις πένες γνωστών και καταξιωμένων δημοσιογράφων και το επίμετρο στον Ευάγγελο Βενιζέλο: «Η έννοια του τόπου στην πολιτική ζωή, είτε πρόκειται για το Μέγαρο Μαξίμου είτε για την Πλατεία Εξαρχείων, μας καλεί να δούμε την εξουσία ως κάτι περισσότερο από αποφάσεις ή πρόσωπα. Είναι μία σύνθετη χωρική εμπειρία: άλλοτε θεσμική, άλλοτε άτυπη και ενίοτε αντιφατική».

Αν προσθέσουμε και τους ψηφιακούς τόπους του Διαδικτύου, τότε είναι και αστείρευτη.