Το πρόβλημα αρχίζει να φαίνεται πολύ έντονα όταν ο μεσίτης προσπαθεί να πουλήσει ένα παλιό σπίτι που δεν κάνει καμιά προσπάθεια να κρύψει την παλαιότητά του και ταυτόχρονα υπόσχεται ότι θα κάνει ανακαίνιση με τα υλικά που είναι χτισμένο το παλιό. Κάτι δεν πάει καλά, τότε.

Αυτό φαίνεται πως συμβαίνει και με τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος τον τελευταίο καιρό βρίσκεται αναντίρρητα στη διαδικασία να επαναλανσάρει τον εαυτό του ως την ανανεωμένη απάντηση στο κατ’ αυτόν πολιτικό και ιδεολογικό αδιέξοδο της εποχής. Οπως φάνηκε και στην προχθεσινή εξαιρετικά διδακτική του ομιλία στο Ινστιτούτο του, ο Αλ. Τσίπρας δεν διαφέρει από τον μεσίτη που λέγαμε. Με τα γνωστά παλιά και φθαρμένα υλικά προσπάθησε να πείσει ότι είναι φορέας μίας νέας πολιτικής – ιδεολογικής ταυτότητας.

Δέκα χρόνια από εκείνο το συγκλονιστικό δημοψήφισμα και το ιστορικό πισωγύρισμα της κωλοτούμπας που κόστισε το γνωστό τρίτο αχρείαστο Μνημόνιο, ο Αλέξης Τσίπρας ταλαιπωρείται ακόμα με το rebranding. Ολη η ατμόσφαιρα στο «Ινστιτούτο Τσίπρα» έμοιαζε με σουρεαλιστικό σκηνικό, κάτι μεταξύ μαντείου των Δελφών και μεταμοντέρνας εκδοχής των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ στην Κουμουνδούρου. Το κοινό του ήταν χωρισμένο σε τρία στρατόπεδα. Το ένα προσπαθούσε να κατανοήσει αν μέσα από όλα που έλεγε προέκυπτε με σχετική σαφήνεια ο χρόνος που σχεδιάζει να επανεμφανιστεί και επισήμως στο πολιτικό σκηνικό. Τίποτα. Μίλησε για «εθνικό σχέδιο πενταετίας». Το δεύτερο κομμάτι του κοινού επιχειρούσε να κατανοήσει αν ο Αλέξης Τσίπρας, όλον αυτόν τον καιρό της απουσίας του, εξασκήθηκε καθόλου σε επίπεδο «αυτοκριτικής». Και εδώ τίποτα. Απεναντίας, σε πολλά σημεία όσα έλεγε δήλωναν άνθρωπο που για πρώτη φορά δοκίμαζε τις δυνάμεις του στον πολιτικό στίβο.

Το τρίτο κομμάτι του κοινού επιχειρούσε να κατανοήσει πώς συνδέονται οι αόριστες ρητορείες περί «νέου πατριωτισμού», «απάντησης στην ακροδεξιά δημαγωγία» και «ηθικής, κοινωνικής και πολιτικής πρωτοβουλίας που θα διατρέχει όλα τα προοδευτικά κόμματα» ενταγμένες σε ένα νεφελώδες σύμπλεγμα αριστερής μεν, σοσιαλδημοκρατίας δε. Αυτό το κομμάτι ήταν και το μόνο που πήρε σαφή απάντηση. Και την πήρε από μία πολύ συγκεκριμένη φράση του Αλ. Τσίπρα: «Ενας νέος πατριωτισμός απέναντι στην ολιγαρχία και την κλεπτοκρατία. Από τη μία η πατρίδα μας, από την άλλη τα πλούτη τους». Οπότε όλοι, πλέον, κατανόησαν ότι ο παλιός καλός τοξικός λόγος επιχειρεί να ξεχυθεί στην κοινωνία για μία ακόμα φορά. Μόνο που τώρα ξέρουν…