Φυσικά, υπάρχουν περιπτώσεις που δεν ήταν δυνατόν να σταματήσει η μετακίνηση λαών, όπως στο volkswanderung ανάμεσα στο 300-600 μ.X. Μόνο που για να υπάρξει η μετακίνηση των λαών έπρεπε πρώτα να καταρρεύσει η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και η Pax Romana να πάψει να υπάρχει.

Πάμε λοιπόν στις μέρες μας για να δούμε αν υπάρχει σχέση ανάμεσα στις περιόδους των μεγάλων μετακινήσεων των πρώτων μετά Χριστόν αιώνων και στο πρόσφατο μεταναστευτικό ρεύμα από τη Λιβύη προς την Ευρώπη. Και δεν υπάρχει. Στην αρχαιότητα οι λαοί μετακινούνταν στο σύνολό τους. Επέβαλαν τη μετακίνησή τους με τη δύναμη των όπλων και με τις ευαισθησίες των λαών που θα τους άφηναν να περάσουν. Και πήγαιναν για να δημιουργήσουν τις νέες πατρίδες τους και όχι για να χαθούν στα γκέτο.

Το κύμα των παράνομων μεταναστών από τη Λιβύη υπάρχει επειδή το καθεστώς Χαφτάρ το επιτρέπει. Οπως έγραψε η «Telegraph», με τη βοήθεια των Ρώσων ελέγχει τις μεταναστευτικές ροές με σκοπό να πλήξει την Ε.Ε. Βασίζεται στις ευαισθησίες της Δύσης, στην πίεση που μπορούν να ασκήσουν ΜΚΟ και κόμματα της Αριστεράς και στα επιχειρήματα ότι ο κόσμος που έρχεται μπορεί να αποτελέσει λύση στην έλλειψη εργατικών χεριών. Επιχειρήματα χωρίς καμία βάση. Ο «παράδεισος» που έχουν υποσχεθεί οι διακινητές, βασίζεται στην Ευρώπη των επιδομάτων και όχι στο μάζεμα των ελιών.

Ενα στοιχείο που επιβαρύνει τη θέση της Ελλάδας στην υπόθεση της λαθρομετανάστευσης είναι η επιτυχία των μέτρων της Τζόρτζια Μελόνι. Σταμάτησε την ασυδοσία των ΜΚΟ υποχρεώνοντας τα πλοία τους ύστερα από επιχείρηση σωτηρίας να δηλώνουν άμεσα λιμάνι αποβίβασης και όχι να γυρνάνε στην περιοχή δίνοντας την ευκαιρία σε διακινητές να μεταφέρουν λαθρομετανάστες στα πλοία των ΜΚΟ. Δημιούργησε 10 κλειστούς χώρους χωρητικότητας 1.500 ατόμων ο κάθε ένας. Εδωσε το δικαίωμα στους δικαστές να ζητάνε την απέλαση όποιου δήλωσε ψευδή στοιχεία ηλικίας με τη διαπίστωση να γίνεται με εξετάσεις στα κόκαλα. Ταυτόχρονα εκσυγχρόνισε τη μέθοδο που δίνονται βίζες μικρής διάρκειας για αγροτικούς εργάτες.

Η κυβέρνηση της Μελόνι πίστεψε στα μέτρα τα οποία πήρε και δικαιώθηκε. Κάτι που σύντομα θα φανεί και για την ελληνική κυβέρνηση, όταν πάρει τα απαραίτητα μέτρα.

Το Διεθνές Δίκαιο δεν λέει κάτι στον Χαφτάρ

Η εξωτερική πολιτική δεν είναι αυτόματη επανάληψη κλισέ που οι εκάστοτε υπουργοί Εξωτερικών επαναλαμβάνουν. Αποδείχθηκε με τον Γιώργο Γεραπετρίτη όταν μετά την επίσκεψή του δήλωσε ότι τη Λιβύη και την Ελλάδα τις συνδέει «η προσήλωση στο Διεθνές Δίκαιο». Δύο μέρες αργότερα, αφού ο «προσηλωμένος στο Διεθνές Δίκαιο» Χαλίφα Χαφτάρ έριξε… πόρτα σε υπουργούς της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Μάλτας, ο Γ. Γεραπετρίτης ανακάλυψε «οργανωτική δυστοκία» που άφησε να εννοηθεί ότι οφείλεται στην Ε.Ε.

Και ας πούμε ότι είναι. Οτι η Ε.Ε. δεν έχει τη γνώση της «τήρησης των διπλωματικών πρωτοκόλλων» που έχει η «κυβέρνηση» του Χαφτάρ. Υπάρχει αδήριτος λόγος η ελληνική διπλωματία να δώσει την εικόνα πολιτικού ηγέτη σε έναν πολέμαρχο που αρχικά χρηματοδοτείτο από τη CIA και σήμερα τα έχει βρει με τον Πούτιν; Με μηδενικά αποτελέσματα, αφού ο Χαφτάρ συνέχισε να χρησιμοποιεί τη λαθρομετανάστευση σαν στρατηγικό όπλο κατά της Ε.Ε.

Το appeasement, δηλαδή ο κατευνασμός, μπορεί να είναι αποτελεσματικός σε πολιτικούς με δημοκρατικές αρχές. Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα είναι ανώφελος. Αποδείχθηκε με το ταξίδι του Τσάμπερλεν και τη συμφωνία με τον Χίτλερ και αποδεικνύεται όποτε επιχειρείται.

ΜΟΥΡΤΖΟΥΚΟΥ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ

Κάποτε υπήρχαν τα καφενεία και το Ζάππειο με τα περιστέρια. Σήμερα υπάρχουν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης όπου κάθε ένας μπορεί να λέει τις θεωρίες συνωμοσίας του από την άνεση του σπιτιού του. Η καλύτερη ήταν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μεθόδευσε τη σύλληψη της Μουρτζούκου ώστε ο κόσμος να μην ασχολείται με τον ΟΠΕΚΕΠΕ.

Αν ο Μητσοτάκης ήθελε να στρέψει την προσοχή του κόσμου από την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, δεν θα το έκανε τώρα. Θα το έκανε την εποχή που η υπόθεση αποκτούσε δημοσιότητα και όχι όταν έβγαιναν στον αέρα οι συνομιλίες που αφορούσαν τον Παύλο Πολάκη. Επίσης, αν ο Μητσοτάκης κάλυψε τον ΟΠΕΚΕΠΕ με τη Μουρτζούκου, ο Αλέξης Τσίπρας τι έκανε μία εβδομάδα με το rebranding. Μια Ελλάδα ασχολείτο με το τι είχε συμβεί πριν από 10 χρόνια και όχι με το τι συμβαίνει σήμερα.

Και να πεις ότι ο Τσίπρας βοηθήθηκε στην προσπάθειά του να γίνει ο νεότερος Νέστωρ της Ιστορίας, χαλάλι. Το μόνο που κατάφερε ήταν να κάνει τον Προκόπη Παυλόπουλο να σπάσει τη σιωπή του για να τον βοηθήσει. Με αποτέλεσμα η Ελλάδα να ξαναθυμηθεί όχι μόνο τον Τσίπρα αλλά και τον Παυλόπουλο.

Η Ν.Δ. επικοινωνιακά βοηθήθηκε από τη στροφή των προβολέων της δημοσιότητας μακριά από τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Τα ευχαριστώ όμως πάνε στον Τσίπρα, τον Παυλόπουλο και στους χορηγούς της και όχι στη Μουρτζούκου.