Και το όνομα του υπουργού και το πρόσωπό του και την κομματική – υπουργική του ιστορία, ορισμένες πιπεράτες λεπτομέρειες για την οικογενειακή του κατάσταση, τα παιδιά και τη γυναίκα και διάφορα άλλα που σύμφωνα με την επικρατούσα νοοτροπία των social θεωρούνται απολύτως αναμενόμενα και φυσιολογικά. Ενδεικτικό του συνολικού συμβιβασμού και της συνύπαρξης με αυτόν τον διάχυτο ιδιωτικό κιτρινισμό των χρηστών είναι ότι η κυκλοφορία του ονόματος του πρώην υπουργού προβαλλόταν ως υποχρέωση στα όρια του καθήκοντος για την «ενημέρωση της κοινής γνώμης» από διάφορους ερασιτέχνες και αυτοσχέδιους «ρεπόρτερ».

Αυτή, λοιπόν, η οικογενειακή ευθύνη, η συγγενική ενοχή, που ορίζει ότι για την έκνομη πράξη ενός μέλους της οφείλει να κατηγορείται ολόκληρη η οικογένεια, αναδείχθηκε και πάλι. Αν όχι ολόκληρη η οικογένεια, οι γονείς του δράστη, οπωσδήποτε πρέπει να καθίσουν στο ίδιο εδώλιο του λαϊκού δικαστηρίου και να επωμιστούν μερίδιο της ευθύνης. Στην περίπτωση που ο πατέρας ή η μητέρα δεν είναι πολιτικοί -εν ενεργεία ή πρώην- βουλευτής, υπουργός ή ό,τι άλλο εμπλεκόμενο με την όποια μορφή εξουσίας, τα πράγματα είναι πιο απλά. Η υπόθεση παίρνει τον δρόμο της Δικαιοσύνης και ουδείς ασχολείται πέραν αυτού, εκτός αν πρόκειται για κάτι ιδιαιτέρως ειδεχθές.

Στην περίπτωση, όμως, που ο δράστης είναι παιδί πολιτικού των παραπάνω κατηγοριών, η υπόθεση είναι τελειωμένη. Μαζική καταδίκη για την ευθύνη που έχει ο ίδιος για την πράξη του παιδιού του. Ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ έχει παιδιά που συνελήφθησαν στα Εξάρχεια με πτυσσόμενα κλομπ. Υπάρχει οικογενειακή ευθύνη. Πιθανώς ναι, πιθανώς και όχι. Σίγουρα όμως δεν είναι δουλειά της Δικαιοσύνης των πληκτρολογίων. Μπορεί κάποιος να ψέξει τον πατέρα – πρώην υπουργό για τον δημόσιο ρόλο του, για τις πολιτικές του απόψεις, για τις πράξεις του που εκ του ρόλου του επηρέασαν τις ζωές των πολιτών ή των ψηφοφόρων του. Αλλά όχι για τον ρόλο του ως πατέρα. Ο κιτρινισμός, το κουτσομπολιό, η ανθρωποφαγία σε αυτήν την περίπτωση συγγενεύουν πολύ με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, που για το παράπτωμα ενός μέλους της οικογένειας δικαζόταν ολόκληρη η οικογένεια.

Είναι απορίας άξιον ότι αυτός ο κοινωνικός πρωτογονισμός υπάρχει ακόμα στην Ελλάδα και πόσω μάλλον στις μέρες μας. Και όμως, υπάρχει και καλλιεργείται. Στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης ένα μεγάλο κομμάτι της Ελλάδας ζει στην εποχή των σπηλαίων. Δεν έχει σημασία που αντί για ρόπαλο έχει λάπτοπ..