ΠΡΟΦΑΝΩΣ και έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να δημοσιοποιούν τις επισημάνσεις τους, τις σκέψεις τους και τις προτάσεις τους. Αυτή την περίοδο, όμως, οι πρώην πρωθυπουργοί είναι πιο ενεργοί από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στο παρελθόν.

Ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται να φτιάξει ένα νέο κόμμα, ο Αντώνης Σαμαράς -σύμφωνα με ρεπορτάζ, τα οποία δεν έχει διαψεύσει- σκέφτεται να προχωρήσει και εκείνος στη δημιουργία ενός νέου κομματικού σχηματισμού, ενώ ο Κώστας Καραμανλής σε παρεμβάσεις του αφήνει αιχμές για τη σημερινή κυβέρνηση.

ΕΝΤΑΞΕΙ, για τον Αλέξη Τσίπρα τα έχουμε πει πολλές φορές. Αφού απέτυχε παταγωδώς σε ό,τι επιχείρησε να κάνει, τώρα προσπαθεί, μέσω rebranding, να επανεμφανιστεί ως «σωτήρας» της χώρας. Αμετανόητος και δίχως ίχνος αυτοκριτικής για όσα έλεγε και έκανε από το 2012 έως το 2023, επιστρέφει υιοθετώντας και πάλι την τοξική και διχαστική ρητορική εκείνης της εποχής. Και, με θράσος, υποστηρίζει πως όλα έγιναν σωστά τόσο κατά τη διάρκεια του καταστροφικού πρώτου εξαμήνου του 2015 όσο και κατά την περίοδο διακυβέρνησής του. Χωρίς αιδώ, κουνάει το δάχτυλο και μιλάει ακόμα για «γερμανοτσολιάδες», ο πολιτικός που από το «γκόου μπακ, μάνταμ Μέρκελ» έφτασε να γίνει ο «καλύτερος μαθητής» των μνημονίων. Είναι, όμως, κατανοητό πως μέσα σε ένα τοπίο με κατακερματισμένη την κεντροαριστερή-αριστερή αντιπολίτευση, προφανώς και εκτιμά πως υπάρχει κάποιος χώρος, ώστε να σταθεί με ένα ποσοστό, που ίσως να μπορεί να γίνει και διψήφιο.

ΟΣΟΝ αφορά, όμως, τους δυο πρώην πρωθυπουργούς και πρώην προέδρους της Ν.Δ., ποιοι άραγε είναι οι πραγματικοί λόγοι που τους οδηγούν στο να ασκούν κριτική στην κυβέρνηση, οι οποίοι μάλιστα είναι τόσο ισχυροί, ώστε ο Αντώνης Σαμαράς να βρίσκεται ένα βήμα από τη δημιουργία -για δεύτερη φορά μετά την Πολιτική Ανοιξη- ενός κόμματος;

ΑΛΗΘΕΙΑ, όμως, πότε άλλοτε στο παρελθόν η Ν.Δ. κυριαρχούσε επί μία δεκαετία στο πολιτικό σκηνικό; Γιατί η κεντροδεξιά παράταξη προηγείται στα γκάλοπ από τις αρχές του 2016, έχει σαρώσει σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2019 έως το 2024 και όλα δείχνουν πως θα κερδίσει στις εθνικές κάλπες του 2027, ενώ το μόνο που παίζεται είναι το αν θα διαθέτει και πάλι αυτοδυναμία.

ΑΠΟΤΕΛΕΙ δικαίωμα κάθε πολιτικού, πολύ περισσότερο ενός πρώην πρωθυπουργού, το να χαράξει την πορεία που επιθυμεί. Μόνο που υπάρχει κάτι σημαντικό. Οι «πρώην» κάποια στιγμή υπήρξαν «νυν» και οι πολίτες τούς έχουν κρίνει για όσα έκαναν ή δεν έκαναν, για τα σωστά και τα λάθη, όταν κυβερνούσαν. Αρα, δεν μπορούν να ασκούν κριτική σαν να μην κρατούσαν ποτέ τις τύχες της χώρας και των πολιτών στα χέρια τους.