Oπως το σίριαλ με πρωταγωνιστή τον Ευάγγελο Αντώναρο (με δική του πρωτοβουλία) και τον Στέφανο Κασσελάκη, που -περιέργως πώς- δεν κυνήγησε μόνος του τη δημοσιότητα, χθες το μεσημέρι. Ολα όσα ανακοίνωσε στα social ο Ευάγγελος Αντώναρος για τον λόγο για τον οποίον διεγράφη από το Κίνημα Δημοκρατίας και τι είπε αργότερα για όσα είχε πει νωρίτερα συνιστούν μια μεγάλη επιβεβαίωση ενός πολύ μεγάλου γενικού κανόνα στην πολιτική: Αν βάλεις έναν κλόουν στο Προεδρικό Μέγαρο, δεν είναι πιθανό να αρχίσει να κυκλοφορεί με κοστούμι και γραβάτα ή να μιλά με σοβαρότητα και επιχειρήματα. Το πιθανότερο είναι το Προεδρικό Μέγαρο να αρχίσει να μετατρέπεται σε τσίρκο…

Ο Ευάγγελος Αντώναρος, άλλοτε κυβερνητικός εκπρόσωπος της δεύτερης κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή το 2008, από σπόντα βουλευτής επικρατείας της Ν.Δ. το 2009 λόγω της παραίτησης του επικεφαλής του ψηφοδελτίου, Γιώργου Σουφλιά, μετέπειτα υποψήφιος με τη Ν.Δ., αργότερα με τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο στις εθνικές του ’23 όσο και τις ευρωεκλογές του ’24, έγραψε χθες ότι ο λόγος που «τα έσπασαν» με τον Στ. Κασσελάκη ήταν ότι απαίτησε από τον τελευταίο να τον προτείνει για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας το 2030, και μάλιστα να δεσμευτεί γι’ αυτό με συμβολαιογραφική πράξη σε συμβολαιογράφο της δικής του επιλογής. «Προφανώς δεν του πολυάρεσε», έγραψε.

Λίγη ώρα αργότερα, επανήλθε και έγραψε ότι δεν επρόκειτο να απαντήσει στα αρνητικά σχόλια που δέχεται από υποστηρικτές του Στ. Κασσελάκη: «Αν καθόμουν να απαντήσω σε όσα γράφουν οι εναπομείνασες Ρουβίτσες για μένα, ούτε τη μαγική ομορφιά της Πάτμου θα απολάμβανα ούτε να διαβάζω θα προλάβαινα ούτε τους φίλους μου να συναντώ». Και λίγο αργότερα, με νέα ανάρτηση κατηγορεί εκ νέου τις… Ρουβίτσες, λέγοντας ότι η ανάρτησή του δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και ότι είναι ειρωνική. Το πιο αστείο είναι ότι εγκαλεί όλους όσοι τον πήραν στα σοβαρά να έχουν «λίγο καθαρό μυαλό».

Είναι αλήθεια, ο καθένας μπορεί να έχει το δικό του δικαίωμα στη διαχείριση της αξιοπιστίας του, αλλά το φαινόμενο «Αντώναρος» είναι απλώς ένα δείγμα της εποχής, όπου το άσπρο γίνεται μαύρο, ο χαβαλές πολιτική, το αστείο σοβαρό, το ρηχό βαθύ. Και το αντίθετο…